Search results

1

Recenzja: Ks. Józef Mandziuk, Żeńskie wspólnoty zakonne w (archi)diecezji wrocławskiej, wydawca: Fundacja „Honor, Ojczyzna” im. majora Władysława Raginisa, Warszawa 2020, ss. 584.

100%

Sukiennik E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2020

|

vol. 114

517-521

2

[Recenzja]: Roman Majka, Archiwa i procesy archiwotwórcze wybranych zgromadzeń zakonnych założonych na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Wydawnictwo Michalineum, Marki 2019, ss. 366

100%

Dąbrowski A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2021

|

vol. 117

|

issue specjalny

371-384

3

Początki i fundacja Klasztoru pw. Maryi Matki Pojednania Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Bornem Sulinowie

84%

Klimaszewska B.

Rocznik Skrzatuski

|

2020

|

vol. 8

303-325

PL

Od III w. rozwinął się w Kościele ruch eremicki, który dał początek stanowi zakonnemu, a jego rozkwit przypadł na schyłek XI w. i objął XII w. Historia Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel rozpoczyna się w XII w. w Palestynie. Drugi Zakon Karmelitański, czyli żeńską jego gałąź, powołał do życia papież Mikołaj V bullą Cum nulla fidelium z 7 października 1452 r. W 1605 r. zapadła decyzja o założeniu klasztoru karmelitów bosych w Polsce. Pod koniec tego samego roku przybyli do Krakowa pierwsi zakonnicy (Włosi i Hiszpanie). Karmelitanki bose przybyły do Polski w 1612 r. z inicjatywy współbraci zakonnych. Artykuł opisuje początki i fundację Klasztoru pw. Maryi Matki Pojednania Mniszek Bosych Zakonu NMP z Góry Karmel w Bornem Sulinowie. Przez kilkanaście lat trwały prace budowlane, mniszki musiały zmagać się z wieloma trudnościami i niedogodnościami, by móc ostatecznie sfinalizować swoje zamierzenia. Karmelitanki wspierają diecezję koszalińsko-kołobrzeską modlitwą i pracą. Inną formą posługi jest stworzenie i otwarcie przestrzeni modlitwy dla wszystkich poszukujących odnowienia czy pogłębienia kontaktu z Bogiem.

EN

From the third century, the Hermit movement developed in the Church, which gave rise to the monastic state, and flourished at the end of the 11th century and embraced the 12th centu¬ry. The history of the Order of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel begins in the 12th century in Palestine. The Second Carmelite Order, which is its female branch, was founded by Pope Nicholas V bullum Cum nulla fidelium of October 7, 1452. In 1605 a decision was made to establish a monastery of Bare Carmelites in Poland. At the end of the same year, the first monks (Italians and Spaniards) came to Krakow (Kraków). Bare Carmelites came to Poland in 1612 on the initiative of religious confreres The article describes the beginnings and foundation of the Monastery of Mary Mother of Reconciliation of the Blessed Nuns of the Blessed Virgin Mary from Mount Carmel in Borne Sulinowo. The construction works lasted for several years, the nuns had to deal with many difficulties and inconveniences in order to finalize their intentions. Carmelite nuns support the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese with prayer and work. Another form of ministry is to create and open a space of prayer for everyone seeking renewal or deepening contact with God.

4

Szkaplerz zakonny

84%

Warda E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 105

345-352

EN

In the Benedictine rule, a monastic scapular was initially used as an apron protecting a habit during physical work. With the establishment of the Cistercians, it became an integral part of religious clothing. A scapular was adopted, among others, by the Benedictine monks and nuns, the Brothers Hospitallers of St John of God, the Dominican monks and nuns, the Camaldolese monks and nuns, the Capuchin Tertiaries, the Carmelite monks, the Carthusians, the Mercedarians, the Pauline Fathers, the Brothers Comforters of Gethsemane, the Congregation of the Sacred Hearts of Jesus and Mary, the Trinitarians, the Servite Order and the Albertine nuns, the Augustinian nuns, the Bernardine nuns, the Bridgettines, some Franciscan nuns, the Capuchin nuns, the Discalded Carmelite nuns, the Poor Clares, the Congregation of the Sisters of the Blessed Virgin Mary of Loreto, the Congregation of Sisters Shepherdesses of Divine Providence, The Piarist Sisters, the Congregation of the Nursing Sisters of Our Lady of Sorrows, the Congregation of the Handmaids of the Sacred Heart of Jesus.

