Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wandalizm
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Artykuł poświęcony jest zjawisku przestępstw konwencjonalnych dotykających dzieci i młodzież w Polsce. 27% dzieci w swoim życiu doświadczyło przynajmniej jednej z trzech badanych form przestępstw konwencjonalnych — rozboju, napaści przy użyciu niebezpiecznego przedmiotu oraz wandalizmu. Chłopcy padają ofiarami przestępstw konwencjonalnych istotnie częściej niż dziewczyny (p<0,05). Analiza logistyczna pokazała, że ryzyko doświadczenia takiej przemocy jest o 51% wyższe dla chłopców niż dla dziewczyn. Najczęściej występująca forma przemocy konwencjonalnej to wandalizm (21%). Co dwunasty nastolatek (8%) deklaruje, że ktoś użył siły, żeby zabrać mu jego własność, a 5%, respondentów padło w swoim życiu ofiarą napaści. Ofiarami wandalizmu są nieco częściej młodsze nastolatki (11–14 lat), natomiast napaści i rozboju nieco częściej doświadczają starsze nastolatki (15–17 lat).
EN
Article focuses on the phenomenon of conventional crimes affecting children and youth in Poland. 27% of children in their lives experienced at least one of the three investigated forms of conventional crime - robbery, assault with a weapon and vandalism. Boys are victims of conventional crime signifi cantly more often than girls (p <0,05). Logistic regression analysis showed that the risk of such experience for boys is 51% higher than for girls. The most common form of conventional crime is vandalism (21%). One in twelve teenager (8%) says that someone used force to take his property from him/her, and 5% of the respondents were in their life attacked with weapon. The victims of vandalism are slightly more likely to be younger (11–14 years old), and assault and robbery are more frequently experienced by older teenagers (15–17 years old).
EN
Raphael Lemkin’s concept of the crime of barbarity and vandalism did not earn support from jurist and lawyers participating in Conference in Madrid. In his speech he never used the words “Germany” or “Third Reich.” However ten years later, he admitted that his report was a proposition of international actions against Hitler’s Nazi and racist policy. The policy, he openly warned of. His warnings and postulates proved to be a dark prophecy of the Second World War tragedy. Despite defeat, Lemkin did not put an end to his works on the crimes of the new type idea. In his opus vitae — the monograph Axis Rule in Occupied Europe, which was published over ten years after the Conference in Madrid — he reminded his original propositions. The concept of the crime of genocide (especially different areas of the crime — political, social, cultural, religious) was based on his earlier idea of the crime of barbarity and vandalism.
PL
Adam Redzik: Za kilka dni minie 70 lat od dnia, gdy Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych uchwaliło Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Miało to miejsce w Paryżu 9 grudnia 1948 r. Niedługo potem została ona ratyfikowana i weszła w życie. Poniżej publikujemy artykuł, który ukazał się na łamach „Głosu Prawa” w 1933 r. W tekście tym “Dr. Rafał Lemkin, podprokurator Sądu Okr. (Warszawa)”, zapowiedział uregulowanie przez społeczność międzynarodową najcięższych zbrodni iuris gentium, które „będą ścigane i karane niezależnie od miejsca popełnienia przestępstwa i od przynależności państwowej sprawcy, stosownie do ustawy obowiązującej w miejscu ścigania”. W tamtym czasie niestety nie doszło do szerszej dyskusji nad propozycjami polskiego prawnika, a sam Lemkin nie pojechał też do Madrytu na konferencję, na którą zgłosił swoje tezy. Odwołanie Lemkina z polskiej delegacji bywa przedmiotem nadinterpretacji. Prawdopodobne wydaje się, że doszło do kumulacji kilku ważnych zdarzeń na forum międzynarodowym. Tylko tytułem zasygnalizowania należy przypomnieć trzy zdarzenia mające miejsce w 1933 r. wpływ na polską aktywność na forum międzynarodowym. W styczniu Hitler doszedł do władzy w Niemczech. Józef Piłsudski nie miał złudzeń i wysłał tajną misję do Francji celem zorientowania się, czy są szanse na interwencję w Niemczech. Francja – po doświadczeniu I wojny światowej – nie miała zamiaru podejmować żadnych ruchów przeciwko Niemcom. Piłsudski postanowił więc podjąć rozmowy z Hitlerem, aby zabezpieczyć interesy Polski ze strony Niemiec. W efekcie, 26 stycznia 1934 r. podpisana została deklaracja polsko-niemiecka o niestosowaniu przemocy. W trakcie rozmów z Niemcami postanowiono, że tezy referatu Lemkina mogą być niewygodne. W konsekwencji Lemkin, jako przedstawiciel rządu polskiego został odwołany z delegacji. Dodać należy, że w następnych delegacjach uczestniczył, chociaż już jako adwokat. W tekście oryginalnym dokonano wyłącznie kosmetycznych korekt, wynikających z prawideł współczesnej ortografii polskiej, poprawiono oczywiste omyłki oraz uzupełniono nieznacznie przypisy. Artykuł Rafała Lemkina w tym samym czasie (w 1934 r.) ukazał się po francusku w Paryżu, a w nieco skróconych wersjach w Madrycie (także po francusku) oraz we Wiedniu (po niemiecku). Zawierał on pierwszą wersję opisu zbrodni, którą w 1944 r. Lemkin nazwał „genocydem” – „ludobójstwem”. Przedrukowujemy go jako materiał źródłowy – z archiwum „Głosu Prawa” adw. dr. Anzelma Lutwaka. W kolejnych zeszytach przypomnimy kilka innych – naszym zdaniem ważnych – artykułów, które ukazały się na łamach najbardziej „niezależnego czasopisma prawniczego” okresu II RP – jak zwykł pisać o nim sam redaktor.
