Search results

1

Wykonanie zastępcze a odliczenie VAT

100%

Majszczyk H.

Kwartalnik Prawa Podatkowego

|

2021

|

issue 2

21-34

EN

The subject of the article are issues related to the right to deduct tax on goods and services (VAT) in connection with the purchase by a VAT payer of goods or services from substitute contractors. The author indicates many doubts arising from the position taken in this case by the tax authorities, which question the taxpayer’s right to deduct VAT in such cases. Moreover, she points out that the position adopted by the tax authorities, according to which the purchase of goods and services from substitute contractors is by definition not related to the taxpayer’s business activity, but to activities not subject to VAT, and consequently VAT on purchased goods and services is not deductible – is wrong. The article indicates that the acquisition under the conditions of substitute performance is related to the taxpayer’s business activity and directly serves the implementation of this activity. The purpose of the goods and services purchased by the taxpayer does not change. If the purchase of goods or services from the initially selected contractor would be related to the taxpayer’s business activity, the acquisition of goods or services from substitute contractors will also be related to this activity. The change of the entity providing services (providing the delivery) does not change the purpose of their purchase by the taxpayer or their relationship with the business activity conducted by him. The taxpayer should be entitled to deduct VAT in connection with the acquisition under the conditions of substitute performance. The taxpayer’s right to deduct VAT should translate into the amount of compensation from the debtor (unreliable contractor) for substitute performance, and not the other way around.

PL

Przedmiotem artykułu są zagadnienia związane z prawem do odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) w związku z nabyciem przez podatnika VAT towarów lub usług od wykonawców zastępczych. Autorka wskazuje wiele wątpliwości wynikających ze stanowiska zajmowanego w tej sprawie przez organy podatkowe, które kwestionują prawo podatnika do odliczenia VAT w takich przypadkach. Ponadto zwraca uwagę, że przyjęte przez organy podatkowe stanowisko, zgodnie z którym nabycie towarów i usług od wykonawców zastępczych z założenia nie jest związane z działalnością gospodarczą podatnika, lecz z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, a w konsekwencji VAT od nabytych towarów i usług nie podlega odliczeniu – jest błędne. W artkule wskazuje się, że nabycie w warunkach wykonania zastępczego jest związane z działalnością gospodarczą podatnika i służy bezpośrednio realizacji tej działalności. Nie zmienia się bowiem przeznaczenie nabywanych przez podatnika towarów i usług. Jeżeli nabycie towarów lub usług od pierwotnie wybranego wykonawcy byłoby związane z działalnością gospodarczą podatnika, to nabycie towarów lub usług od wykonawców zastępczych również będzie z tą działalnością związane. Zmiana podmiotu realizującego usługi (dokonującego dostawy) nie zmienia celu ich nabycia przez podatnika ani ich związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik powinien mieć prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem w warunkach wykonania zastępczego. Prawo podatnika do odliczenia VAT powinno mieć przełożenie na wysokość rekompensaty od dłużnika (niesolidnego wykonawcy) z tytułu wykonania zastępczego, a nie odwrotnie.

2

Egzekucja administracyjna nakazu rozbiórki obiektów budowlanych będących tzw. samowolą budowlaną

100%

Strożek-Kucharska M.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2020

|

vol. 18

|

issue 1

119-130

EN

Construction arbitrariness occurs when a construction object (or part of it) under construction or built was built (or is being built) without the required building permit or without the required construction notification, or despite objection to that notification. The law indicates which building objects do not require a building permit, which require a permit, and which are subject to notification only. In connection with the above, theconstruction of buildings without the required permit or notification (if the law requires these activities) must be treated as a construction permit, in other words as a pathological condition in which the construction process was started (and often also completed) without compliance required procedures by law. By stigmatizing such behavior, when it is not possible to legalize actions already taken, the administrative body is obliged to oblige the owner of the property in the form of an administrative decision to demolish a building constructed without the required permit or notification. On the other hand, as it will be shown in the further part of the study, enforcement of the obligation to demolish the building resulting from building arbitrariness will be carried out on the basis of the provisions of the Act on enforcement proceedings in administration. This is due to the fact that the demolition of a construction object resulting from building arbitrariness should be classified as a publiclaw obligation. Firstly, due to the fact that the content of the obligation (in accordance with the above-mentioned views of science representatives) results from the administrative act of the administrative body (in this case from the administrative decision). Secondly, the administrative decision regarding the necessity of demolition of a construction object resulting from building arbitrariness defines the entity (the addressee of the decision) which is obliged to take the actions specified in the decision. Thirdly, it indicates what the obligation imposed by way of decision (in this case, the demolition of a building object) and indicates the deadline for its implementation (whose ineffective expiry will result in taking action under the Act on enforcement proceedings in administration aimed at forcing theaddressee to perform an obligation which he does not want or cannot perform voluntarily). Thus, there is no doubt that the obligation imposed by way of administrative decision to demolish a building object (or under construction) without the required permit or notification belongs to the public law obligations justifying its implementation under the Act on administrative enforcement proceedings.

