Results found: 3

Search results

Search:
in the keywords: wojownicy

Sort By:

Limit search:

Wykorzystanie terakot ptolemejskich w badaniach nad religiami domowymi i osobistą pobożnością egipskich wojowników. Wybrane problemy

100%

Jędraszek S.

Acta Archaeologica Lodziensia

2016

vol. 62

51-61

Artykuł prezentuje problematykę związaną z interpretacją wybranych egipskich terakot z okresu hellenistycznego, przedstawiających egipskie bóstwa w konwencji wojowników. Autor, starał się odpowiedzieć na pytanie o znaczenie tej grupy zabytków rozpatrywanych w aspekcie prywatnej (indywidualnej) pobożności, domowego kultu oraz religii. Szczególna uwaga została poświecona egipskiej elicie: zwłaszcza żołnierzom/kapłanom – oficerom z funkcjami kapłańskimi, którzy w II wieku przed Chr. byli rekrutowani przez władców ptolemejskich spośród egipskich rodzin, oraz rodzimą klasę wojowników, którą Grecy określali jako machimoi. W ramach tej bogatej kategorii zabytków terakotowych, zaprezentowano pewne aspekty analizy ikonograficznej, skupiając się przede wszystkim na egipskich bóstwach, takich jak apotropaiczny Bes, szczególnie w jego wojskowej formule. Zanalizowano również militarną formułę manifestacji Horusa, boga Harpokratesa, syna Izydy i Ozyrysa, wyobrażonego w jego militarnej konwencji (często w pełnym uzbrojeniu). Te terakotowe wyobrażenia, mogły funkcjonować w kilku kategoriach prywatnego rytuału oraz kultu indywidualnego, związanego z wizerunkiem bóstwa, kultem oficjalnym, jak i w czynnościach związanych z magicznymi obrzędami. Niniejszy artykuł, nie odnosi się tylko do samej ikonograficznej analizy przykładów bóstw jak Bes czy Harpokrates, ale przedstawia również społeczne tło, żołnierzy niższego szczebla oraz oficerów pełniących funkcje kapłańskie w ptolemejskiej armii.

The subject of the following article is the problems surrounding the interpretation of Egyptian military terracotta figurines representing Egyptian deities from Hellenistic period. In the present paper, I will attempt to find an answer to the question the study of this class of objects permits us to answer contemporary questions concerning the personal (individual) piety, worship, household cult and religion. Special attention will be given to the Egyptian elite: especially soldier/priests – officers with priestly functions, which from the second century BC the Ptolemaic rulers recruited from among Egyptians families, and to the native military class, whom the Greeks called machimoi. The iconographic range of this category of objects is very wide, and I also intend to raise certain aspects of the iconographic analysis. I will concentrate above all on Egyptian deities such as the protective, dwarf god Bes, especially in his military forms. Then I shall turn to the god Harpocrates, the son of Osiris and Isis, a manifestation of Horus, showing his military manifestations (often fully armed). These terracotta figurines might conceivably function in the domestic practice of several types of ritual. The worship of deities where the terracotta served as a cult image of deities, also in the royal cult, and in the performance of magical rites. This article is, therefore, not only concerned with the iconographic analysis of chosen terracotta examples of a single deity, such as Bes or Harpocrates, but also presents social background of the lower-level soldiers, and officers with priestly functions within the Ptolemaic army.

Rydwan celtycki w dobie wojen cezariańskich

80%

Szubelak B.

