Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zima
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
This article is an attempt to reconstruct legal regulations, including the existing solutions in the doctrine and judicial decisions, regarding the scope of duties of public road managers when it comes to road maintenance in winter time and liability thereof. The relevant provisions regulating this matter are highly laconic and are practically reduced to a general indication that it is the public road manager’s duty to clear roads of snow and fight slippery winter surfaces. There is no mention though, of the degree to which these measures must be taken, or the legal instruments available for organising work on roads. Interpretation of the existing provisions suggests that maintenance of roads in winter is a very complex process and covers a number of activities undertaken to reduce traffic disturbances. Public roads managers enjoy a certain freedom as regards organisation of the work and the type of work to be conducted on roads. This freedom manifests itself, among other things, by different standards adopted for winter road maintenance, depending on the road category and its importance in the overall road network. The analysis of the existing solutions and judgments allows to conclude that the liability of a public road manager for losses incurred by road users in winter time is not strict (absolute). Thus, in the assessment of a road manager work, a reference must be made to the principle of due care expected from a professional, having regard however, to the objective premises and circumstances. Public road managers’ liability is also correlated with the liability of road users for unsafe driving under increased caution conditions. In light of the conducted analysis it may be stated that ensuring full passability of roads in winter time is not an absolute duty of a public road manager. Public road managers are merely obliged to maintain a road in a condition guaranteeing safety in given weather conditions, having account to the financial and human resources they have at their disposal.
PL
Niniejszy artykuł stanowi próbę odtworzenia z uregulowań prawnych, przy uwzględnieniu dorobku orzeczniczego i doktrynalnego, zakresu obowiązków ciążących na zarządcach dróg w zakresie zimowego utrzymania dróg publicznych oraz zakresu związanej z nimi odpowiedzialności odszkodowawczej. Przepisy dedykowane wprost poruszanej materii są wysoce lakoniczne, sprowadzają się w zasadzie do generalnego wskazania, że zadaniem zarządcy jest odśnieżanie dróg oraz zwalczanie śliskości zimowej. Ustawodawca nie wypowiada się ani na temat stopnia tych prac, ani ich wzajemnej relacji, ani też instrumentów prawnych służących organizacji robót drogowych. Odwołanie do reguł wykładni pozwala wysunąć wniosek, że zimowe utrzymanie dróg jest procesem nader złożonym, obejmującym wiele działań mających na celu ograniczenie zakłóceń ruchu. Zarządcom przysługuje przy tym pewna swoboda organizacyjna co do wykonywanych prac, której przejawem może być w szczególności przyjęcie tzw. standardów zimowego utrzymania dróg różnicujących intensywność prac w zależności od klasy drogi i jej znaczenia w sieci drogowej. Analiza orzecznictwa pozwala na przyjęcie, że odpowiedzialność zarządcy za szkody ponoszone w okresie zimowym przez użytkowników dróg nie ma charakteru odpowiedzialności absolutnej. Dokonując oceny działań zarządcy, należy odwołać się do miernika należytej staranności, a zatem staranności ogólnie wymaganej od profesjonalisty, uwzględniającej jednak obiektywne przesłanki towarzyszące wykonywanym zadaniom. Z odpowiedzialnością zarządcy skorelowana jest przy tym odpowiedzialność użytkowników drogi za zachowanie wymogów bezpieczeństwa, w tym tzw. ostrożności wzmożonej. W świetle dokonanej analizy zapewnienie pełnej przejezdności dróg w okresie zimowym nie jest bezwzględnym obowiązkiem zarządcy drogi. Zarządca ma utrzymywać drogę w stanie gwarantującym jej bezpieczeństwo stosownie do warunków atmosferycznych, z uwzględnieniem posiadanych zasobów kadrowych i finansowych.
PL
Zimą 2009/2010, od połowy grudnia do połowy lutego większość terytorium Polski, a przede wszystkim Warszawa, pokryła się niespotykanie obfitym śniegiem. Co zmienił śnieg w mieście? Jak funkcjonowało ono w zimowej szacie, jak z pogodą radzili sobie mieszkańcy? Jakie nowe elementy przestrzeni miejskiej, a co za tym idzie, nowe praktyki życia codziennego można było zaobserwować? Na podstawie artykułów z prasy codziennej, komentarzy do tekstów z portali internetowych oraz tekstów blogów autorka proponuje typologię oraz analizę postaw warszawiaków wobec kolejnej zimy stulecia. Tekst napisany został na podstawie obserwacji uczestniczącej oraz analizy dyskursu i wykorzystuje perspektywę antropologii miasta i antropologii codzienności.
EN
It was in winter 2009/2010, from mid-December to mid-February, that almost all Poland, especially Warsaw, faced exceptionally heavy snow falls. What did the snow falls change in the city? How was city life affected by those winter conditions, how did the inhabitants deal with the snow? What new elements were introduced in the urban space and what new kinds of everyday life practices emerged? We present our own take on the city-users’ attitude toward the heavy winter, based on press news, on-line comments and blog entries. This paper is based on participant observation and discourse analysis, including urban anthropology and anthropology of everyday life.