5

Konferencja wyższych przełożonych żeńskich zgromadzeń zakonnych i konsulta w PRL – zarys problematyki

67%

Wiśniewska J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2014

|

vol. 101

297-327

EN

The formation process of the institutions of the Conference of Major Superiors of Female Religious Orders in Poland started in the period in which there had already been some structures of the cooperation between convents, developed for the common defence of nuns against the negative effects of the religious policy of the communist authorities, the policy which was aimed at the liquidation of the institution subordinate to the Church, including religious orders. The interaction of female religious congregations was the answer to the necessity of the consolidation of forces and construction - under the guidance of Polish Primate S. Wyszyński – common programmes, the aim of which was to help the religious congregations survive and function in the communist reality. The evolution of the cooperation forms: from the spontaneous and regulated by law the Conference of Major Superiors of Female Religious Orders, with the statute approved by the Holy See and canonically erected consulta, overlapped with similar movements of the consecrated life in the world. In the realities of the Polish People’s Republic, the Conference was not as autonomous as was formulated by canon law under normal conditions. The Conference had to be in a close relationship with Primate S. Wyszyński and the Department of Monastic Affairs, created by the Primate, who in practice gained control over the entire existing cooperation between religious orders. Regardless of the factual and legal restrictions on the activities of the Conference and its consulta, which was essentially an advisory body to the Polish Primate, the achievements of that institution for the religious life in Poland were extremely significant, which was reflected primarily in: the prudent implementation of the conciliar reforms in religious congregations, their liturgical renewal, deepening the democratization process, regulating the legal status, changes in the substantial and permanent formation of the members of congregations.

6

Modern Ascetic Practices – Theory and Practice from the Perspective of Catholic Context

67%

Budzanowska-Weglenda D., Jewdokimow M.

Paedagogia Christiana

|

2019

|

vol. 2/44

195-213

EN

The aim of the article is to discuss the changing place of ascetic practices in Catholic consecrated life today. In our investigation of the proposed problem, we focus on official Church documents, sociological studies of the phenomenon and interviews with nuns which we conducted in Poland in 2018. The three sources not only allow for defining the very phenomenon but also unveil the changing place of ascetic practices in Catholic consecrated life today, and beyond the consecrated context. The article is divided into three sections. The first one presents official Church definitions of the phenomenon under scrutiny and depicts its selected, contemporary theological understandings. The second one reviews sociological studies of contemporary ascetic practices in the Catholic context. The last section concentrates on selected aspects of our qualitative study of contemporary transformations of religious life in Poland. Using data collected during qualitative interviews, we demonstrate how nuns from a cloistered monastery understand ascetic practices in their life.

PL

Celem artykułu jest omówienie zmian w praktykowaniu ascezy w życiu osób konsekrowanych Kościoła katolickiego. W niniejszym badaniu tego problemu opieramy się na oficjalnych dokumentach kościelnych, socjologicznych badaniach zjawiska i wywiadach z zakonnicami, które przeprowadziliśmy w Polsce w 2018 roku. Trzy źródła nie tylko pozwalają zdefiniować to zjawisko, ale także ukazać zmieniające się miejsce ascetycznej praktyki w życiu osób konsekrowanych dzisiaj i poza kontekstem konsekrowanym. Artykuł jest podzielony na trzy sekcje. Pierwsza z nich przedstawia wybrane definicje ascezy w teologii katolickiej. Drugą część stanowi przegląd socjologicznych badań współczesnych praktyk ascetycznych w kontekście katolickim. Ostatnia sekcja przybliża wybrane aspekty naszych badań jakościowych współczesnych przemian życia religijnego w Polsce. Wykorzystując dane zebrane podczas wywiadów jakościowych, pokazujemy, jak zakonnice z klasztoru klauzurowego rozumieją praktyki ascetyczne w swoim życiu.

