Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zgromadzenia zakonne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Zagadnieniem wrogiej polityki państwa w stosunku do Kościoła w okresie Polski Ludowej zajmowało się już wielu autorów. Nadal jednak brakuje opracowań na temat ówczesnego położenia zgromadzeń zakonnych, a problem sytuacji prawnej niehabitowych zgromadzeń - występujących wobec władz jako stowarzyszenia - nigdzie nie został poruszony. Skłania to do podjęcia badań nad tym zagadnieniem. Niniejsza publikacja ma na celu przedstawienie represyjnych, wielokrotnie bezprawnych działań władz komunistycznych względem Zgromadzenia Sług Jezusa, które oficjalnie występowało jako Stowarzyszenie “Opieka nad Dziewczętami”. Zgromadzenie, powstałe w okresie prześladowań carskich, kiedy zakazane było tworzenie nowych zakonów katolickich na ziemiach polskich, miało charakter ukryty. Po I wojnie światowej, gdy można już było jawnie prowadzić działalność, Siostry zdecydowały o zachowaniu tej formy życia zakonnego. W celu reprezentowania na zewnątrz Zgromadzenia Siostry Sługi Jezusa powołały w latach 1917-1919 trzy oddzielne Stowarzyszenia “Opieka nad Dziewczętami”: w Krakowie, Lublinie i Warszawie. W niniejszym opracowaniu przedstawiona zostanie sprawa likwidacji przez władze komunistyczne i przejęcia majątku na Skarb Państwa jedynie krakowskiego Stowarzyszenia4 . Podstawę opracowania stanowią materiały archiwalne pochodzące z Archiwum Zgromadzenia Sług Jezusa (ASJ), Archiwum Akt Nowych (AAN), Centralnego Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (AMSWiA) oraz Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie (AKM-K).
PL
Artykuł podejmuje temat poszukiwania skutecznych sposobów dotyczących komunikacji Kościoła ze współczesnym człowiekiem. Zwraca uwagę na potrzebę wprowadzania rozwiązań stosowanych na gruncie reklamy i marketingu. W sposób syntetyczny przedstawia podstawowe informacje na temat marki, komunikacji oraz podejmowanych strategii. Ostatnia część artykułu opisuje, w jaki sposób zgromadzenia zakonne mogą podejmować działania mające na celu przekazywanie swojego charyzmatu.
EN
The article aims at finding successful methods of communication between the Catholic Church and modern man. It points out that methods used in advertising and marketing could and should be used for this purpose. It provides us with basic information concerning brands, communication and strategies. Finally, the article describes how religious congregations could successfully communicate their mission.
EN
In the territory of the diocese of Łódź, which was established in 1920, both newly and previously formed monastic congregations undertook their activities. There were also some unprecedented appearances like those of third orders existing temporarily (Dolorist Brothers, Albertine Brothers, Sacred Heart Brothers) and permanently (Brothers of Mercy, Christian Brothers). As far as the traditional ‘’first’’ orders and monastic congregations existing in the Old Polish period, the first ones that appeared in the 20th century in the diocese of Łódź were Vincentians who came to Pabianice in 1919. In turn, after the Second World War Carmelites of the Ancient Observance and Oratorians settled in Łódź and Tomaszów Mazowiecki respectively. What is more, during the interwar period 3 centres were founded by Salesians: a didactic centre in Łódź, a priesthood centre in Łódź and a care centre in Lutomiersk. The remaining monastic congregations are in charge of one parish both in Łódź and in the territory of the archdiocese: Oblates (Grotniki), Passionists, Claretians, Dehonians (Bełchatów) and Pallottines. Dominicans arrived as the last ones, moving into a 3-storey tenement house in Łódź in 2004. Monks conduct their activities in various social environments and attempt to fulfil their mission in the local Church.