EN
The section „Fontes” is dedicated to short legal research papers which were published many years ago, and today are not known. Preprint is preceded by introductory remarks about the paper and its author. In the first volume we preprint an article by Rafał (Raphael) Lemkin from the times when he was a Polish prosecutor and a delegate of the Polish government to international congresses. In 1933 he formulated a proposal to the international community to regulate in international law the gravest crimes against the person which were called “barbarity” and “vandalism”. From these terms, in 1944 the word “genocyd” was created, and Lemkin’s proposals from 1933 eventuated after the trauma of Holocaust in the form of the UN Convention from 9 December 1948 on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. The preprinted article was published as motions during the 5th International Conference on the Unification of Criminal Law in Madrid. It also appeared in the “Voice of Law” 1933, issue 10. At that time it was published in slightly modified versions in French (in Paris and in Madrid) and in German (in Vienna).
PL
W artykule przedstawiono wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci dotyczącej skali przestępstw konwencjonalnych i zrealizowanej na ogólnopolskiej, reprezentatywnej próbie 1155 nastolatków w wieku 11–17 lat. Okazało się, że 32% polskich nastolatków doświadczyło kiedykolwiek co najmniej jednej z badanych form przestępstw konwencjonalnych – wandalizmu, rozboju lub napaści przy użyciu niebezpiecznego narzędzia. Co siódmy badany (15%) zadeklarował, że tego typu wydarzenie miało miejsce w ciągu roku poprzedzającego badanie. W analizach regresji logistycznych predyktorami zwiększającymi szansę na doświadczenie przestępstw konwencjonalnych były lokalizacja szkoły oraz nadużywanie alkoholu lub używanie narkotyków przez członka rodziny. Najczęściej doświadczaną z analizowanych form przestępstw konwencjonalnych był wandalizm (24%), a następnie rozbój (11%) i napaść przy użyciu niebezpiecznego przedmiotu (6%). W Ogólnopolskiej diagnozie skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci oprócz siedmiu kategorii krzywdzenia i dysfunkcji w rodzinie badano również zachowania autodestrukcyjne, takie jak samookaleczenia i próby samobójcze. W analizach regresji wykazano istotne zależności między zachowaniami autodestrukcyjnymi a wandalizmem, rozbojem i napaścią.
EN
The article presents the results of the National Survey of Child Victimization in Poland regarding the scale of conventional crimes. The study was carried out on a nationwide, representative sample of 1155 teenagers aged 11–17. According to the results of the study, 32% of Polish teenagers experienced at least one of the examined forms of conventional crime - vandalism, robbery, assault with a weapon. Every seventh respondent (15%) declared that this type of event took place in 12 months preceding the study. According to the analysis of logistic regression, the predictors that increase the chance of experiencing conventional crimes are as follows: school location, alcohol or drug abuse performed by a family member. Vandalism was the most frequently experienced form of conventional crime studied (24%), then subsequently robbery (11%) and assault using a dangerous item (6%). In the National Survey of Child Victimization in Poland, in addition to seven categories of abuse and dysfunction in the family, self-destructive behaviours such as mutilation and attempting suicide were also examined. The conducted regression analyzes significant relationships between self-destructive behavior, vandalism, robbery and assault.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.