7

Sprawozdanie z seminarium archiwistyki kościelnej, poświęconego aktualnym potrzebom archiwów zakonów i zgromadzeń żeńskich w Polsce, przeprowadzonego na KUL w Lublinie w dniach 27-29 VI 1972

67%

Jędrzejczak M. L.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1974

|

vol. 28

333-338

EN

-

8

Szpitalnictwo zakonne w średniowiecznej Polsce

59%

Surdacki M.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 2: Historia

49-98

PL

Rozwój szpitalnictwa w państwie polskim związany był z przyjęciem chrztu, rozwojem chrześcijaństwa i organizacji kościelnej, przede wszystkim zaś z przybyciem zakonów eremicko-mniszych: benedyktynów i cystersów. Wprawdzie ich zasadniczą misją nie była praca charytatywna, jednak zgodnie z regułą prowadzili oni w swoich opactwach hospicja i szpitale wewnątrzklasztorne oraz zajmowali się pomocą dla potrzebujących i leczeniem chorych. W sumie zakony te prowadziły w średniowieczu 28 szpitali (11 benedyktyńskie i 17 cysterskie). Jednak to nie zakony eremickie były prekursorami szpitalnictwa i opieki społecznej na ziemiach państwa polskiego w pierwszych wiekach jego istnienia, lecz rozwijające się od drugiej połowy XII wieku zakony kanonikatu regularnego, których działalność charytatywna, zwłaszcza szpitalna, stała się ich główną misją, zapisaną w regułach zakonnych. Byli to kanonicy regularni św. Augustyna, bożogrobcy (miechowici), duchacy (kanonicy regularni Świętego Ducha), Krzyżacy z czerwoną gwiazdą, antonianie. Z omówioną wyżej grupą zakonów kanonikatu regularnego łączyły się ściśle zakony rycerskie, które powstały na kanwie ruchu krucjatowego i zbrojnych wypraw krzyżowych do Jerozolimy i towarzyszącego im ruchu pielgrzymkowego. Ich celem było prowadzenie hospicjów i szpitali dla pielgrzymów i innych potrzebujących. Zakony rycerskie, podobnie jak i wcześniej wymienione zakony duchaków, bożogrobców czy Krzyżaków z czerwoną gwiazdą, nazywano zakonami krzyżowymi, ponieważ za swój wyróżnik przyjęły insygnium krzyża. W sumie na ziemiach, zmieniającego się ciągle pod względem terytorialnym, państwa polskiego, uwzględniając Śląsk i tereny zagarnięte przez Krzyżaków, można się doliczyć w okresie całego średniowiecza około 45 szpitali prowadzonych przez charytatywne zakony kanoników regularnych i związane z nimi zakony rycersko-szpitalne. Zdecydowana większość szpitali zakonów kanonickich i rycerskich skoncentrowana była na południowo-zachodnich i północno-zachodnich terenach, szczególnie na Śląsku i na Pomorzu. W największym stopniu pracy charytatywnej poświęcali się duchacy, Krzyżacy z czerwoną gwiazdą oraz antonianie, natomiast bożogrobcy, templariusze, joannici i niemieccy Krzyżacy, jako zakony rycerskie realizowały podwójną misję szpitalno-militarną. Działalnością charytatywną i prowadzeniem szpitali zajmowały się też, choć w mniejszym stopniu, zakony żeńskie. Najważniejszą rolę w tej dziedzinie odegrały duchaczki. Dziełami miłosierdzia zajmowały się też mniszki benedyktyńskie i cysterskie. Czyniły to jednak, jak ich męskie odpowiedniki, na marginesie swej zasadniczej działalności. W nieco większym stopniu w prowadzenie szpitali angażowały się tzw. beginki – luźne grupy kobiet trzymające się najczęściej kościołów dominikańskich czy franciszkańskich oraz reguł życia wspólnotowego przyjętych dla ludzi świeckich związanych z tymi zakonami, czyli tzw. trzeciego zakonu. Natomiast sporadycznie pracą szpitalniczą zajmowały się klaryski, magdalenki, brygidki, norbertanki czy franciszkanki.