PL
Na terytorium powstałej w 1920 roku diecezji łódzkiej podejmowały pracę zarówno nowe zgromadzenia zakonne, jak i zakony o starej metryce powstania. Pewną nowość stanowią zakony laickie działające okresowo: bracia doloryści, albertyni, Bracia Serca Jezusowego oraz posługujący ciągle: bonifratrzy i bracia szkolni. Z zakonów kleryckich i zgromadzeń zakonnych działających w czasach staropolskich jako pierwsi w 1919 roku przybyli do Pabianic Misjonarze św. Wincentego à Paulo. Po II wojnie światowej osiedlili się karmelici trzewiczkowi w Łodzi i filipini w Tomaszowie Mazowieckim. W okresie międzywojennym salezjanie zorganizowali trzy placówki: szkolno-wychowawczą w Łodzi, duszpasterską w Łodzi i opiekuńczą w Lutomiersku. Pozostałe zgromadzenia zakonne mają po jednej parafii w Łodzi i na terenie archidiecezji: oblaci (Grotniki), pasjoniści, klaretyni, sercanie (Bełchatów) i pallotyni. Jako ostatni w 2004 roku w trzypiętrowej kamienicy w Łodzi zamieszkali dominikanie. Duszpasterze zakonni swoją działalnością obejmują różne środowiska społeczne i usiłują realizować swoje posłannictwo w Kościele lokalnym.
PL
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie represyjnych działań władz wymierzonych przeciwko Zgromadzeniu Sióstr Sług Jezusa, a konkretnie jego placówce prowadzonej w Lublinie. Wielotorowo, najpierw poprzez zamknięcie szkół, następnie likwidację jadłodajni i bursy, dalej postępowanie wywłaszczeniowe, aż po zlikwidowanie “Stowarzyszenia Opieka nad Dziewczętami”, które było oficjalną formą działania Zgromadzenia, władze jednoznacznie zmierzały do skasowania tej bardzo prężnie działającej placówki. Nie była to sytuacja jednostkowa, ale element antyzakonnej polityki prowadzonej przez władze. Działania typowe, przemyślane, których celem było zniszczenie życia zakonnego lub przynajmniej zredukowanie w możliwie największym zakresie prowadzonej przez zakony działalności
EN
August 2022 marked 45 years of the missionary work in Africa undertaken by one of the so-called Honorat’s congregations, the Sisters Servants of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary. Taking into account the uniqueness of this assembly, the article demonstrates its commitment to the work of the mission ad gentes. The congregation’s founder assigned the sisters to the most needy. Today the sisters recognize their vocation as a mission to the periphery of the world and having understood and read the signs of the times, they courageously go to the periphery of today’s Church, bringing “the joy of the Gospel” to the poorest of the poor. Although Honorat’s congregation of the Sisters Servants of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary was not founded with the intention of doing mission ad gentes, it nevertheless engaged in this form of work one hundred years later. The current teaching of the Church’s Magisterium on the engagement of religious congregations in the work of evangelization includes widening of the perception and implementation of the congregation’s charism. The local vocations of this Congregation as well as the African Sisters taking over missionary offices (mission in Butare), confirm the truth that missions are not merely about giving but also about exchanging gifts.
PL
W sierpniu 2022 r. minęło 45 lat od rozpoczęcia przez siostry z jednego z tzw. zgromadzeń honorackich – Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej – pracy misyjnej w Afryce. Artykuł prezentuje, uwzględniając specyfikę tego zgromadzenia, jego zaangażowanie w dzieło misji ad gentes. Założyciel zgromadzenia posyłał siostry do najbardziej potrzebujących. Obecnie pojmują one swoją misję jako misję na peryferiach świata, zrozumiały i odczytały znaki czasu oraz odważnie podążają na „obrzeża” dzisiejszego Kościoła, niosąc „radość Ewangelii”. Chociaż zgromadzenie sióstr honoratek, Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, nie powstało specjalnie z myślą o misji ad gentes, to po stu latach od swego powstania podjęło tę formę pracy. Poszerzenie postrzegania i realizacji charyzmatu zgromadzenia wpisuje się w aktualne nauczanie Magisterium Kościoła o zaangażowaniu zgromadzeń zakonnych w dzieło ewangelizacji. Rodzime powołania do tego zgromadzenia, a nawet przejmowanie placówek misyjnych (misja w Butare) przez „siostry Afrykanki” potwierdzają prawdę, że misje to nie tylko dawanie, ale i wymiana darów.
