Search results

1

NIEWERBALNE SPOSOBY NARUSZENIA CZCI W PRAWIE RZYMSKIM

100%

Nowicka D.

Zeszyty Prawnicze

|

2016

|

vol. 16

|

issue 1

5-26

PL

Non-verbal Acts Damaging Reputation in Roman LawSummaryThe aim of this article is to present the non-verbal types of conductwhich damaged another person’s reputation under Roman Law.The author examines only those types of offensive conduct which didnot involve physical assault on an individual’s bodily integrity.The article analyses abusive conduct subject to the edictum de adtemptata pudicitia, the first regulation on this matter; and secondly conductpenalised under the edictum ne quid infamandi causa fiat. The latteredict marked the peak in the legislation providing protection against allkinds of vilifying behaviour. The latter edict is discussed on the basis ofpassages from Ulpian with examples of its application.

2

RZYMSKIE UREGULOWANIA DOTYCZĄCE ‘INIURIA’ A KARNOPRAWNA OCHRONA CZCI W PRAWIE POLSKIM

86%

Nowicka D.

Zeszyty Prawnicze

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

133-158

PL

ROMAN REGULATIONS CONCERNING ‘INIURIA’ AND PROTECTION OF HONOUR AND REPUTATION IN POLISH CRIMINAL LAW Summary The aim of this article is to compare and contrast Roman and Polish criminal regulations concerning protection of an individual’s honour and reputation in two different areas: objects of legal protection, and forms of conduct liable to prosecution and providing grounds for legal action. Considerable differences may be observed between these two legal systems on both counts. While in Roman law any and every defamatory act, regardless of its form, gave rise to iniuria, Polish penal law divides non-physical acts against honour and reputation into two separate categories: pomówienie (defamation and/or slander), and zniewaga (insult). This distinction is based on the criterion of the object of legal protection: pomówienie is an attack on an individual’s reputation, while zniewaga is an attack on his dignity. The types of punishable conduct are different as well; as regards pomówienie only verbalised attacks are liable to prosecution as offences against reputation. Analysis of this matter leads to the conclusion that the distinction made in Polish criminal law for offences against honour and reputation into two different categories in consequence of the recognition of two separate objects of protection against non-physical attacks may not be the best solution.

3

Waging Wars with Words – Libel and Slander in the Polish Statutory Law and English Common Law

86%

Strębska K.

Studies in Logic, Grammar and Rhetoric

|

2014

|

vol. 38

|

issue 1

197-213

EN

This paper aims to investigate the differences between the concepts of libel and slander as understood by the Polish statutory and English common law. As it turns out, the above terms are not only divergent with regard to language (varying linguistic contexts) but also with regard to corresponding acts in the real world. Western cultures cherish such values as dignity, honour and self-fulfillment as the underlying rights of a citizen in democratic countries. The above terms are being constantly referred to in international treaties and conventions but the question which should be asked is whether they receive due attention in legal practice. As regards interpretation, not only in theory (which is rather scarce, especially in common law), but also in practice (the court verdicts in cases dealing with libel and slander) the important issue is not how the defamatory statement makes the person referred to feel, but the impression it is likely to make on those reading it (McBride, Bagshaw, 2008 in: Quinn, 2007:209). The subsequent analysis of particular cases in the practical part supports the above claim. Although it is reiterated by the Polish legal academics that civil regulations are not sufficient to guarantee legal protection of dignity, there is an equal or even greater amount of supporters of the broadly conceived “freedom of speech”. The discussion might be summarized as involving the proponents of liberal and democratic policies on the one hand, and those who wish to avoid complete decriminalization of libel and slander and deem them necessary components of balance in a democratic state

4

Glosa do wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 15 maja 2022 r., OOO Memo p. Rosji, skarga nr 2840/10

72%

Nowicka Z.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2023

|

issue 3(73)

341-347

EN

No legitimate aim of proceedings for protection of reputation initiated by public authorities – gloss to the judgment of the ECtHR of 15 May 2022, OOO Memo p. Russia application no. 2840/10 On March 15, 2022. The European Court of Human Rights issued its judgment in the case of OOO Memo p. Russia, Application No. 2840/10. This judgment represents a turnaround in the Court’s previous line of jurisprudence. The ECtHR ruled that proceedings for civil defamation brought by public authorities have, as a rule, no legitimate aim and are thus incompatible with Article 10 of the European Convention on Human Rights. The judgment establishes a higher level of protection against unjustified interference with freedom of expression than has been the case to date, and will have significant consequences for both proceedings before the ECHR and domestic proceedings. The judgement is also important because it draws attention to the problem of Stategic Lawsuits Against Public Participation.