PL
Cel badań. Analiza wypadków, które miały miejsce zimą 2015/2016 na obszarze Tatr polskich, pod względem ich przestrzennego rozmieszczenia; określenie przyczyn subiektywnych i obiektywnych, które mogły doprowadzić do tych nieszczęśliwych zdarzeń. Materiał i metody. W analizie wypadków górskich, które miały miejsce zimą 2015/2016 na obszarze Tatr polskich, posłużono się danymi pochodzącymi z elektronicznych kronik Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Zostały one wyselekcjonowane i wprowadzone do programu komputerowego Microsoft Excel 2010, gdzie opracowano je w postaci tabeli i wykresów słupkowych. Wyniki i wnioski. Wypadki górskie, które zdarzyły się zimą 2015/2016, lokalizowały się zarówno w Tatrach Wysokich (50%), jak i w Tatrach Zachodnich (50%). Największy wpływ na ich wystąpienie miały czynniki wchodzące w skład kategorii: obiektywne (przyrodnicze) – ich udział wyniósł aż 95%. Najsilniejszą bodźcowość z tej kategorii wykazały – zarówno w Tatrach Wysokich (57%), jak i Zachodnich (67%) – czynniki należące do grupy meteorologiczno-klimatycznej. Spośród wszystkich analizowanych czynników subiektywnych (ludzkich) największy wpływ na wystąpienie zimą wypadku górskiego miała nieznajomość topografii Tatr polskich (63%). Najczęstszymi obrażeniami ciała turystów poszkodowanych w wypadkach górskich były skręcenia (23%) i złamania (19%). W analizowanym okresie na obszarze Tatr polskich miały miejsce cztery typy wypadków górskich: turystyczne (94%), taternickie (4%) oraz lawinowe i narciarskie (po 1%).
EN
Background. The aim of the paper was to analyse mountain accidents in the Polish Tatra mountains in winter 2015/2016 in terms of their spatial distribution and identification of subjective and objective causes that could have influenced their occurrence. Material and methods. Electronic records of the Tatra Volunteer Search and Rescue were used for the analysis of winter mountain accidents in the Polish Tatras. The data were selected and introduced into the Microsoft Excel 2010 computer program; here, they were developed in the form of tables and bar charts. Results and conclusions. Winter mountain accidents in the Polish Tatra mountains were located in both the High Tatras (50%) and the Western Tatras (50%). The highest impact on winter mountain accidents was observed for objective (natural) factors (95%). The strongest stimulus among the objective factors was presented – both in the High Tatras (57%) and in the Western Tatras (67%) – by the meteorological and climatic factor group. Out of all the subjective (human) factors analysed, the lack of topography knowledge (63%) turned out to have the biggest impact on the occurrence of winter mountain accidents. The most frequent injuries occurring in mountain accidents were sprains (23%) and bone fractures (19%). During the studied period, four types of mountain accidents happened in the Polish Tatra mountains: tourist (94%), climbing-related (4%), as well as skiing and avalanche-related (1% each).
PL
Artykuł dotyczy dwóch przeciwstawnych obrazów Polski opisanych w elegiach Filipa Buonaccorsiego Kallimacha. Bardzo zwięzłe, stereotypowe określenia Polski jako kraju północnego, okrytego śniegiem i lodem, służą wskazaniu miejsca akcji i miejsca pochodzenia Fannii, bohaterki i adresatki zbioru, oraz kilku innych znanych postaci, a także pozwalają – poprzez antytezy (np. barbarzyński kraj a uroda, barbarzyński kraj a twórczość literacka) – na amplifikowanie ich pochwał. Istotniejsze znaczenie mają opis polskiej zimy jako jednej tylko z pór roku oraz opisy ciepłej wiosny i lata. Kallimach pierwszy – na długo przed Janem Kochanowskim – przedstawia Polskę na wzór bukolicznego locus amoenus i Horacjańskich pieśni wiosennych I 4 i IV 7 oraz na wzór antycznych pochwał wsi znanych z elegii rzymskiej i epody 2 Horacego. Pierwszy wprowadza też motyw kwietnego wianka, który dziewczyna oddaje chłopcu na znak miłości.
EN
The paper refers to two contradictory images of Poland contained in elegies by Filippo Buonaccorsi Callimachus. Quite concise, stereotypical descriptions of Poland as a northern country covered with snow and ice serve to locate the place of action and the origin of Fannia—the heroine and the addressee of the collection as well as of a few other familiar characters. Furthermore, with antitheses (e.g. barbarian country versus beauty, barbarian country versus literary creation), the descriptions allow to amplify their admiration. Further descriptions are considered more vital, namely that of Polish winter as one of the seasons, and those of warm spring and summer. Callimachus was the first, long before Jan Kochanowski, who offered a vision of Poland based on pastoral locus amoenus and Horatian spring odes (I 4 and IV 7) and patterned on ancient praises of countryside, known from the Roman elegy and Horace’s 2nd epode. He was also the first to use the motive of flower chaplet that a girl gives to a boy as a sign of love.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.