EN

The development of hospital service in Poland was connected with the acceptance of baptism, with the development of the Church organization, and first of all with the coming of eremite-monastic orders: Benedictines and Cistercians to Poland. Admittedly their main mission was not charity work, but according to their rules they ran hospices and hospitals that were located inside their monasteries, and they helped those in need and treated the ill. Altogether the orders ran 28 hospitals (the Benedictines ran 11, and the Cistercians – 17). However, it is not eremite orders that were the forerunners of hospital service and charity institutions in the area of Poland in its first centuries, but the orders of regular canonry that were developed since the second half of the 12th century, whose charity work, and especially running hospitals, became their main mission recorded in their rules. They were Canons Regular living under the rule of St Augustine, the Order of the Holy Sepulcher (the Order of Miechów), Canons Regular of the Holy Spirit, the Knights of the Cross with the Red Star, the Hospital Brothers of St Anthony. The above discussed group of orders of regular canonry was closely connected with military orders that were established on the basis of the crusade movement and armed crusades to Jerusalem as well as the pilgrimage movement that accompanied them. Their aim was to run hospices and hospitals for pilgrims and other people who were in need. Military orders, like the earlier mentioned orders of the Holy Spirit, the Holy Sepulcher or the Knights of the Cross with the Red Star, were called orders of the cross, since they accepted the sign of the cross as their symbol. In total, in the area of the territorially changing Poland, including Silesia and the areas conquered by the Teutonic Order, about 45 hospitals may be counted up that were run by Canons Regular and military-hospitallers. A decided majority of hospitals run by Canons Regular and military orders were concentrated in the south-west and north-west parts of Poland, especially in Silesia and Pomerania. The orders of Holy Spirit, of St Anthony and the Knights of the Cross with the Red Star were devoted to charity work in the greatest degree, whereas the order of the Holy Sepulcher, the Knights Templar, the Knights of Malta and the German Teutonic Order carried out the double, hospitaller-military mission. Women’s orders also did charity work and ran hospitals, albeit to a lesser degree. The Sisters of the Holy Spirit played the most important role in this field. Also the Benedictine and Cistercian nuns dealt with charity. However, they did so on the margin of their basic activities. The so-called beguines – groups of women most often keeping close to Dominican or Franciscan churches and keeping to the rules of community life accepted for lay people connected with these orders, that is for the so-called Third Order – were to a little greater degree involved in running hospitals. On the other hand, the Capuchin Poor Clares, the Magdalene Sisters, the Bridgettines, the Norbertines or the Franciscan nuns were occupied with hospitals only sporadically.

Refine search results

5 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Paedagogia Christiana

1 Rocznik Skrzatuski

1 Roczniki Humanistyczne

1 Budzanowska-Weglenda D.

1 Dąbrowski A.

1 Jewdokimow M.

1 Jędrzejczak M. L.

1 Klimaszewska B.

1 Sukiennik E.

1 Surdacki M.

1 Warda E.

1 Wiśniewska J.

1 2021

2 2020

1 2019

1 2016

1 2015

1 2014

1 1974

Recenzja: Ks. Józef Mandziuk, Żeńskie wspólnoty zakonne w (archi)diecezji wrocławskiej, wydawca: Fundacja „Honor, Ojczyzna” im. majora Władysława Raginisa, Warszawa 2020, ss. 584.

[Recenzja]: Roman Majka, Archiwa i procesy archiwotwórcze wybranych zgromadzeń zakonnych założonych na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Wydawnictwo Michalineum, Marki 2019, ss. 366

Początki i fundacja Klasztoru pw. Maryi Matki Pojednania Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Bornem Sulinowie

Szkaplerz zakonny

Konferencja wyższych przełożonych żeńskich zgromadzeń zakonnych i konsulta w PRL – zarys problematyki

Modern Ascetic Practices – Theory and Practice from the Perspective of Catholic Context

Sprawozdanie z seminarium archiwistyki kościelnej, poświęconego aktualnym potrzebom archiwów zakonów i zgromadzeń żeńskich w Polsce, przeprowadzonego na KUL w Lublinie w dniach 27-29 VI 1972

Szpitalnictwo zakonne w średniowiecznej Polsce