PL

W dniu 15 marca 2022 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok w sprawie OOO Memo p. Rosji, skarga nr 2840/10. Wyrok ten stanowi zwrot w dotychczasowej linii orzeczniczej Trybunału. ETPCz uznał, że postępowania o ochronę dobrego imienia wszczęte przez podmioty sprawujące władzę publiczną są co do zasady pozbawione uzasadnionego celu i tym samym niezgodne z art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Wyrok ten ustanawia wyższy niż dotychczas poziom ochrony przeciwko nieuzasadnionym ingerencjom w wolność słowa i będzie miał znaczące konsekwencje zarówno w odniesieniu do postępowań przed ETPCz, jak i do postępowań krajowych. Wyrok ten jest istotny również ze względu na zwrócenie uwagi na problem strategicznych działań prawnych przeciwko partycypacji publicznej (eng. Stategic Lawsuits Against Public Participation).

5

Horacjańskie mala carmina a wolność słowa poety w prawie rzymskim

72%

Nowicka D.

Studia Prawnicze KUL

|

2014

|

issue 1 (57)

135-151

PL

Powyższy artykuł poświęcony został kwestii swobody wypowiedzi poety w kontekście zagadnienia ochrony czci jednostki w prawie rzymskim. Analizie poddane zostały fragmenty satyry pierwszej z księgi drugiej, w której Horacy używa tytułowego określenia mala carmina. Pomocniczo wykorzystano głównie fragmenty satyry czwartej i dziesiątej z księgi pierwszej, choć pojawiają się także odniesienia do innych źródeł. Poza poruszaną w artykule problematyką znalazły się zagadnienia związane z politycznymi uwarunkowaniami wolności słowa w zakresie twórczości literackiej, jak również kwestie naruszenia dobrego imienia szczególnych kategorii osób, podlegających ochronie z tytułu maiestas. Podstawowe zagadnienie omawiane w artykule dotyczyło uregulowania stanowiącego podstawę ewentualnej odpowiedzialności poety za stworzone przez niego zniesławiające wiersze. W zakresie tym stwierdzić należy, iż mógł nim być jedynie edykt ne quid infamandi causa fiat, jako że ani ustawa decemwiralna, ani też lex Cornelia de iniuriis nie zawierały unormowań dotyczących zniesławienia. Warunkiem pociągnięcia autora do odpowiedzialności była możliwość przypisania mu, choćby ubocznie, działania infamandi causa. Takie zaś z pewnością występuje po stronie Horacego, który w celu uzdrowienia społeczeństwa używa konkretnych przykładów osób, dopuszczających się niepożądanych zachowań. Mimo zatem szlachetnej motywacji, a także – co podkreśla poeta – tworzenia w zgodzie z regułami gatunku, bohaterowie jego utworów mogli w skuteczny sposób skorzystać z ochrony, jaką dawała im actio iniuriarum.

EN

The above article is dedicated to the issue of freedom of speech of a poet in the light of a problem of defamation of an individual. The analysis is based on the fragments of Horace’s first satire from book two, where the notion of mala carmina was used. Fragments of satires 1,4 and 1,10 were used accessarily, some other texts being referred to as well. No remarks on the issue of political conditioning of the freedom of speech in poesy, nor the matter of injuring the good name of a special category of people being protected on maiestas grounds, were made. The essential question was about a regulation, which created a legal responsibility for an author of a libellous poem. It could be but the praetor’s ne quid infamandi causa fiat edict, as neither XII Tables, nor lex Cornelia de iniuriis included provisions on defamation. The condition under which an author of a lampoon could be found liable was acting (at least accessarily) infamandi causa. This kind of behaviour is certainly the case of Horace, who, aiming at moral sanation of the society, uses concrete examples of people behaving inappropriately. Despite the noble motivation and – what is especially underlined by the poet – following the principles of the genre, people used as characters in his poems could successfully use the legal protection by bringing actio iniuriarum.

RU

Вышеуказанная статья рассматривает вопрос свободы высказывания поэта в контексте вопроса защиты человеческой чести в римском праве. Были проанализированы фрагменты первой сатиры из второй книги, в которой Гораций использует заглавное определение mala carmina. Дополнительно использовано главные фрагменты четвертой и десятой сатиры из первой книги, хотя появляются также отнесения к другим источникам. Кроме обсуждаемой в статье проблематики явились вопросы, связанные с политическими условиями свободы слова в сфере литературного творчества, а также вопросы нарушения чести особых категорий лиц, подвергающихся защите из maiestas. Основной вопрос рассматриваемый в статье касался урегулирования, которое является основой возможной ответственностью поэта за созданные им порочащие стихи. Следует отметить, что мог им быть только эдикт ne quid infamandi causa fiat, так как ни децемвиральный закон или lex Cornelia de iniuriis не заключали положений, касающихся диффамации. Условием привлечения автора к ответственности была возможность приписания ему действия infamandi causa. Такое относится к Горацию, который в целях исцеления общества применяет конкретные примеры лиц, совершающие нежелательное поведение. Несмотря на благородную мотивацию, а также - как подчеркивает поэт - создавание в соответствии с правилами вида, герои его произведений могли в эффективный способ воспользоваться защитой, какую давала им actio iniuriarum.

6

Czy istnieją granice dozwolonej krytyki. O relacji kontratypu określonego w art. 41 ustawy – prawo prasowe z kontratypem zapisanym w art. 213 k.k.

72%

Kwiatkowska-Serafin P.

Themis Polska Nova

|

2016

|

issue 2(11)

152-163

EN

Form of an artistic expression, satire has been present in human’s life for ages. It has many varieties and forms. From the very beginning its practitioners have been subjected to the public authorities restrictions and have been getting into trouble with the ones who became objects of the artist projections. In Polish regulation – law, there is a justification of admissible satire, covered by the article 41 of the press law, witch is an extension to the justification of admissible criticism, covered by the article 213 of the polish penal code. However, there is no such thing as justification of art. due to this fact, the artist may be fully liable both for violation of personal rights and the offence of defamation.

7

Prawne aspekty twórczości commentary

72%

Gabor D.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2022

|

issue 1

33-54

EN

Commentary-production work is one of the current trends on the Polish Internet. More and more Internet users start their adventure by creating materials that comment, discuss and sometimes stigmatize the behavior of other Internet users – especially influencers. The article discusses the key, in the author’s opinion, legal problems resulting from the type of creativity, that is commentary-type materials. The study analyzes copyright issues in the form of the right to quote, protection of personal rights – dignity and good name, criminal law – defamation, and the secrecy of information sources. The article also provides practical advice for commentary creators to facilitate their online activities.

PL

Twórczość commentary jest jednym z obecnych trendów w polskim Internecie. Coraz więcej internautów rozpoczyna swoja przygodę z tworzeniem materiałów komentujących, omawiających, a czasem i piętnujących zachowania innych użytkowników Internetu – zwłaszcza influencerów. W artykule omówiono kluczowe w opinii autora problemy prawne wynikające z rodzaju twórczości, jaką są materiały typu commentary. W opracowaniu przeanalizowano: problematykę prawa autorskiego w postaci prawa cytatu, ochrony dóbr osobistych – czci i dobrego imienia, prawa karnego – zniesławienia, a także zagadnienie tajemnicy źródeł informacji. W artykule przedstawiono również praktyczne porady dla osób zajmujących się commentary, aby ułatwić im działalność w Internecie.

8

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część szósta

72%

Kakareko K., Sobczak J.

Studia Medioznawcze

|

2018

|

issue 4 (75)

31-42

PL

Wypowiedź może być jednocześnie zniewagą i zniesławieniem. Znieważenie następuje niezależnie od tego, czy znieważany jest zdolny do jego percepcji. Zniewaga jest przestępstwem powszechnym, ma charakter umyślny i może być dokonana w zamiarze bezpośrednim. Ustawodawca bardzo ogólnie określa przestępstwo z art. 216 kk. Zniewagą są zachowania wyrażające pogardę dla godności drugiego człowieka. Znieważenie może przybrać postać słowną (np. wulgaryzmy) w formie ustnej i pisemnej.

