Search results

1

Już nie kobieta? Samoocena atrakcyjności ciała starzejących się wdów

100%

Niewiedział D.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2014

|

vol. 15

263-278

EN

The article is concerned with the self-assessment of the attractiveness of their bodies by widowed women in late adulthood. The psychosocial aspects of old women’s widowhood and the mechanisms that are shaping and maintaining their subjective attractiveness of the body are presented. 134 widows between 61 and 78 years old participated in the research. They were not in new formal or informal relationship with a man. In the presented research, the BES S.L. Franzoi and S.A. Shields test was used to examine a body image. The obtained results in the fitness scale indicate that the respondents (despite the lowered overall level of satisfaction in this scale) find the greatest satisfaction in their health, coordination, muscle strength and agility, while they are least satisfied with reflex or biceps. The results of research on satisfaction with body weight show (taking into account the generally lowered satisfaction) that respondents perceive and evaluate their weight mostly on the basis of the shape of their waist and whole figure, but are not satisfied with their appetite and thighs. Some widows are satisfied with their pretty face. The results show that the subjective assessment of the attractiveness of the widows’ body stems mostly from a sense of sexual attractiveness.

2

Sznur w heraldyce królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej

94%

Pietrzak J.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2019

|

vol. 18

|

issue 1

41-74

EN

The work concerns on heraldic-genealogical element, which was the Fran-ciscan string from the coat of arms of the queen dowager Marie Casimire d’Arquien Sobieska, omitted in the previous studies. The first part disscused the traditions of its applicability dating back to the fifteenth century and the circle of the Breton Dukes’ court. It also shows the establishment of this tradition in the heraldry of the Kapetin dynasty and its two branches – Valois and Bourbons. A process was presented, according to which the string from the personal emblem associated with the dukedom in Brittany transformed into an element symbolizing 74 the widowship of the queens of France. Then, in the seventeenth century the string became the signe of widows from the aristocratic sphere. Here are given the arguments of heraldry exhibited on seals, medals, portraits engravings and objects of everyday use, for example the books covers. In the second part, were considered the reasons why Marie Casimire Sobieska joining to her coat of arms the symbol of a Franciscan string. Her actions were recognized as a conscious creation, aiming to exalt her majesty after 1696 and to emphasize the relationship with the royal house of France.

PL

Praca, o tematyce heraldyczno-genealogicznej, dotyczy pomijanego w dotychczasowych badaniach elementu w herbie królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej, jakim był sznur. W pierwszej części omówione zostały tradycje jego stosowalności sięgające XV w. i kręgu dworu książąt bretońskich. Ukazano także zadomowienie się owej tradycji w heraldyce dynastii kapetyńskiej i jej dwóch gałęzi: Walezjuszy i Burbonów. Przedstawiono proces, wedle którego sznur od osobistego emblematu związanego z domem panującym w Bretanii przekształcił się w element symbolizujący wdowieństwo królowych Francji. Następnie w XVII w. wszedł on do symboliki wdów ze sfery arystokratycznej. Podano tu argumenty heraldyki eksponowanej na pieczęciach, medalach, grafice portretowej i przedmiotach codziennego użytku, m.in. książkach. W drugiej części zastanowiono się nad przyczynami dołączenia przez królową Marię Kazimierę d’Arquien Sobieską symbolu sznura. Uznano jej działanie za świadomą kreację, zmierzającą do wywyższenia swego majestatu po 1696 r. i podkreślenia relacji z domem panującym we Francji.

3

The Basis of John Chrysostom’s Teaching on Widowhood

67%

Konieczko M., Uciecha A.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 83

67-86

PL

Artykuł przedstawia genezę nauczania Jana Chryzostoma na temat wdowieństwa. Autor analizuje w nim najważniejsze czynniki, które wpłynęły na kształt nauki Ojca Kościoła skierowanej do wdów. Pierwszym czynnikiem było jego osobiste doświadczenie, czyli relacje z matką oraz z wdowami, którymi się zajmował lub z którymi się przyjaźnił. Drugim był silny wpływ nauczania św. Pawła, szczególnie w Liście do Efezjan i w Pierwszym Liście do Koryntian. Ostatni czynnik był konsekwencją dokonanego przez Jana Chryzostoma rozróżnienia między egzystencjalnymi i esencjalnymi źródłami wdowieństwa. Źródła egzystencjalne, tj. głównie naśladowanie dziewictwa, są wynikiem spojrzenia Ojca Kościoła na antropologię, źródła esencjalne natomiast są zakorzenionew jedności boskich hipostaz i wynikają z poglądu Jana Chryzostoma na chrześcijańskie małżeństwo. Jego koncepcja dotycząca wdowieństwa przybiera spójną wertykalną strukturę, w której można dostrzec ślad wpływów filozofii i wykształcenia, jakie otrzymał.

