Search results

1

FACES OF ART: Typical furniture in Łódź city centre apartments at the end of the nineteenth and early twentieth centuries (contribution to the research)

100%

Pawlak M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

EN

This article describes and explores the furniture chosen for apartments typical of the middle class and petty bourgeoisie of Łódź. These premises were located in the tenement buildings in, or around, the vicinity of Piotrkowska Street. These apartments typically comprised of four to six rooms, which were divided into two areas: the public area (including the sitting room, dining room, study or smoking room) and the private area (including the bedroom, children’s room, and boudoir room), which were connected via a hallway. The apartments were completed by a utility area (with kitchen, bathroom, and servant’s room), which was located in the annexe of the building. The design of the apartments’ interior reflected bourgeois standards and, thus, the public rooms should have been in a uniform style. However, a lack of funds and an excessive adherence to tradition or the frivolous following of fashion trends resulted in the rooms being overloaded with all types of furniture and trinkets. The private rooms were of the same eclectic character. The only exception to this was the children’s room, where the furniture was usually limited to essential equipment. The furniture for Łódź apartments often came from the local furniture and carpentry factories (inter alia: Karol Wutke, Wilhelm Thiede, Alojzy Klose) or shops which sold furniture and household equipment for all types of interiors. Furniture for apartments could also be bought on the secondary market, from private sellers or through agencies engaged in sales.

2

OBLICZA SZTUKI: Wyposażenie mieszkań w łódzkiej kamienicy śródmiejskiej na przełomie XIX i XX wieku (przyczynek do badań)

100%

Pawlak M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

PL

Prezentowany artykuł ma na celu scharakteryzowanie wyposażenia typowych mieszkań należących do łódzkiego drobnomieszczaństwa i drobnej burżuazji na przełomie XIX i XX wieku. Lokale te mieściły się w kamienicach położonych przy ul. Piotrkowskiej lub w jej najbliższym sąsiedztwie. Składały się przeważnie z czterech do sześciu pokojów podzielonych na strefę reprezentacyjną (salon, jadalnia, gabinet/ palarnia) i prywatną (sypialnia, pokój dziecięcy, buduar), które łączył hol. Całość uzupełniała ulokowana w oficynie część gospodarcza (z kuchnią, łazienką i służbówką). Przy urządzaniu wnętrz nawiązywano do wzorców burżuazyjnych. Według nich pomieszczenia reprezentacyjne powinny być jednolite stylowo. Jednakże brak środków finansowych oraz nadmierne przywiązanie do tradycji lub bezmyślne kierowanie się modą sprawiały, że pomieszczenia te były przeładowane różnego rodzaju meblami i bibelotami. Podobnie eklektyczny charakter posiadały pokoje prywatne. Wyjątkiem był pokój dziecięcy, którego umeblowanie ograniczano zazwyczaj do niezbędnych sprzętów. Wyposażenie łódzkich mieszkań często pochodziło z miejscowych zakładów meblarsko-stolarskich (m.in. Karola Wutke, Wilhelma Thiede, Alojzego Klose) oraz składów, które oferowały meble i sprzęty do wnętrz wszystkich typów. Wyposażenie mieszkań można było nabyć również na rynku wtórnym, od osób prywatnych lub w firmach trudniących się pośrednictwem w sprzedaży.

3

Słownictwo rzadkie na przykładzie pola tematycznego WYPOSAŻENIE WNĘTRZ – DOM WIEJSKI

63%

Zagłoba K.

Poradnik Językowy

|

2023

|

vol. 806

|

issue 7

75-86

EN

This article presents rare vocabulary, defined in this study as testified by one person, in the speech of inhabitants of the surroundings of Poddębice (Łódź voivodship) on the example of the thematic field INTERIOR DESIGN. The author, using the quantitative method, shows that rare words are found in a substantial portion of the collected material. What follows from the discussion is that over 60% of them are general Polish units. However, in the group of differential lexemes, the majority were dialectal lexemes and ones not found in the selected sources. In the case of units that are not recorded, most of them are diff erential in terms of word-formation and semantics, while in the case of dialectal units – in terms of lexis. The material was obtained using the questionnaire method in the form of recorded conversations with 44 residents of Poddębice poviat.

PL

Artykuł przedstawia słownictwo rzadkie, rozumiane w niniejszej pracy jako poświadczone przez jedną osobę, w mowie mieszkańców okolic Poddębic (woj. łódzkie) na przykładzie pola tematycznego WYPOSAŻENIE WNĘTRZ. Autorka, posługując się metodą ilościową, pokazuje, że słowa rzadkie obejmują znaczącą część zgromadzonego materiału. Z rozważań wynika, że ponad 60% z nich stanowią jednostki ogólnopolskie, natomiast spośród leksemów dyferencyjnych odnotowano najwięcej gwarowych oraz niewystępujących w wybranych źródłach. W przypadku słów nienotowanych najwięcej jest jednostek dyferencyjnych pod względem słowotwórczym i semantycznym, a gwarowych – pod względem leksykalnym. Materiał pozyskano metodą kwestionariuszową, w formie nagrywanych rozmów z 44 mieszkańcami powiatu poddębickiego.

4

Architektura, wystrój i symbolika klasztorów kapucyńskich na przykładzie klasztoru krośnieńskiego

45%

Rotter L.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2016

|

vol. 126

233-249

PL

Zakon Braci Mniejszych Kapucynów powstał po 1525 roku w wyniku reformy, której inicjatorem był o. Matteo da Bascio. Niemal od początku swego istnienia kapucyni wykształcili pewien zauważalny styl w sztuce, charakterystyczny dla wznoszonych przezeń klasztorów, w których konkretnym zasadom podlegała nie tylko sama architektura kościoła i klasztoru, ale i wyposażenie wnętrza, malarstwo, rzeźba czy rzemiosło artystyczne. Utrzymanie jednolitego stylu architektonicznego było możliwe nie tylko dzięki rygorystycznym przepisom, ale i żywej tradycji. Cechy budownictwa kapucyńskiego posiadając bardzo wyraźny rys semantyczny, podkreślają duchowość i tradycję Zakonu.

EN

The Order of Capuchin Friars Minor originated in 1525 as the result of the reform initiated by Fr. Matteo da Basico. Almost from the beginning of its existence the Capuchins developed a certain noticeable art style, characteristic for the monasteries they built, in which the church’s and the monastery’s architecture as well as the interior design, painting, sculpture or craft were subjected to strict rules. Maintaining a uniform architectural style was possible not only through rigorous rules but also through live tradition. Capuchin architecture by its very distinct semantic feature emphasises the spirituality and tradition of the Order.

Refine search results

2 Miscellanea Anthropologica et Sociologica

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Poradnik Językowy

2 Pawlak M.

1 Rotter L.

1 Zagłoba K.

1 2023

1 2016

2 2013

FACES OF ART: Typical furniture in Łódź city centre apartments at the end of the nineteenth and early twentieth centuries (contribution to the research)

OBLICZA SZTUKI: Wyposażenie mieszkań w łódzkiej kamienicy śródmiejskiej na przełomie XIX i XX wieku (przyczynek do badań)

Słownictwo rzadkie na przykładzie pola tematycznego WYPOSAŻENIE WNĘTRZ – DOM WIEJSKI

Architektura, wystrój i symbolika klasztorów kapucyńskich na przykładzie klasztoru krośnieńskiego