Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wspólne działanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Nous avons présenté les points principaux de l’enseignement de Didyme d’Alexandrie sur l’opération commune de la Sainte Trinité ad extra. Puisque le traité de cet auteur De Trinitate ne s’est pas conservé qu’en fragments, nous avons pris comme base son traité De Spiritu Sancto bien conservé, mais uniquement en traduction latine de Jérôme. Didyme a publié ce livre dans le contexte des controverses avec les tropiques, qui niaient la divinité de l’Esprit Saint. Ils voulaient le ranger parmi les créatures.  Saint Athanase, informé sur les tropiques par Sérapion, évêque de Thmuis, a écrit quatre lettres à cet évêque pour réfuter leurs erreurs. On remarque que Didyme a suivi les lignes principales de l’enseignement d’Athanase sur l’Esprit Saint. Si nous comparons les œuvres de ces deux théologiens, Athanase et Didyme, nous  serons obligés de constater que le  livre de Didyme est plus élaboré que les lettres d’Athanase. Les lettres d’Athanase sont marquées par l’esprit de polémique. L’ouvrage de Didyme a le caractère strictement académique ; son auteur a exploré les passages bibliques concernant l’Esprit Saint et les a  soigneusement analysés.  Le traité  De Spiritu Sancto de Didyme a été bien apprécié par les théologiens de l’antiquité et même par le pape Damase. C’est cette œuvre qui a inspiré saint Ambroise dans sa doctrine sur l’Esprit Saint. Mais plus tard la valeur de ce livre précieux a diminué pour deux raisons : puisque Didyme était proche d’Origène, on le soupçonnait d’hérésie ; la traduction latine que nous possédons n’est pas totalement fidèle à l’original, car Jérôme a légèrement modifié la terminologie de Didyme pour l’adapter à la théologie postérieure.  Dans cet article, nous avons signalé les qualités communes du Père et du Fils et de l’Esprit Saint comme la Sagesse et la Vérité ; nous avons évoqué les signes divins comme l’image de Dieu – attribuée au Fils et le sceau de Dieu – attribué à l’Esprit Saint.  Nous avons montré, d’après les textes de Didyme, l’opération commune de la Sainte Trinité dans le baptême, dans la communauté ecclésiastique et dans les cœurs des fidèles pour les sanctifier. Nous avons terminé notre étude par la conclusion : puisque le Père et le Fils et l’Esprit Saint sont de la même substance, ils agissent ensemble, surtout dans l’Église, pour le salut des hommes. 
PL
W artykule poruszono problem generowania, przekazywania i zarządzania wiedzą w środowisku mediów społecznych w Sieci 2.0. Autor zakłada przy tym, że najważniejszym elementem społeczeństwa Sieci w odniesieniu do Web 2.0, dopuszczającego nieograniczoną dwustronną komunikację, jest tzw. inteligencja kolektywna/zbiorowa użytkowników Sieci (ang. networked intelligence). W ten sposób definiowana inteligencja przejawia się na różnych polach (np. w kształceniu, mediach czy w polityce) i rozumiana jest jako suma wszystkich wpisów „obywateli” społeczeństwa sieciowego w Internecie. Wszelkie zmiany w procesach uczenia się, w polityce czy gospodarce podlegają przy tym naczelnej zasadzie tzw. wspólnego działania. Tym sposobem powstają względnie luźno powiązane ze sobą sieci społeczne (zazwyczaj skupione wokół jednego tematu), których członkowie m.in. pracują nad wspólnymi projektami (np. encyklopedie online, czyli tzw. wiki), wspólnie rozwiązują różne problemy (np. na forach tematycznych czy blogach), lub w inny sposób przyczyniają się do budowania wspólnych cyfrowych zasobów wiedzy (np. poprzez tworzenie elementów multimedialnych). Przedstawiony w artykule model dyskursywnego konstytuowania wiedzy obejmuje zarówno jej konstruowanie, negocjowanie poprzez argumentację w grupie, jak i jej dystrybucję i ewentualne zapisywanie w formie cyfrowej. W artykule pokazano proces konstruowania wiedzy w środowisku social media, szczególnie w odniesieniu do elementów tekstualnych i multimedialnych. Poza tym przedstawiono rolę elementów tekstualnych i multimedialnych w procesie konstytuowania się wiedzy.
PL
Artykuł, po krótkiej prezentacji problemów w relacjach między żydami i chrześcijanami w ciągu dwusetletniej historii, omawia najważniejsze wydarzenia i dokumenty, które do tej pory tworzyły dialog katolicko-żydowski. Dialog ustanowiony formalnie za pontyfikatu świętego papieża Jana XXIII zbiegł się z celebracją II Soboru Watykańskiego i nasilił w okresie posoborowym. Piękno i rosnąca głębia przedstawionych dokumentów oraz rzeczywistość wspólnej pracy na rzecz dzieł miłości w wielu krajach świadczą o tym, że ten dialog i zbliżenie między narodem żydowskim a Kościołem Chrystusa ma ogromne znaczenie dla ludzkości.
EN
The article, after a short presentation of the problems in Christian – Jewish relation in last two hundred years of history, touches on the most important events and documents dedicated to the Catholic-Jewish dialogue. Such dialogue has been formally established during the pontificate of Pope John XXIII, and coincided with the celebration of the Second Vatican Council and has been intensified in the post-conciliar period. The beauty and growing depth of the presented documents and the reality of the common work towards the love and charity in various countries are the testimony that the above dialogue and rapprochement between Jewish nation and Catholic Church has been of great significance to the humankind.
ES
El artículo, después de una breve presentación de la problemática en las relaciones entre judíos y cristianos a lo largo de su historia bimilenaria, hace un recorrido por los principales acontecimientos y documentos que hasta ahora ha producido el diálogo católico-judío. Un diálogo que se instituyó de forma oficial en el pontificado del santo papa Juan XXIII, que se consolidó con la celebración del Concilio Vaticano II y se ha intensificado en el tiempo postconciliar. La belleza y creciente profundidad de los documentos producidos, y la realidad de una vida compartida a favor de obras de caridad en muchos países, dan fe de que este diálogo y acercamiento entre el pueblo judío y la Iglesia de Cristo es de suma importancia para la humanidad.
4
67%
Logos i Ethos
|
2017
|
vol. 46
|
issue 2
EN
Solidarity is a “miracle,” and not only because of the relative rarity of spontaneous, trusting, non-instrumental cooperation in todays’ atomized societies, but also because of its inexplicable, invariably striking fundament – human freedom. This essay investigates the nature of “miracles,” drawing on two giant traditions – the ancient, Judaeo-Christian. The image of solidarity that emerges from this analysis proves that solidarity is originally and irreducibly a freedom-enhancing concept.
PL
Solidarność jest „cudem”. Zasługuje ona na takie miano nie tylko ze względu na relatywną rzadkość nieinstrumentalnej, spontanicznej i pełnej ufności współpracy we współczesnych zatomizowanych społeczeństwach, lecz także ze względu na swój niewytłumaczalny i niezmiennie fascynujący fundament: ludzką wolność. Artykuł opisuje naturę „cudów” na przykładzie dwóch klasycznych tradycji myśli europejskiej: antycznej i judeochrześcijańskiej. Obraz solidarności wyłaniający się z tej analizy dowodzi, że solidarność jest źródłowo i nieredukowalnie fenomenem liberalnym, a więc ufundowanym na wolności i pomnażającym wolność.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.