Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 30

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wystawy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wystawy Muzeum Miejskiego

100%
PL
Artykuł poświęcony wystawom organizowanym w Muzeum Miejskim w Wadowicach w 2018 roku: Rzeźby Kazimiera Paździory, "Niedzisiejsze bohaterki" oraz plenerowa ekspozycja "Kobiety u Nas i na szerokim świecie".
PL
Relacja z projektu realizowanego przez Muzeum Miejskie w 2019 r. w ramach programu "Patriotyzm Jutra" , dofinansowego ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie.
PL
Relacja z wadowickich obchodów stulecia niepodległości w 2018 roku.
4
100%
PL
Na wystawie w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu można było zobaczyć, jak wyglądało życie Karaimów w ich dawnych siedzibach i którędy trafili na Śląsk, do Warszawy, Trójmiasta, a czasem jeszcze dalej.
5
100%
PL
Wystawa „Karaj jołłary – Karaimskie drogi. Karaimi w dawnej fotografii”, która swą pierwszą odsłonę miała 5 lat temu we Wrocławiu, tej jesieni zawitała do Lublina, by po raz dwunasty zaprezentować się zwiedzającym.
7
88%
PL
W roku 2017 przypadają 110. rocznica urodzin oraz 40. rocznica śmierci profesora Kazimierza Malinowskiego, z kolei w czerwcu 2016 r. minęło półwiecze od chwili ponownego objęcia przez niego stanowiska dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wszystkie te okoliczności domagają się przypomnienia wielce zasłużonej dla polskiego muzealnictwa, jak i poznańskiego Muzeum Narodowego postaci. Tytuł niniejszego tekstu stanowi parafrazę tytułu artykułu Kazimierza Malinowskiego Michał Walicki – muzeolog, zamieszczonego w czasopiśmie „Muzealnictwo”, a poświęconego postaci słynnego historyka sztuki i badacza plastyki gotyckiej w Polsce. Walicki mniej jest znany jako muzeolog, a jeszcze mniej jako mentor samego Malinowskiego, ale jeżeliby podjąć próbę określenia całego bogatego spektrum działalności tego ostatniego jednym tylko słowem, to właśnie nieco lekceważony dzisiaj termin „muzeolog” wydaje się być najbardziej pojemny i adekwatny. Pozwala bowiem przypomnieć postać K. Malinowskiego w kilku najważniejszych aspektach jego działalności, a mianowicie jako: 1/ muzeologa sensu stricto, teoretyka, ale i praktyka pracującego w muzeum i biorącego udział w najszerzej rozumianym życiu środowiska, 2/ propagatora społecznej roli muzeów jako instytucji otwartych na publiczność, 3/ wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu, wizjonera i kuratora nowego programu merytorycznego instytucji. Malinowski należał do grona kilku najważniejszych postaci powojennego polskiego muzealnictwa, lecz jest dzisiaj prawie zupełnie zapomniany. Całkowita niemal nieobecność tego nazwiska w dzisiejszym życiu muzealnym determinuje także niezadawalający stan badań nad jego biografią zawodową, tymczasem działalność Malinowskiego, choćby tylko w dziedzinie muzealnictwa – bo drugim istotnym obszarem jego aktywności było konserwatorstwo – należy dopiero gruntownie przebadać. Wiele zatem sądów czy opinii zamieszczonych powyżej należy na obecnym etapie badań potraktować jako sugestie i hipotezy, które muszą jeszcze podlegać dalszej szczegółowej weryfikacji. Tym niemniej naszkicowane jedynie pobieżnie najważniejsze – jak się wydaje – tropy działalności poznańskiego muzeologa przedstawią jego postać jako propagatora społecznej roli muzeów – instytucji otwartych na publiczność, co z kolei ukaże aktualność postulatów Malinowskiego wobec dzisiejszego namysłu nad funkcjami muzeów.
9
Publication available in full text mode
Content available

Nieskończenie Niepodległa

88%
XX
Artykuł poświęcony projektowi "Nieskończenie Niepodległa" realizowanego przez Fundację Ośrodek Karta, w który włączyło się wadowickie Muzeum Miejskie.
PL
Relacja z projektu badawczego, realizowanego przez Muzeum Miejskie w latach 2017-2019 w ramach programu "Kultura ludowa i tradycyjna" przy wsparciu finansowym Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
EN
In my article I analyse how in the Polish press from the second half of the nineteenth century an experience of the exhibition was projected and presented. I am mainly interested in the opposition between chaotic experience (no orientation in space, lack of knowledge about what to look at) and structured visual experience. Journalism of that period expresses the belief that the spatial order of the exhibition should transparently structure the experience: the visitor always has to know what he is looking at (thanks to catalogues, maps, signatures, a suitable arrangement of exhibits), easily orient himself in space (thanks to the appropriate organization), to know how to move. He should also behave properly: watch and learn. The sense of sight is to dominate the touch, hearing, taste, smell, analytical reception – over active participation. The visitor is therefore expected to be a passive spectator in Richard Sennett’s sense, excluded from the active shaping of interpretation, interaction and space. However, the messages dealing with how the exhibition should be experienced simultaneously reveal concerns about “inappropriate” reception. These concerns manifest themselves in images of the space post-exhibition (rotting flowers, lost umbrellas and children), comments on the “wrong” behaviour of the audience, criticism on how the exhibition was organized. Planned in advance visual order of the project therefore remains in constant tension with what goes beyond it – chaos, spontaneity, multi-sensuality, melancholy. This ambivalence seems to indicate that the exhibition was a specific attempt to “subdue” the modern experience (the rate of change, motion, opacity) by limiting it in time and space, organization, regimentation, bringing to the visual aspect.
EN
During the fifty year period of the second half of the 20th century the field of African Art History, as well as the forms of art studies and art exhibitions have changed considerably. This article considers the evolution of the idea of African identity in contemporary arts. I would like to examine the different forms of art representation and interviewing of African fine arts in the last three decades. In order to illustrate the dynamic changes in the European approach to African Art, it is simply enough to recall the famous remarks of Carl Einstein and Roy Sieber on that subject or William Rubin’s controversial exhibition Primitivism in 20th Century Art at the Museum of Modern Art in New York (1984). It seems that the visibly growing practice of engaging curators of African origin in the creation of exhibitions of modern African art, particularly as a strategy to incorporate the voices of those represented, is one of the most important aspects of the “curatorial turn” of the 21st century.
PL
W II połowie XX wieku podejście do historii sztuki afrykańskiej jako dziedziny naukowej jak też formy studiów artystycznych oraz wystaw tejże sztuki znacznie się zmieniły. Celem artykułu jest zobrazowanie ewolucji idei tożsamości współczesnej sztuki afrykańskiej poprzez prezentację sposobów ekspozycji tej sztuki w ciągu ostatnich trzech dekad. Aby pojąć dynamikę zmian w europejskim podejściu do sztuki afrykańskiej, wystarczy przypomnieć słynne uwag Carla Einsteina i Roya Siebera z I połowy XX w. na ten temat lub kontrowersyjną wystawę Williama Rubina w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (1984), pt. Primitivism in 20th Century Art. Wydaje się, że obecnie proces przemian w postrzeganiu i prezentowaniu współczesnej sztuki afrykańskiej pogłębia się. Jednocześnie rośnie udział kuratorów pochodzenia afrykańskiego, co pozwala na stworzenie nowej strategii kuratorskiej – prawdziwego „zwrotu kuratorskiego” z początku XXI w., który pozwala odzyskać głos uprzednio jedynie reprezentowanym Afrykanom.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.