Wieki Stare i Nowe

2021

vol. 16

issue 21

61-70

The use of chariots in warfare had a long tradition in the ancient Near East, but not in northern Europe. In many regions, chariots and the horses that pulled them were interred with wealthy leaders in their tombs. Chariots were common in Europe until around 100 BCE, although they continued to be used for much longer in Britain. Their speed and agility caused serious difficulties for the Roman infantry. Chariots were not intended to charge headlong into enemy formations. The warrior was able to fight against horsemen from the chariot’s platform, but would dismount to fight infantry soldiers on foot. In the meantime, the charioteer would move away a short distance from the battle, waiting to collect the warrior and carry him to safety, if necessary. A typical British chariot consisted of a small platform, open in the front and in the back, mounted on a wooden axle and with wheels made strong by iron tires. The charioteers sat at the front of the platform between two sideboards made of wood or wickerwork. However, the double arcade seems to be the most convincing interpretation of the evidence found on coins. In Britain, most horses were the size of the modern Dartmoor ponies and were effective in pulling chariots. The continental Gauls learned to breed larger horses capable of carrying a warrior and his weapon. The war-chariot of the Britons almost certainly did not have scythes. There is no accepted archaeological evidence concerning scythed chariots.

Wykorzystywanie rydwanu w boju miało długą tradycję na starożytnym Bliskim Wschodzie, lecz nie w północnej Europie. Na jej wielu obszarach wozy bojowe i konie zaprzęgowe składano do grobu razem z arystokratycznymi przywódcami. Rydwany służyły w Europie do ok. 100 r. p.n.e., ale w Brytanii wykorzystywano je znacznie dłużej. Ich prędkość i zwrotność generowały Rzymianom poważne problemy. Nie posyłano ich do szarży przeciw liniom wroga. Wojownik walczył z rydwanu przeciw konnicy, lecz zazwyczaj schodził z pudła i walczył pieszo zarówno z jazdą, jak i piechotą. W Brytanii wiele koni wielkością przypominało współczesne pony rasy Dartmoor i nadawało się jedynie do zaprzęgania w rydwanach. Galowie z kontynentu natomiast nauczyli się hodować większe konie, które mogły dźwigać na grzbiecie wojownika w pełnym uzbrojeniu. Rydwany Brytów raczej nie posiadały kos. Nie ma żadnych dowodów archeologicznych na istnienie takich rydwanów w Brytanii.

Importance of Visualization to Postural Stability in Amateur Boxers

80%

Rzepko M., Drozd S., Król P., Bajorek W., Czarny W., Błach W., Almeida Cardoso A. F.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2014

vol. 14

issue 2

23-28

The article is connected with problem of postural stability and balance in fighting sports as boxing. The present empirical studies demonstrate that the lack of information about the body position is one of the factors which affect functioning and human physical activity. The study was carried out on the 11-person group of boxers who trained boxing. The particular focus during the examination was on three aspects: duration of the attempt, measures of stability used and instructions given to the subjects. Researches demonstrated that impairment of the sense of vision or sudden change in the field of view largely delays proper development of the postural response of the human body.

