Search results

1

Rada biskupia – kolegialny organ konsultacyjny kurii diecezjalnej w sprawach duszpasterskich

100%

Adamczyk k. J.

Studia Prawnicze KUL

|

2019

|

issue 1

7-28

PL

Gdzie biskup uzna to za wskazane dla bardziej odpowiedniego spotęgowania działalności pasterskiej, może ustanowić radę biskupią, złożoną z wikariuszy generalnych i wikariuszy biskupich. Niniejszy artykuł podejmuje kwestię instytucji rady biskupiej. Najpierw zwrócono uwagę na to, że rada biskupia jest nowym organem konsultacyjnym w kurii biskupiej. Następnie przedstawiono kwestię składu rady biskupiej. Z kolei omówiono relacje pomiędzy radą biskupią a radą kapłańską i kurią diecezjalną.

2

Evolution of the Status of Auxiliary Bishop in the Event of Vacancy of Episcopal See

72%

Dzierżon G.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2023

|

vol. 18

|

issue 20 (1)

83-94

EN

The study explores the problem of the status of an auxiliary bishop after the bishopric has been vacated. The author performs an analysis of the regulations of the 1917 Code of Canon Law (Canon 355 § 2) and the 1983 Code of Canon Law (Canon 409 § 2). He demonstrates that in the current legal setting the position of the auxiliary bishop has changed, as he possesses the powers and faculties that he used to hold as vicar general or episcopal vicar before the vacancy occurred. The author shows that the current legal framework has been specifically influenced by the doctrine of the Second Vatican Council and the post-conciliar legislation. He makes a point that the granting of emergency powers to an auxiliary bishop required the ecclesiastical legislator to seek new legislative solutions to legitimise the bishop’s authority. He now exercises it by virtue of the law itself.

PL

Zasadniczy przedmiot uwagi w prezentowanym opracowaniu stanowi problematyka statusu biskupa pomocniczego w sytuacji wakansu stolicy biskupiej. Z dokonanej przez Autora analizy komparatystycznej regulacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 355 § 2) oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 409 § 2) wynika, iż w obowiązującym porządku prawnym pozycja biskupa pomocniczego ulegała zmianie, gdyż posiada on władze i upoważnienia, które przed wakansem stolicy biskupiej posiadał jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Wykazał, iż na obecny stan prawny decydujący wpływ wywarła doktryna Soboru Watykańskiego II oraz kilku posoborowych aktów prawnych. Dowiódł, iż przyznanie biskupowi pomocniczemu uprawnień w sytuacji nadzwyczajnej wymagało od prawodawcy kościelnego poszukiwania nowych rozwiązań legislacyjnych wiążących się z umocowaniem jego władzy. Obecnie sprawuje ją na mocy samego prawa.

3

Urząd moderatora kurii diecezjalnej

72%

Adamczyk J.

Analecta Cracoviensia

|

2020

|

vol. 52

215-236

EN

In order to improve the curia’s work, a diocesan bishop can nominate the moderator of the curia if it is necessary. This article discusses the office of the moderator of the curia. First it focuses on the fact that the moderator of the curia is a new office in the structure of the diocesan curia. Then it describes the character of the person holding the office of the moderator of the curia. Finally it outlines the duties of the moderator of the diocesan curia.

PL

W celu usprawnienia pracy kurii biskup diecezjalny tam, gdzie to będzie wskazane, może mianować moderatora kurii diecezjalnej. Niniejszy artykuł podejmuje kwestię urzędu moderatora. Najpierw zwrócono uwagę na to, że moderator kurii diecezjalnej jest nowym organem w strukturze kurii diecezjalnej. Następnie przedstawiono zagadnienie osoby piastującej stanowisko moderatora kurii biskupiej. Na koniec omówiono zadania moderatora kurii diecezjalnej.

4

Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela

58%

Bakalarz M.

Kościół i Prawo

|

2018

|

issue 7 (20) nr 2

45-62

PL

Urząd wikariusza generalnego powstał w Kościele zachodnim w XII w. Stopniowo jego władza umacniała się, aż stał się urzędem obligatoryjnym i głównym współpracownikiem biskupa diecezjalnego w zarządzie Kościołem partykularnym. Podczas przygotowań Soboru Watykańskiego II dostrzeżono potrzebę utworzenia nowej instytucji w strukturze Kościoła partykularnego. Obok urzędu wikariusza generalnego, ustanowiono urząd wikariusza biskupiego – nową funkcję o zbieżnej naturze prawnej i kompetencjach, ale przeznaczoną do wspierania biskupa diecezjalnego w poszczególnych aspektach jego działalności. W Kościele wschodnim powstał zwyczaj wybierania biskupów spośród zakonników. Biskupi chcieli nadal prowadzić życie monastyczne. Dobierali sobie współtowarzyszy, którzy zamieszkiwali wspólnie z biskupem w jego mieszkaniu. Tego towarzysza życia biskupa określano mianem synkellios, co w wersji łacińskiej uzyskało formę syncellus. Syncel był nie tylko współtowarzyszem życia biskupa, ale także wspomagał go w jego funkcjach, a nawet reprezentował biskupa w wielu sprawach kościelnych, przez co uzyskał znaczący wpływ w Kościele lokalnym. Unie zawierane z Kościołami uznającymi zwierzchność Biskupa Rzymu, wiązały się także z przyjęciem przez nie łacińskiego systemu prawa kościelnego i form strukturalnych istniejących w Kościele zachodnim. Jednym z elementów tego dziedzictwa jurydycznego był urząd wikariusza generalnego. W motu proprio Piusa XII Cleri sanctitati i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich rozwiązania te zostały ugruntowane. Wprowadzono urzędy wikariusza generalnego i wikariusza biskupiego, nadając im starożytne nazwy syncela i protosyncela.

EN

The office of vicar general was created in the Western Church in the 12th century. Gradually, his authority was strengthened until the office became mandatory and he became the main collaborator of the diocesan bishop in the administrative body of the particular Church. During the preparation of the Second Vatican Council the need to establish a new institution within the structure of particular Churches was recognized. In addition to the office of vicar general, the office of episcopal vicar was created – a new function with a similar legal characteristics and competences, but intended to support the diocesan bishop in specific aspects of his activity. In the Eastern Church, it was customary to choose bishops from among religious. Bishops wanted to continue their monastic life. A bishop would choose a fellow man who lived with him in home. Such a life companion was known as synkellios, which in Latin was rendered as syncellus. A syncellus was not only a companion of the bishop’s life but also assisted him in his functions and even represented him in many ecclesiastical matters, which made the syncellus a significant figure in the local Church. The unions concluded with Churches that recognized the supremacy of the Bishop of Rome were also associated with their adoption of the Latin system of ecclesiastical law and structural forms existing in the Western Church. One of the elements of this juridical heritage was the office of vicar general. These solutions were laid down in Pius XII’s motu proprio Cleri sanctitati and the Code of Canons of the Eastern Churches. The offices of vicar general and episcopal vicar were introducted and assigned the ancient names of syncellus and protosyncellus.

Refine search results

1 Analecta Cracoviensia

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Kościół i Prawo

1 Studia Prawnicze KUL

1 Adamczyk J.

1 Adamczyk k. J.

1 Bakalarz M.

1 Dzierżon G.

1 2023

1 2020

1 2019

1 2018

Rada biskupia – kolegialny organ konsultacyjny kurii diecezjalnej w sprawach duszpasterskich

Evolution of the Status of Auxiliary Bishop in the Event of Vacancy of Episcopal See

Urząd moderatora kurii diecezjalnej

Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela