Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: wystrój malarski

Sort By:

Limit search:

Kościół pw. Matki Bożej Królowej Świata w Kisielicach i jego odbudowa (1945 – 1992)

100%

Starczewski A.

Studia Elbląskie

2022

vol. 23

149-170

The Gothic church in Kisielice has a medieval origin. It was built between 1331 and 1340 by the Stang family, on the southern edge of the town. It originally bore the title of St John the Evangelist and belonged to the Pomezanian diocese. At the time of the Reformation, in 1576, the church was taken over by the Evangelical community, which administered it until 1945. During the warfare of the Soviet Army, in early 1945, the entire roof structurewith its ceramic covering collapsed, damaging the interior of the church. On 25 June 1946, the first post-war parish priest in Kisielice, Fr Jan Przybylski, was appointed. His task was to create a Roman Catholic church community and rebuild the destroyed temple. His activities in this office, which he held until 21 June 1957, had mixed results. The Bishop of Warmia, Tomasz Wilczyński, handed over the post to the Pallottine Fathers on 22 September 1957. From that moment the work of reconstruction of the church began, crowned by the rite of consecration on 28 August 1960 (Bishop Wilczyński). Over the following years, this Gothic temple was successively furnished with new elements of interior decoration, in compliance with the liturgical norms contained in the documents of the Second Vatican Council. Since 1992, the church and the Roman Catholic parish in Kisielice have belonged to the Diocese of Elbląg.

Gotycki kościół w Kisielicach posiada średniowieczna metrykę. Został wybudowany w latach 1331 – 1340 przez rodzinę Stangów, na południowym krańcu miasta. Nosił on pierwotnie tytuł św. Jana Ewangelisty i należał do diecezji pomezańskiej. W czasach reformacji, w roku 1576 kościół został przejęty przez wspólnotę ewangelicką, która zarządzała nim do roku 1945. Podczas działań wojennych Armii Sowieckiej, na początku 1945 roku, zawaleniu uległa cała konstrukcja dachowa z poszyciem ceramicznym, uszkadzając wnętrze kościoła. W dniu 25 czerwca 1946 został ustanowiony pierwszy powojenny proboszcz w Kisielicach ks. Jan Przybylski. Jego zadaniem miało być tworzenie wspólnoty kościoła rzymskokatolickiego i odbudowa zniszczonej świątyni. Z różnym skutkiem zapisała się jego działalność na tym urzędzie, który pełnił do 21 czerwca 1957 roku. Biskup Warmiński Tomasz Wilczyński 22 września 1957 roku przekazał tę placówkę Księżom Pallotynom. Od tego momentu rozpoczęły się prace związane z odbudową kościoła, uwieńczone obrzędem konsekracji w dniu 28 sierpnia 1960 roku (bp Wilczyński). Przez kolejne lata, ta gotycka świątynia była sukcesywnie wyposażana w nowe elementy wystroju wnętrza, z zachowaniem norm liturgicznych zawartych w dokumentach Soboru Watykańskiego II. Od 1992 r. kościół i parafia rzymskokatolicka w Kisielicach należy do Diecezji Elbląskiej.

Wystrój malarski kaplic kościoła Kamedułów na Bielanach i jego znaczenie dla sztuki Krakowa 1. połowy XVII w. (kaplice Królewska i Delpacowska)

100%

Żmudziński J.

Folia Historica Cracoviensia

2011

vol. 17

The enormous significance of the Bielany hermitage in the history of Polish art of the transition period between Mannerism and Baroque has long been rightly acknowledged. However, such appreciation concerns primarily architecture and decorations (stuccoes), and to a lesser extent paintings. Studies on the Polish art of the 1st half of the 17th century have repeatedly mentioned the paintings in the Bielany chapels, albeit they were mostly limited to the statement that some decorations are the work of Venetian painter Tommaso Dolabella and his followers (paintings in the Royal and St Romuald's Chapels) and illustrate, as it were, the artist's 'decline', who, having arrived in Poland in the late 17th century, in time abandoned the glorious tradition of the grand Venetian school of the Mannerism epoch, lowered the standard of his artistic output and in a way became "Sarmatised", catering to the taste and expectations of the locals. The authorship of the paintings in the two most prominent chapels of the Bielany church was attributed to Dolabella, his students and followers. The thesis of "Sarmatisation" and the lowering of standards in his work has recently been critically analysed, as the artist's authenticated works from the Royal Chapel have been referred to and "vindicated".

L’articolo contiene un’analisi delle investigazioni riguardanti l’arredamento pittorico della chiesa dei monaci camaldolesi a Bielany nei dintorni di Cracovia nei secoli XVII e XVIII. Nell’analisi vennero ordinate le informazioni finora conosciute e furono presi pure in considerazione risultati delle indagini dell’autore riguardanti le due cappelle più importanti della chiesa di Bielany che sono collocate vicino al presbitero: da parte settentrionale – la Cappella di San Benedetto (dedicata prima ai Santi Ladislao e Bonifacio) chiamata anche la Cappella Regia (perchè la fondò il re polacco Ladislo IV Vasa), e da parte meridionale – la Cappella di San Romualdo fondata prima del 1643 da un mercante italiano Rafaello del Pace. All’inizio l’articolo ricorda alcune informazioni sulla chiesa di Bielany che venne costruita negli anni 1609 – 1630 a spese di Mikołaj Wolski secondo un progetto fatto in Italia. Nel secondo periodo dei lavori (dopo 1617) la costruzione si svolse sotto cura dell’architetto lombardo Andrea Spezza. In seguito viene analizzato lo stato dell’indagine delle opere della pittura murale dell’arredamento della chiesa che sono relativamente ben conservate, si trovano in maggior parte nei loro posti e parzialmente sono pure conosciuti i nomi dei loro autori. Vanno ricordati prima di tutto i nomi dei due artisti: Venanzio di Subiaco (1579 c – 1659) e Tommaso Dolabella (1570 c – 1650). A Dolabelli e ai suoi discepoli è attribuita la buona parte del’arredamento della chiesa di Bielany che proviene dalla prima metà del Settecento. L’autore del articolo sostiene però che solo una parte dell’arredamento della Cappella Regia sia l’opera di Tommaso Dolabella, cioè quella proveniente dagli anni 1635–1636 (il ciclo che rappresenta san Ladislao). Le altre immagini di questa cappella e della cappella di San Romulado sono probabilmente un’opera di tre o anche quattro altri studi pittorici di Cracovia della prima metà del Settecento. Gli artisti di quegli studi rimanevano sotto influsso del Dolabella, però erano anche parzialmente indipendenti. Con questa tesi l’autore conclude il suo articolo, però sicuramente vanno condotte ulteriori ricerche.

Ogromne znaczenie eremu bielańskiego dla dziejów sztuki polskiej czasów przełomu manieryzmu i baroku jest od dawna należycie docenione. Dotyczy to jednak w pierwszym rzędzie architektury i jej wystroju (stiuków), a w znacznie mniejszym stopniu malarstwa. Wielokrotnie przywoływano w opracowaniach sztuki polskiej 1. połowy XVII w. malarski wystrój kaplic bielańskich, najczęściej jednak ograniczano się do stwierdzenia, że część tej dekoracji jest dziełem weneckiego malarza Tomasza Dolabelli i jego warsztatu(wystrój malarski kaplic Królewskiej i Delpacowskiej) i ilustruje proces niejako „degradacji” tego artysty, który przybywszy do Polski w ostatnich latach XVI w. z czasem zagubił osiągnięcia wielkiej szkoły weneckiej doby manieryzmu, zaniżył standardy wykonywanych dzieł i uległ swoistej „sarmatyzacji”, dostosowując się do gustów i oczekiwań miejscowych odbiorców. W malowidłach dwóch najważniejszych kaplic bielańskiego kościoła widziano dzieła jegosamego, jego uczniów i naśladowców. Teza o „sarmatyzacji” i obniżeniu się poziomu twórczości Dolabelli niedawno poddana została krytycznej analizie, przy okazji której przywołano i w pewien sposób „zrehabilitowano” źródłowo potwierdzone dzieła tego artysty z kaplicy Królewskiej.

Refine search results

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Studia Elbląskie

1 Starczewski A.

1 Żmudziński J.

1 2022

1 2011

Search results

Kościół pw. Matki Bożej Królowej Świata w Kisielicach i jego odbudowa (1945 – 1992)

Wystrój malarski kaplic kościoła Kamedułów na Bielanach i jego znaczenie dla sztuki Krakowa 1. połowy XVII w. (kaplice Królewska i Delpacowska)