Search results

1

‘Does anybody here want to fight’... ‘ No, not really, but if you care to take a swing at me...’ the cultivation of a warrior’s habitus in a Venezuelan combative art

100%

Ryan M. J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2015

|

vol. 15

|

issue 3

1-7

EN

Aim. The aim of this study is to explain what “martial arts’ medicine” is, and provide a basis for discussion on its channels of transmission: how the knowledge and skills come to Europe. Background. The theoretical perspective for this paper is provided by the Humanistic Theory of Martial Arts, which contains an explanation of how the movement developed. Human health should be holistically analysed within the broad social context and as a process conditioned by a series of systemic relationships. Material and Method. Qualitative sociological methodology has been used in this study. The methods used include: analysis of literature and other sources; direct interviews (experts’ own words); analysis of the content of some systems of health practice; participant observations and other methods of observation and comprehensive interpretation. Results and Conclusions. The results show that transmission of this knowledge is an example of dialogue between the Far East (China, India, Japan) and the West (Europe). The Asian traditions come with martial arts and with a mode for alternative medicine. As in the ancient schools of martial arts modern Grand Masters teach martial arts along with medical knowledge. The channels of transmission are reduced to just a few of the organisations within the global martial arts’ movement.

PL

Problem. Autor badał jak różne systemy walki zmagały się w czasie i w przestrzeni, próbowały odnaleźć różne rozwiązania w kwestii przemocy napotykającej społeczności na co dzień, kultywując w tym samym czasie poczucie znaczenia człowieka bez społeczności niszczącej go. Jak to miało kształt w Wenezueli? Tego typu „praca emocjonalna” lub emocjonalna powściągliwość działa jako rodzaj „procesów cywilizujących” dla garroteros. Metody. Materiał do badania wynika z długofalowego projektu (4 wyjazdy studyjne, począwszy od 2 tygodni do 7 miesięcy w latach 1998 i 2013) dotyczącego zakresu walki na kije na wiejskich terenach Wenezueli. Zbieranie danych oparło się na półformalnych i nieformalnych rozmowach, jak i praktykach. Zastosowano również badania archiwalne i literatury przedmiotu w celu przedstawienia walki na kije w szerszym kontekście. Wyniki. Autorzy próbując znaleźć wspólną odpowiedź na pytanie, jakie cechy trzeba posiadać, aby dobrze walczyć na kije, doszli do wniosku, iż fascynacja tym sportem musi być „we krwi” i jest nieodłączną cechą. Jednak chęć nauczycieli do szkolenia i zapoznania studentów z zawiłościami garoty sugeruje, że cecha ta może być otwarta na zmiany. Zdolność i gotowość do „przejścia na ciemną stronę” lub świadome atakowanie istotnych lub wrażliwych obszarów ciała przeciwnika w celu szybkiego oraz sprawnego zakończenia walki, a także sposób w jaki taka skłonność jest kultywowana i zarządzana jest postrzegana jako istotna część szkolenia. W połączeniu z dążeniem do osaczenia i zaangażowania przeciwnika do walki, równie ceniona jest zdolność do utrzymania poczucia dystansu emocjonalnego, w celu poszukiwania i wykorzystania wszelkich słabości w obronie przeciwnika. Udane zdominowanie przeciwnika często powoduje przemożne uczucie uniesienia i radości, które mogą prowadzić do dalszego aktywnego poszukiwania okazji do testowania swoich umiejętności walki oraz odczuwania intensywnego uczucia energii i radości, które pochodzą z wygranej. Aby uczeń nie stał się zagrożeniem dla własnej społeczności umiejętność mediacji czyjejś reakcji w zależności od modalności walki jest traktowana niemal równie ważnie wśród garroteros. Dyskusja. Tradycyjne sztuki walki dotyczą przede wszystkim sprawności technicznej i moralności. Trening ciała i emocje towarzyszące walce przy zachowaniu sensu człowieczeństwa innych jest tym, co nazywa się „postępowaniem wojownika” (habitus). Adepci walk zapoznają się z zestawem lokalnie opracowanych ruchów ciała oraz wieloma dostępnymi rodzajami broni i uczą się kierować chęcią do wysokiego ryzyka, a także poczucia emocjonalnego oderwania podczas walki, jak również zdolnością do odwrócenia się od przyjemności związanych ze zwycięstwem. W ten sposób nie tylko poprawiają swoje umiejętności, ale także wzmacniają poczucie tożsamości poprzez określony zestaw ruchów. Ten rodzaj transmisji pokazuje, iż student został przeszkolony w określonym stylu lokalnym i że został uznany za moralnie godnego do ochrony społeczności go otaczającej. Wnioski. Biorąc pod uwagę miejscowe tradycje sztuk walki artykuł koncentruje się tworzeniu i doskonaleniu niezbędnego emocjonalnego nastawienia, przyjemności czerpanej ze zniszczenia przeciwnika, a następnie nabywania umiejętności pogodzenia tych cech, tak aby nie stać się zagrożeniem dla własnej społeczności. Na wiejskich terenach Wenezueli mężczyzn posługujących się garotą na przemian się bano lub otaczano szacunkiem, a umiejętności i wartości, które uosabiali, mogą posłużyć dzisiejszej młodzieży w walce z wrogim i zdradliwym niekiedy światem. Dotyczy to szczególnie terenów gdzie istnieje słaba kontrola państwa, natomiast ważna jest reputacja i prestiż, a umiejętności walki, obrony przed odwetem oraz znajomość negocjacji mogą zaważyć na życiu bądź śmierci. Ci którzy nie nabędą odpowiednich umiejętności są narażeni na przedwczesną śmierć, więzienie lub chorobę psychiczną. Głównym problemem stojącym przed młodymi ludźmi jest zreintegrowanie się ze społeczeństwem, a przed ich nauczycielami - wskazanie równowagi między emocjonalnym wyizolowaniem się a szacunkiem dla ludzkiego życia.