PL

Z samowolą budowlaną mamy do czynienia wówczas, gdy obiekt budowlany (lub jego część) będący w budowie lub wybudowany powstał (lub powstaje) bez wymaganego pozwolenia na budowę lub bez wymaganego zgłoszenia budowy albo pomimo wniesienia sprzeciwu do tego zgłoszenia. Przepisy prawa wskazują, które obiekty budowlane nie wymagają wydania pozwolenia na budowę, które z nich wymagają takiego pozwolenia, a które podlegają wyłącznie zgłoszeniu. W związku z tym budowa obiektów budowlanych bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia (jeśli przepis prawa wymaga dokonania tych czynności) musi byćtraktowana jako samowola budowlana, czyli – innymi słowy – jako stan patologiczny, w którym uruchomiony (a często również zakończony) został proces budowlany bez spełnienia wymaganych prawem procedur. Po pierwsze, z uwagi na to, że treść obowiązku (zgodnie ze wskazywanymi wyżej poglądami przedstawicieli nauki) wynika z aktu administracyjnego organu administracji (w tym przypadku – z decyzji administracyjnej). Po drugie, decyzja administracyjna dotycząca konieczności rozbiórki obiektu budowlanego powstałego w wyniku samowoli budowlanej określa podmiot (adresata decyzji), na którym ciąży obowiązek podjęciaokreślonych w decyzji działań. Po trzecie, wskazuje, na czym ma polegać nałożony w drodze decyzji obowiązek (w tym przypadku – na rozbiórce obiektu budowlanego) oraz wskazuje termin na jego wykonanie (którego bezskuteczny upływ spowoduje podjęcie działań w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji mających na celu zmuszenie adresata do wykonania obowiązku, którego nie chce lub nie może wykonać w sposób dobrowolny). Tym samym nie ma wątpliwości, że nałożony w drodze decyzji administracyjnej obowiązek rozbiórki obiektu budowlanego powstałego (lub powstającego) bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia należy do obowiązków o charakterze publicznoprawnym, uzasadniającym jego realizację w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

3

Zarządzenie zastępcze jako szczególny rodzaj rozstrzygnięć nadzorczych wojewody

80%

Rożek K.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2016

|

vol. 19

|

issue 30

EN

This article refers to the issue of legal regulations concerning one of the distinctive instruments of supervising local self-government, namely a supplementary order issued by the provincial governor. The discourse turned out to be a comparative analysis, through which the novelty of this legal regulation can be seen with more ease. The supplementary order became the embodiment of the possibility of supervision carried out over the activity of the local self-government, which is supposed to lead to such a state that is in accordance with law in force. On the basis of the previously valid Commune Self-Government Act, the tool was described as ultima ratio of the control conducted by particular organs. Moreover, the subject of that control was rather strongly limited. Nowadays, the supplementary order is used to replace the particular acts in case of the inactivity of organs that are, according to the law, supposed to issue them. The problem that seems to be highly disputable in literature and judicature is the procedure of issuing the supplementary order, as well as the aim of the notification to the Secretary of Public Administration. The present legal regulation of the supplementary order is much more consistent and developed. However, it is said not to be much elaborated. All in all, the discussed means of supervision will stay the subject of legal disputes and interpretation.

PL

Niniejszy artykuł odnosi się do kwestii prawnego uregulowania jednego ze szczególnych środków nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego, jakim jest zarządzenie zastępcze wydawane przez wojewodę. Problematyka tego nowego instrumentu kontroli została przedstawiona na tle obecnego i poprzednio obowiązującego stanu prawnego w prawie polskim. Przeprowadzony dyskurs przyjął postać komparatystyczną, dzięki czemu łatwiej można dostrzec swoistą nowość w przyjętym przez prawo samorządu terytorialnego rozwiązaniu prawnym. Zarządzenie zastępcze wojewody okazało się być ucieleśnieniem możliwości badania działalności samorządowej w celu zapewnienia jej zgodności z prawem. Na gruncie ustawy o samorządzie gminnym sprzed nowelizacji, która miała miejsce w 2001 r., narzędzie to widniało jednak raczej jako ultima ratio przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli oraz miało dość ograniczony zakres przedmiotowy. Teraz stanowi ono środek zastępujący odpowiedni akt w przypadku dopuszczenia się przez organy gminy bezczynności, który to akt według litery prawa powinien zostać wydany po spełnieniu się istotnych przesłanek. Aspektem dyskusyjnym, który został nakreślony w artykule, jest niedoprecyzowany tryb wydawania zarządzenia zastępczego, a także ratio legis obowiązku powiadamiania ministra właściwego do spraw administracji publicznej o zastosowaniu takiego środka. Obecne uregulowanie prawne, chociaż bardziej spójne i rozwinięte, wydaje się być nie do końca uszczegółowione i z pewnością nadal będzie stanowiło przedmiot rozważań tak doktryny prawa administracyjnego, jak i orzecznictwa sądów.

Refine search results

1 Kwartalnik Prawa Podatkowego

1 Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

1 Studenckie Zeszyty Naukowe

1 Majszczyk H.

1 Rożek K.

1 Strożek-Kucharska M.

1 2021

1 2020

1 2016

Wykonanie zastępcze a odliczenie VAT

Egzekucja administracyjna nakazu rozbiórki obiektów budowlanych będących tzw. samowolą budowlaną

Zarządzenie zastępcze jako szczególny rodzaj rozstrzygnięć nadzorczych wojewody