EN

The paper presents the origins of John Chrysostom's teaching on widowhood. The author analyses the most important factors that contributed to the shaping of John’s teaching aimed at widows. The first factor was his personal experience, such as the relationship with his mother or with befriended widows. The second factor was being under a strong influence of St. Paul’s teachings, especially the Letter to the Ephesians and the First Letter to the Corinthians. The last factor was a consequence of John's distinction between the existential and essential sources of widowhood. The existential sources, i.e. mainly the imitation of virginity, are the result of John’s understanding of anthropology, while the essential sources are rooted in the unity of divine hypostases and arise from his view on Christian marriage. Chrysostom’s concept of widowhood takes on a concrete and vertical structure in which one can see a trace of the influence of philosophy and education which he received.

4

Małżeństwo i rodzina w hinduizmie

67%

Piwko A. M.

Nurt SVD

|

2013

|

issue 2

215-239

PL

Niniejszy artykuł ma na celu przeanalizowanie tematyki związanej z małżeństwem i rodziną w hinduizmie. Hinduskie małżeństwo postrzegane jest jako indywidualny i intymny związek dwóch osób, przy jednoczesnym wyraźnym podkreśleniu jego istotnego znaczenia dla całej społeczności – od harmonii tego związku zależą losy całej kasty. Mimo istotnego znaczenia małżeństwa w tradycji hinduskiej, w społeczeństwie tym nadal funkcjonują niewłaściwe zachowania. Uwidaczniają się one zwłaszcza na etapie zaręczyn i związanych z nimi negocjacjami w sprawie „wysokości” posagu. Innym, ciągle jeszcze obecnym w społeczności rytuałem, pozostaje ceremonia sati. Mimo sprzeciwu władz oraz organizacji humanitarnych, kobieta często wybiera spalenie na stosie wraz ze zwłokami męża, aniżeli żyć w pogardzie, jako wdowa. Oprócz małżonków, w rodzinie istotne miejsce zajmują dzieci będące gwarancją ciągłości rodu oraz gwarantem permanencji sprawowania obrzędów religijnych ku czci zmarłych przodków.

EN

The present article aims to analyse the issues related to marriage and family in Hinduism. A Hindu marriage is viewed as an individual and intimate union of two persons, while clearly emphasizing its importance for the entire community – the fate of the entire caste depends on the harmony of this relationship. Despite the importance of marriage in the Hindu tradition, in this society inappropriate behaviours are still continued. In particular, they show up at the stage of engagement and the related negotiations on the “height” dowry. Another ritual, still present in the community is sati ceremony. Despite the opposition of the authorities and humanitarian organisations, a woman often chooses to be burned at the stake, along with the remains of her husband, rather than live in contempt, as a widow. Except for the spouses, children occupy an important place in a family being a guarantee of the family’s continuity as well as the guarantee of permanent exercise of religious rites in veneration of dead ancestors.

5

Wybrane osobowościowe predyktory zachowań ryzykownych występujące u starzejących się wdów

67%

Niewiedział D.

Rocznik Lubuski

|

2014

|

vol. 40

|

issue 1

59-72

PL

W artykule przedstawiono wybrane psychospołeczne czynniki modyfikujące proces adaptacji do wdowieństwa występujące u starzejących się wdów. W badaniach własnych postawiono hipotezę o istnieniu stylu odwiązania od zmarłego partnera życiowego, rozumianego jako: połączenie retrospektywnej oceny stylu przywiązania do partnera i poczucia samotności emocjonalnej i/lub społecznej. Badania przeprowadzone na 124 wdowach (średni czas wdowieństwa wynosi 7,3 lata) pokazały, że istnieje specyficzny styl odwiązania od partnera u kobiet z retrospektywnym lękowym stylem przywiązania w przeszłości. Uzyskany w pozytywny związek pomiędzy retrospektywnym bezpiecznym stylem przywiązania i samotnością społeczną wymaga dalszych badań.