2

Correlates for Arnis Participation of Philippine Junior High School Students

84%

Martin J. T., Santos M. E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 2

36-40

EN

Problem. The purpose of the study was to examine the participants’ perceived physical competence and their level of cultural appreciation of the Philippine martial art Arnis. Method. This cross-sectional study adopted Fox and Corbin’s (1989) Physical Self-Perception Profile Questionnaire and Malmo’s (2013) Cultural Appreciation on Martial Arts Scale (CAMAS), both of which were adapted to Arnis. Our questionnaire was completed by n=233 (n = 105 male, n = 128 female) 13-16- year-old junior high school students who volunteered to participate. Descriptive and correlational analyses were conducted. Results and Conclusions. Findings revealed that the perceived physical competence of the students of Arnis was at a moderate level while the cultural appreciation of the participants in Arnis was moderately high. Also, the results showed a significant relationship between the perceived physical competence level and the cultural appreciation of the participants regarding Arnis.

PL

Problem. Celem badania była analiza postrzeganych przez uczestników fizycznych kompetencji i poziomu uznania dla kultury filipińskiej sztuki walki Arnis. Metoda. W niniejszym przekrojowym badaniu dotyczącym sztuki walki Arnis przyjęto kwestionariusz Fizycznego Samopostrzegania Foxa i Corbina (1989) oraz Oceny Kulturowej (2013) w Dziedzinie Sztuk Walki (CAMAS). Kwestionariusz został wypełniony przez gimnazjalistów n = 233 (n = 105 mężczyzn, n = 128 kobiet) w wieku 13-16 lat, którzy zgłosili do udziału się na ochotnika. Przeprowadzone zostały analizy opisowe i korelacyjne. Wyniki i wnioski. Badania wykazały, że poziom postrzeganych kompetencji fizycznych adeptów Arnis był umiarkowany, podczas gdy poziom uznania dla kultury był umiarkowanie wysoki. Wyniki pokazały również istotną zależność pomiędzy postrzeganym poziomem kompetencji fizycznych a kulturową oceną uczestników w odniesieniu do Arnis.

