The author of this study compares two regimes of liability for committing a criminal act – criminal liability and liability of the offender. The deliberations conducted in the article are intended to provide a basis for answering the question – what is the actual nature of the offender's liability, whether it is a sui generis liability regime or a complement to it, and, in a way, a kind of criminal liability sensu largo. Based on the views of doctrine and by commenting the case law, the author draws conclusions which lead to the attribution of “criminal liability” as a largo sense. This has a major impact, not least because the judgments in the judicial proceedings in the case of offences are subject to substantive validity, which means that the prohibition of ne bis in idem within the meaning of Article 17 para 1 point 7 of the Code of Criminal Procedure.
PL
Autor opracowania porównuje dwa reżimy odpowiedzialności za popełnienie czynu zabronionego – odpowiedzialność sprawcy przestępstwa oraz odpowiedzialność sprawcy wykroczenia. Rozważania prowadzone w artykule mają stanowić podstawę do udzielenia odpowiedzi na pytanie – jaki właściwie charakter ma odpowiedzialność sprawcy wykroczenia, czy jest to reżim odpowiedzialności sui generis, czy też stanowi on dopełnienie, oraz niejako rodzaj, odpowiedzialności karnej sensu largo. Rekonstrukcja – w pewnym zakresie – poglądów doktryny oraz judykatury pozwala na sformułowanie wniosku, że „odpowiedzialność wykroczeniowa” jest tak w zasadzie odpowiedzialnością karną sensu largo. Pociąga za sobą doniosłe skutki, już chociażby z uwagi na objęcie prawomocnością materialną orzeczeń wydanych w sądowym postępowaniu w sprawach o wykroczenia, co powoduje obowiązywanie również w ich stosunku zakazu ne bis in idem w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego.
Artykuł jest próbą potwierdzenia ostatnich zmian w rozdziale XXXIV obowiązującego Kodeksu karnego, przy szczególnym uwzględnieniu przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów. Dotyczy to głównie zmian wynikających z tekstu jednolitego z dnia 28 kwietnia 2022 r. tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138 ze zmian: Gdzie celem zasadniczym jest wyjaśnienie i podstawowy komentarz określający dokonane przez ustawodawcę zmiany dla właściwego zrozumienie problematyki fałszu materialnego określone w art. 270 k.k.. Analizując zakres regulacji prawnych określających przestępstwo materialnego fałszerstwa dokumentu w treści art. 270 k.k., koniecznym jest omówienie przedmiotu ochrony i strony przedmiotowej przy uwzględnieniu pojęcia dokumentu, podmiotu przestępstwa powszechnego oraz strony podmiotowej § 1, § 2 i § 3 art. 270 k.k. Pragmatyczny komentarz i pogłębione opisy podstawowych pojęć, takie jak: podrobienie dokumentu, przerobienie dokumentu, użycie jako autentycznego czy kryteria wypadku mniejszej wagi ,wskazują właściwą interpretację omawianej problematyki fałszu materialnego. Wykazana w artykule argumentacja odwołuje się do poglądów doktryny i orzecznictwa w omawianym zakresie tematycznym. Dla właściwego zobrazowania zagrożeń i skali komentowanej kategorii przestępczości, na dokumentach w dwóch tabelach przedstawiono analizę rozmiaru i skali przestępstw stwierdzonych z art. 270 k. k, wykorzystując dane statystyczne Ministerstwa Sprawiedliwości i Policji. Wykazana w opracowaniu literatura obejmuje pozycje cytowane i publikacje istotne dla komentowanego artykułu. Problematyka przedstawiona w opracowaniu obejmuje stan prawny na dzień 30 listopada 2022 r.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.