EN
Dissolution of monasteries in Kingdom of Poland based on the imperial order of October 27 (November 8) 1864 resulted in the closure of 190 monasteries. The documentation created at that time, related to ensuring the continued existence of monks and nuns, the upkeep of buildings and equipment, book collections and other assets taken over, after completion of the activities, was transferred to the regional archives and the capital Treasury Archives and Archives of Historical Records. The files remaining from the Warsaw archives after World War II, together with materials recovered in the 1960’s from the Soviet Union, are now in the Central Archives of Historical Records. They are divided into following sections: Central Religious Authorities in the Kingdom of Poland, Commission of the Province of Kalisz and the Governement of the Warsaw Province, Commission of the Mazovian Province and the Governement of the Warsaw Province, Secretariat of State of the Kingdom of Poland, Organizing Committe in the Kingdom of Poland, Headquartes of Police Superintendent General in the Kingdom of Poland, Governor and Commander-in-chief of the Army in the Kingdom of Poland, Headquartes of War Commandes in the Kingdom of Poland, Carthographical Collection Central Archives of Historical Records.
PL
Kasata klasztorów w Królestwie Polskim przeprowadzona na podstawie ukazu carskiego z 27 października (8 listopada) 1864 r. spowodowała zamknięcie 190 klasztorów. Wytworzona wówczas dokumentacja, związana z zapewnieniem dalszego bytu zakonników i zakonnic, zagospodarowaniem zabudowań i wyposażenia poklasztornego, księgozbiorów i innego przejętego majątku, po zakończeniu czynności trafiła do archiwów terenowych oraz stołecznych Archiwum Skarbowego i Archiwum Akt Dawnych. Ocalałe z II wojny światowej szczątki akt z archiwów warszawskich wraz z materiałami rewindykowanymi w latach 60. XX w. z ówczesnego Związku Radzieckiego znajdują się obecnie w Archiwum Głównym Akt Dawnych. Są przechowywane w zespołach: Centralne Władze Wyznaniowe Królestwa Polskiego, Komisja Województwa Kaliskiego – Rząd Gubernialny Warszawski, Komisja Województwa Mazowieckiego – Rząd Gubernialny Warszawski, Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, Komitet Urządzający w Królestwie Polskim, Zarząd Generał-Policmajstra w Królestwie Polskim, Namiestnik i Głównodowodzący Wojskiem w Królestwie Polskim, Zarządy naczelników Wojskowych w Królestwie Polskim i Zbiór Kartograficzny Archiwum Głównego Akt Dawnych.
PL
Ustrój komunistyczny wprowadzony w Polsce po II wojnie światowej, oparty na ateistycznej w swej istocie ideologii marksistowskiej, był wrogi religii i związkom wyznaniowym, a w szczególności Kościołowi katolickiemu. Władze dążyły do eliminacji z życia publicznego wszelkich przejawów działalności duszpasterskiej Kościoła. W tym celu m.in. w dniu 5 sierpnia 1949 r. został wydany dekret o zmianie niektórych przepisów prawa o stowarzyszeniach, stawiający przed organizacjami kościelnymi alternatywę: albo poddanie się wpływom władz, albo delegalizacja. Instrukcja nr 30 Ministerstwa BezpieczenÂstwa Publicznego (MBP) z dnia 1 września 1949 r.oznaczona jako "ściśle tajna", przeznaczona dla pracowników operacyjnych, którzy zajmowali się sprawami legalizacji stowarzyszeń, odsłania faktyczny cel dokonanej nowelizacji Prawa o stowarzyszeniach oraz tryb rejestracji objętych nią zrzeszeń.
PL
Koncepcja państwa laickiego, która przyjęta została przez władze Polski Ludowej, zakładała pozbawienie Kościoła katolickiego (podobnie jak i innych związków wyznaniowych) jakichkolwiek możliwości wpływania na życie publiczne. Dążąc do realizacji tego celu wykorzystano także rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 27 października 1932 roku – Prawo o stowarzyszeniach. Władze komunistyczne znając pozycję Kościoła w Polsce nie odważyły się z miejsca na frontalny atak, jednak w miarę upływu czasu zaostrzały swój stosunek względem Kościoła. Zwłaszcza od 1947 r. stopniowo ograniczały pole jego działalności, zajmując nieprzychylne stanowisko także wobec stowarzyszeń katolickich, wśród których za szczególnie niebezpieczne uznano organizacje działające wśród młodzieży. Prawo o stowarzyszeniach stało się podstawą wydania przez organy administracji państwowej wielu restrykcyjnych decyzji, a kolejne nowelizacje nadały mu represyjny względem Kościoła charakter. Niniejsze opracowanie jest próbą spojrzenia na Prawo o stowarzyszeniach jako na instrument antykościelnej polityki władz państwowych w okresie Polski Ludowej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.