Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: winter triticale

Sort By:

Limit search:

Porównanie plonowania sześciu wybranych odmian pszenżyta ozimego w trzech kolejnych okresach wegetacyjnych w warunkach Podlasia

100%

Lisowski J., Borusiewicz A., Puczel J.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

2016

vol. Zeszyt

issue XXX

47-55

The study compared yield of six cultivars of winter triticale on two levels agronomic a1 and a2. At the level of a1 applied the basic mineral fertilization taking into account forecrop and soil type. At the level of a2 increased mineral nitrogen fertilization of 40 kg ∙ ha-1 using foliar fertilizers and protection of incubation. In both cases, if desired, to chemical insecticides and fungicides. The collection was carried out in full maturity stage scale BBCH 89. The highest yield of winter triticale obtained in 2014. The average yield of winter triticale at the level of agricultural technology a1 in 2014 amounted to 92.4 dt ∙ ha-1 and was higher compared to the yield in 2012 and 2013, respectively, 17% and 25%. By applying the agro-technical a2 average yield of winter triticale in 2014 amounted to 108.4 dt ∙ ha-1 and was higher compared to the year 2012 and 2013 respectively A19% and 22%. The lowest yield of winter triticale in three growing seasons at the level of agricultural technology a1 obtained from a variety of Cerberus, and its yield in 2013 amounted to 60.8 dt ∙ ha-1. The highest yield of winter triticale at the level of agricultural technology a1 obtained from a variety Agostino, whose yield in 2014 was 101.2 dt ∙ ha-1. At the level of agricultural technology a1 yielded the lowest in over three years of research cultivar of winter triticale Zirconium and its yield in 2013 amounted to 75.1 dt ∙ ha-1. In 2014, the same variety of winter triticale obtained the highest yield during the whole period of research. Its yield at the level of agricultural technology a2 in 2014 amounted to 112.2 dt ∙ ha-1. The yield of winter triticale varieties Zirconium in 2014 with the same agricultural techniques was higher by 37.1 dt ∙ ha-1 which is 33.1% compared to 2013.

W pracy porównano plonowanie sześciu odmian pszenżyta ozimego na dwóch poziomach agrotechnicznych a1 i a2. Na poziomie a1 stosowano podstawowe nawożenie mineralne uwzględniające przedplon i rodzaj gleby. Na poziomie a2 zwiększano nawożenie azotowe mineralne o 40 kg∙ha-1 z zastosowaniem nalistnych nawozów wieloskładnikowych i ochroną przed wyleganiem. W obu przypadkach w razie potrzeby stosowano środki chemiczne na insektycydy i fungicydy. Zbiór wykonano w fazie dojrzałości pełnej według skali BBCH 89. Najwyższy plon pszenżyta ozimego uzyskano w roku 2014. Średni plon pszenżyta ozimego na poziomie agrotechnicznym a1 w roku 2014 wyniósł 92,4 dt∙ha-1 i był większy w stosunku do plonu w roku 2012 i 2013 odpowiednio o 17% i 25%. Przy zastosowaniu poziomu agrotechnicznego a2 średni plon pszenżyta ozimego w 2014 roku wynosił 108,4 dt∙ha-1 i był większy w stosunku do roku 2012 i 2013 odpowiednio o 19% i 22%. Najniższy plon pszenżyta ozimego w trzech okresach wegetacyjnych na poziomie agrotechnicznym a1 uzyskano z odmiany Cerber, a jej plon w 2013 roku wyniósł 60,8 dt∙ha-1. Najwyższy plon pszenżyta ozimego na poziomie agrotechnicznym a1 uzyskano z odmiany Agostino, której plon w 2014 roku wyniósł 101,2 dt∙ha-1. Na poziomie agrotechnicznym a2 najniżej plonowała w ciągu trzech lata badań odmiana pszenżyta ozimego Cyrkon, a jej plon w 2013 roku wyniósł 75,1 dt∙ha-1. W 2014 roku z tej samej odmiany pszenżyta ozimego uzyskano najwyższy plon w ciągu całego okresu prowadzenia badań. Jej plon na poziomie agrotechnicznym a2 w 2014 roku wyniósł 112,2 dt∙ha-1. Plon pszenżyta ozimego odmiany Cyrkon w 2014 roku przy takiej samej agrotechnice był wyższy o 37,1 dt∙ha-1 co stanowi33,1% w stosunku do 2013 roku.

Środowiskowe i produkcyjne skutki przyorywania słomy – wyniki wieloletniego doświadczenia polowego

70%

Smagacz J., Kopiński J., Martyniuk S.

Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

2022

vol. 108

issue 2

32-43

The aim of this study was to analyze long-term environmental and production effects of the frequency of straw incorporation into the soil in the rotation of winter crops: rape-wheat-triticale. After 21 years of crop rotation with straw removal the SOM level in the soil decreased to 14.4 g∙kg-1 soil DM, compared to that in 1997 (14.6 g∙kg-1). However, when straw of one crop (rape) per rotation was incorporated the content of SOM increased to 15.0 g∙kg-1 soil DM, and to 15.6 and 16.0 g∙kg-1 when straw of two and three crops, respectively, was ploughed in. Straw retention had also a beneficial effect on the content of labile fractions of SOM (hot water extractable C and N). In this study no soil liming was applied which resulted in soil pH decrease from the initial pH 6.2 to pH 5.0-5.1 at the end of the experiment. In comparison to the initial values, the soil contained more available K2O and lower amounts of P2O5 and Mg, probably due to soil acidification. Grain yields and yield components of wheat and triticale were not significantly affected by straw incorporation, but in the case of rape seed yields increased with more frequent straw incorporation. The presented results indicate, that farmers practicing non-livestock farming or simplified cereal rotations in the care of soil quality should retain on the field and plough in straw of at least one crop, or preferably two crops per rotation, as it results in the accumulation soil organic matter and thus in the improvement of biological, chemical and physical soil properties.

Celem badań przedstawionych w niniejszym opracowaniu było poznanie długofalowych skutków środowiskowych i produkcyjnych różnej częstotliwości przyorywania słomy w zmianowaniu ozimin: rzepak-pszenica-pszenżyto. W wyniku wieloletniego (21 lat) nieprzyorywania słomy żadnej z roślin uprawianych w wymienionym zmianowaniu, zawartość w glebie próchnicy spadła z początkowej wartości 14,6 g∙kg-1 s.m. do 14,4 g∙kg1s.m. gleby, natomiast przyorywanie słomy jednej rośliny w zmianowaniu, czyli rzepaku, spowodowało zwiększenie zawartości próchnicy w badanej glebie do 15,0 g∙kg-1 s.m. gleby. Pozostawianie i przyorywanie słomy dwóch roślin w zmianowaniu, tj. rzepaku i pszenicy, przyczyniło się do jeszcze większego wzbogacenia gleby w próchnicę, a przyorywanie słomy wszystkich 3 gatunków roślin skutkowało największym przyrostem zawartości (do 16,2 g∙kg-1 s.m.) tego składnika w glebie. W przeprowadzonych badaniach nie stosowano wapnowania gleby i w efekcie jej odczyn we wszystkich obiektach doświadczalnych obniżył się z początkowej wartości pH 6,2 do pH 5,0 - 5,1, najprawdopodobniej na skutek wieloletniego stosowania nawozów mineralnych, a zwłaszcza stosunkowo wysokich dawek N pod rzepak. W porównaniu do wartości wyjściowych, zawartość przyswajalnego potasu (K2O) w glebie zwiększyła się, natomiast zmniejszyła się zawartość przyswajalnego fosforu (P2O5) i magnezu (Mg), zapewne w wyniku obniżenia się odczynu gleby. W omawianym doświadczeniu stosowanie słomy nie dało wyraźnych efektów nawozowych w postaci istotnych przyrostów plonów (w stosunku do obiektu bez słomy) ziarna badanych zbóż, tylko w przypadku rzepaku stwierdzono lepsze plonowanie tej rośliny wraz ze wzrostem częstotliwości przyorywania słomy w zmianowaniu. Uzyskane wyniki wskazują, że w trosce o dobry stan gleb, rolnicy prowadzący gospodarstwa bezinwentarzowe i stosujący uproszczone płodozmiany zbożowe, powinni przyorywać słomę co najmniej jednej rośliny, a najlepiej dwóch, bowiem prowadzi to do nagromadzania się w glebie próchnicy, która ma duży wpływ na biologiczne, chemiczne i fizyczne właściwości gleb.

Refine search results

1 Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

1 Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

1 Borusiewicz A.

1 Kopiński J.

1 Lisowski J.

1 Martyniuk S.

1 Puczel J.

1 Smagacz J.

1 2022

1 2016

Search results

Porównanie plonowania sześciu wybranych odmian pszenżyta ozimego w trzech kolejnych okresach wegetacyjnych w warunkach Podlasia

Środowiskowe i produkcyjne skutki przyorywania słomy – wyniki wieloletniego doświadczenia polowego