3

Thick Description of Social Functions of Selected African Flogging-Bouts as Theatrical Entertainment and Self-Defence Martial Arts

67%

Aniago E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1

9-19

EN

Background and Aim. This study critically examines the culture specific social functions and performance realities of some flogging- meets that existed or exists in regions of Africa. Thus, this study applies Aniago’s Theory of Vicious Performance and Geertz’s Thick Description of culture and interpretive contextualization as the preferred conceptual and analytical approaches. More so, this study examines some of the descriptions which authors variously apply in referring to flogging-meets, in a bid to rationalize on the sociological imagination attributable to such classifications. Furthermore, this study discusses the similarities and dissimilarities in social functions, performance and production processes, participants’ compositions, paraphernalia of performance and rules of engagement of the flogging-meets. Method. This study applies a mixed methods research technique, which in line with Johnson R. B., et al, is the research approach whereby a researcher or team of researchers combine elements of qualitative and quantitative research techniques in the areas of data collection and analyses, for the broad purposes of breadth and depth of understanding. Result and Conclusion. In many ways, the data gathered through several interactions with practitioners, critical observers, relevant published scholarly accounts and the findings from the author’s ethnographic research has enhanced the validation or disputation of existing information on flogging-meets in Africa. Thus, the application of interpretive analyses of the collected data has facilitated the pursuance of plausible categorization of forms of African flogging -contests. Lastly, through the application of Thick Description of culture and interpretive attribution, the study observes that flogging- meets in Africa are perceived variously as community approved utilitarian traditional social practice, which provide various social functions such as rite-of-passage, social entertainment and means of acquisition of self-defence skills.

PL

Tło i cel. Niniejsze badanie krytycznie analizuje specyficzne kulturowo funkcje społeczne i realia pokazów walk z zastosowaniem chłosty przy użyciu pejcza lub kija, które istniały lub istnieją w regionach Afryki. W związku z tym, w niniejszym studium stosuje się jako preferowane podejścia koncepcyjne i analityczne: Teorię Błędnych Osiągnięć według Aniago oraz opis kultury i kontekstu interpretacyjnego według Gęstego Opisu Geertza. Co więcej, w pracy przeprowadzono analizę niektórych z opisów, które autorzy różnie stosują w odniesieniu do walk z użyciem chłosty, w celu racjonalizacji wyobrażeń socjologicznych przypisywanych takim klasyfikacjom. Ponadto omówiono tu podobieństwa i różnice w funkcjach społecznych, wynikach i procesach tworzenia, grupach uczestników, parafernaliach wykonania i regułach zaangażowania w pojedynek- chłostę. Metoda. W niniejszym badaniu zastosowano technikę badań mieszanych, która zgodnie z badaniami Johnsona i co-autorów, jest podejściem badawczym, w ramach którego badacz lub zespół naukowców łączą elementy jakościowych i ilościowych technik badawczych w zakresie gromadzenia i analizy danych, dla poszerzenia zakresu badań i głębi zrozumienia. Wynik i wnioski. Pod wieloma względami dane zebrane podczas kilku interakcji z uczestnikami, krytycznymi obserwatorami, odpowiednimi opublikowanymi danymi naukowymi oraz wynikami badań etnograficznych autora potwierdziły walidację lub dyskusję na temat istniejących informacji na temat pojedynków z użyciem chłosty spotykanych w Afryce. W związku z tym zastosowanie analiz interpretacyjnych zebranych danych ułatwiło prowadzenie wiarygodnej kategoryzacji form afrykańskich konkursów chłosty. Na koniec, dzięki zastosowaniu Gęstego Opisu kultury i interpretacji atrybucji, w badaniu stwierdza się, że pojedynki z chłostą są różnie w Afryce postrzegane jako społecznie akceptowana utylitarna tradycyjna praktyka społeczna, która zapewnia różne funkcje społeczne, takie jak rytuał przejścia, rozrywka społeczna i sposoby zdobywania umiejętności samoobrony.

Refine search results

3 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Aniago E.

1 Martin J. T.

1 Ryan M. J.

1 Santos M. E.

2 2019

1 2015

‘Does anybody here want to fight’... ‘ No, not really, but if you care to take a swing at me...’ the cultivation of a warrior’s habitus in a Venezuelan combative art

Correlates for Arnis Participation of Philippine Junior High School Students

Thick Description of Social Functions of Selected African Flogging-Bouts as Theatrical Entertainment and Self-Defence Martial Arts