EN

The article presents selected psychosocial factors modifying the process of adaptation to widowhood that occur in aging widows. In the present study, it was hypothesised that there is a style of ’detachment’ from a deceased life partner which is understood as the combination of a retrospective assessment of style of attachment to a partner and the sense of emotional andor social loneliness. The research performed on 124 widows (average duration of widowhood was 7.3 years) showed that there is a specific style of detachment from a partner in women with retrospective anxiety style of attachment in the past. A positive relation between a retrospective safe style of attachment and social loneliness requires further research.

6

Chrystocentryczny wymiar postu i umartwienia w pismach św. Hieronima ze Strydonu

67%

Sienkiewicz E. J.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

93-118

EN

Jerome of Stridon is most often presented as a great exegete, expert and translator of the Bible. Sometimes, we are also reminded of his significant achievements in theological dispute. Meanwhile, in his numerous writings and activities, Jerome presents himself to contemporaries and the following generations as an ascetic person who is very demanding of himself and of others. Practicing the monastic lifestyle in the desert and devoting himself to scientific work, he sought to know Jesus Christ as best as possible, to imitate Him as much as possible and unite with Him through his personal experiences. Therefore, he considers these two paths, i.e., the study of the Bible and penance and renunciation as the best ways to achieve that; besides – as he often emphasizes – these tow paths condition and support each other. In his ascetic theology, there are topics related to the deserving character of Christian mortification. Jerome sees the basis of in his very clear eschatological bias, which is fundamental to his assessment of the vanity of all that is temporal in relation to what is eternal and spiritual. The idea of the Kingdom of God, understood by him in a Christocentrical way and already present in temporality, becomes the essential argument for having Christians live lives that properly and fully realize this reality in Heaven. In his opinion, this is best served by renunciation up to the point of sacrificing one's life. And this is best explained by the way of the Saviour, who calls on people to live with Him in the glory of Heaven by sharing His mortification.

PL

Hieronim ze Strydonu, przedstawiany jest najczęściej jako wielki egzegeta i znawca oraz tłumacz Pisma Świętego. Niekiedy przypomina się również o jego znaczących dokonaniach w sporach teologicznych. Tymczasem sam Hieronim w swoich licznych pismach i działaniach, przedstawia się sobie współczesnym i potomnym jako bardzo wymagający od siebie i od drugich asceta. Praktykując mniszy styl życia na pustyni i poświęcając się pracy naukowej, dążył do jak najlepszego poznania Jezusa Chrystusa, aby Go jak najlepiej naśladować i przez swoje osobiste doświadczenia z Nim się jednoczyć. Dlatego też te dwie drogi, czyli studium Biblii oraz pokutę i wyrzeczenie, uznaje za najlepsze w tym celu. Poza tym – jak często podkreśla – wzajemnie się warunkujące i wspomagające. W jego teologii ascetycznej do głosu dochodzą tematy związane z zasługującym charakterem chrześcijańskiego umartwienia. Podstawę tego Strydończyk dostrzega w swoim bardzo wyraźnym wychyleniu eschatologicznym. Stanowi ono podstawowe kryterium w określaniu przez niego marnością wszystkiego co doczesne ze względu na to co wieczne i duchowe. Chrystocentrycznie rozumiana przez niego idea Królestwa Bożego, obecnego już w doczesności, staje się najważniejszym argumentem w wymaganiu od chrześcijan życia właściwego pełnej realizacji tej rzeczywistości w niebie. Najlepiej temu służy – w jego przekonaniu – wyrzeczenie aż po ofiarę z własnego życia. Najlepiej zaś to tłumaczy taka właśnie droga Zbawiciela, wzywającego do wspólnego z Nim życia w chwale nieba, przez wspólne z Nim umartwienie na ziemi.

Refine search results

2 Vox Patrum

1 Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

1 Nurt SVD

1 Przegląd Nauk Historycznych

1 Rocznik Lubuski

2 Niewiedział D.

1 Konieczko M.

1 Pietrzak J.

1 Piwko A. M.

1 Sienkiewicz E. J.

1 Uciecha A.

1 2022

1 2020

1 2019