Problem stabilności postawy i równowagi jest szeroko przedstawiony w wielu badaniach naukowych. Celem niniejszej pracy jest określenie wpływu chwilowej utraty kontroli nad zmysłem widzenia przestrzennego, stabilności i procesu kontroli równowagi w pozycji stojącej. Wprowadzanie ograniczenia i zaburzeń w informacjach z receptorów wzrokowych, wpływa na destabilizację procesu utrzymania równowagi w wyniku niewłaściwych lubi niekompletnych danych obwodowych przekazywanych do centralnego układu nerwowego, który koordynuje równowagę ciała. Materiał i metody. Badaniami objęto 11 zdrowych i sprawnych fizycznie mężczyzn w wieku od 18 do 24 lat. Na podstawie wywiadu z uczestnikami badania, stwierdzono brak stanów patologicznych u badanych (choroby związane z narządu ruchu, zaburzenia wzroku, równowagi i zmiany neurologiczne). Badana grupa składała się z bokserów z Wisłoki Boxing Club w Rzeszowie (Polska). Wszyscy z nich uczestniczyli w co najmniej 3 profesjonalnych sesjach boksu zawodowego tygodniowo lub startowali w amatorskiej lidze bokserskiej. Badanie przeprowadzono w maju 2010. Zostało ono przeprowadzone w godzinach popołudniowych, przed wysiłkiem fizycznym związanym z treningiem, w specjalnym pomieszczeniu (bez dostępu światła z zewnątrz). Tylko obiekt testowany i badacz, który gasił światło były obecne w pomieszczeniu. Wszyscy badani wyrazili zgodę na udział w badaniu i zostali poinformowani o celu i charakteru badań. Żadna z osób nie wiedziała, jak będzie wyglądać badanie, w związku z czym wiarygodność wyników zastała zapewniona. Istotną rolę w tym eksperymencie odegrał czynnik zaskoczenia, którym było zgaszenie światła. Eksperyment polegał na standardowej ocenie stateczności podczas postawy swobodnej na platformie stabilograficznej w trzech kolejnych próbach Całkowity czas trwania każdej próby wynosił 30 s. Próba 1: swobodnie stojąc na obu nogach, po 10 s światło zostaje wyłączone (Osoba badana nie wiedział o tym wcześniej). Próba 2: swobodnie stojąc na obu nogach; osoba została poinformowana, że po 10 s światło zostanie wyłączone. Próba 3: swobodnie stojąc na obu nogach, bez żadnych zakłóceń. Głównym punktem było zbadanie procesu utrzymywania równowagi opartej na wartości „kołysać” otrzymanej z platformy stabilograficznych. Podczas badań użyto platformy AMTI. Wyniki. Analiza wyników badań i postęp w badaniach wykazują wpływ zmysłu widzenia na cały proces kontroli postawy. W pierwszej próbie, z nagłym zaburzeniem kontaktu wzrokowego z otoczeniem (zgaszenie światła), większość badanych wykazywała chwilową utratę równowagi, ale szybko wracała do pozycji bardziej pionowej. W tym obszarze, stabilność każdej osoby pracuje indywidualnie. Kompensacja pozycji następuje, jak wspomniano powyżej, z innych układów (które pozostają w stanie gotowości). W ramach tego działania, „system postawy” próbuje poprawić błędy i powrócić do centralnego wzorca odniesienia. Przechodząc do kolejnych prób, poprzez poinformowanie obiektu o tym, co się wydarzy, wyniki w obszarze koordynacji i kołysania w większości przypadków zmieniają się. Wykazują nieco większe rozproszenie i bardziej oddalone od środka ciężkości na platformie. Dzięki informacji o zewnętrznych zakłóceń, osoba może być przygotowany na nagłą zmianę sytuacji , co ma fundamentalne znaczenie dla sportów walki. Ponadto, osoba, poprzez świadomość możliwości zagrożenia, pozostaje w stanie gotowości i czuje się bardziej pewna siebie. W trzeciej próbie, gdy osoba jest poinformowana, że nic nie będzie zakłócać ich pionową próbę, można zaobserwować, w większości przypadków, największe zbilansowanie ciała, które sugeruje, najwyższy komfort osoby, w stosunku do warunków w środowiska. Podsumowanie. Badania wykazały, że zakłócenie zmysłu wzroku lub nagłe zmiany w polu widzenia głównie opóźniają proces prawidłowej odpowiedzi posturalnej ludzkiego ciała. Wzrok odgrywa ważną rolę w utrzymaniu stabilności postawy, gdy występują sprzeczności i ograniczenia w przepływie innych informacji wykorzystywanych przez system równowagi. Zakłócenia w systemach kontroli postawy, które jest spowodowane przez zamknięcie oczu objawia się zwiększonym środkiem rozrzutu stabilogramów w grupie badanych bokserów. Podstawowymi kryteriami zdolności koordynacyjnych, w tym bilansu, są: gospodarka ruchu, dokładność, precyzja.

Refine search results

1 Acta Archaeologica Lodziensia

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Wieki Stare i Nowe

1 Almeida Cardoso A. F.

1 Bajorek W.

1 Błach W.

1 Czarny W.

1 Drozd S.

1 Jędraszek S.

1 Król P.

1 Rzepko M.

1 Szubelak B.

1 2021

1 2017

1 2014

Search results

Wykorzystanie terakot ptolemejskich w badaniach nad religiami domowymi i osobistą pobożnością egipskich wojowników. Wybrane problemy

Rydwan celtycki w dobie wojen cezariańskich

Importance of Visualization to Postural Stability in Amateur Boxers