EN

A statement can be seen both as an insult and defamation. According to the law, insult takes place regardless of whether the insulted person is capable of understanding it. An insult is a crime that can be perpetrated by any offender; it is committed intentionally and in a form of direct intention. The legislator in Poland defines the crime in art. 216 of the Criminal Code in a general way. The research emphasises that insults are those behaviours which express contempt for the dignity of another human being. Referencing to the law, it argues that insult can take both the verbal/oral (eg. vulgarity) and a written form.

9

O zniesławianiu i oszczercach – Kazanie skrzatuskie na „Sześćdziesiątnicę”

58%

Zadarko K.

Rocznik Skrzatuski

|

2022

|

vol. 10

65-85

EN

The article is a presentation of a preaching text from the archives of the Skrzatusz parish in German, with a translation into Polish, probably from the 19th century. An archival manuscript is more of a sermon or a preaching sketch than a homily to the gospel according to St. Luke (Lk 8:4–15), Sexagesima Sunday (“Sixty-ninth” – according to the calendar before the 1970 liturgical reform). The subject of the sermon is the sin of defamation (slander) and absolution from it. The rocky ground in the parable of the sower is the soul of the slanderer, often unable to repair the harm done by defamation of others. The text of the manuscript with a strong didactic, moralizing, more catechetical than kerygmatic accent, is a call to conversion from the sin of slander.

PL

Artykuł jest prezentacją kolejnego tekstu kaznodziejskiego z archiwum parafii Skrzatusz w języku niemieckim, z tłumaczeniem na język polski, prawdopodobnie z XIX w. Archiwalny manuskrypt jest bardziej kazaniem lub szkicem kaznodziejskim niż homilią do Ewangelii według św. Łukasza (Łk 8,4–15), na niedzielę Sexagesima („Sześćdziesiątnica” – według kalendarza sprzed reformy liturgicznej w 1970 r.). Tematem kazania jest grzech zniesławienia (oszczerstwa) i rozgrzeszenia z niego. Ziemią skalistą z przypowieści o siewcy jest dusza oszczercy, często niezdolna do naprawienia szkód wyrządzonych przez zniesławienie innych. Tekst z mocnym akcentem dydaktycznym, moralizatorskim, bardziej katechetycznym niż kerygmatycznym, jest wezwaniem do nawrócenia z grzechu oszczerstwa.

10

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część druga

58%

Sobczak J., Kakareko K.

Studia Medioznawcze

|

2017

|

issue 4 (71)

41-56

PL

Zniesławienie godzi w godność człowieka, na straży której stoi, obok art. 212 kk, kodeks cywilny, gdyż godność jako dobre imię należy do dóbr osobistych. Zniesławienie, czyli pomówienie, sprowadza się do „podnoszenia” lub „rozgłaszania” zarzutu. Tak więc sprawca przestępstwa, dziennikarz, może być twórcą zniesławiających treści, może powielać zarzuty, które wcześniej podnosił ktoś inny. Zarzuty dotyczą postępowania lub właściwości, a ich prawdziwość należy oceniać przez pryzmat kryteriów obiektywnych.

EN

Defamation harms the dignity of a man which is protected by the article 212 of the Penal Code, as well as the Civil Code, because dignity as a good name belongs to the personality rights. Defamation, or slander, is reduced to “raising” or “spreading” allegation. Therefore, the perpetrator of a crime, a journalist, may be the creator of the defamatory content or can duplicate the allegations which was previously raised by someone else. The allegations concern conduct or property; their truthfulness must be judged by the prism of objective criteria.

11

Przedawnienie roszczeń w sprawach o ochronę dobrego imienia

58%

Górski A.

Studia Medioznawcze

|

2014

|

issue 4 (59)

29-40

EN

Running of a period in protection of reputation is crucial both for potential perpetrators and injured parties. Journalists often ponder on how long they are liable for articles written in the past and injured parties ask themselves how much time they have for a lawsuit or a private prosecution. This paper discusses certain issues concerning limitation of claims related to protection of reputation from the perspective of civil law and criminal law both substantive and procedural.

PL

Kwestia upływu czasu w sprawach o ochronę dobrego imienia jest niezwykle istotna zarówno dla potencjalnych sprawców, jak i poszkodowanych. Dziennikarze zastanawiają się, jak długo mogą odpowiadać za napisany w przeszłości artykuł, natomiast osoby poszkodowane zadają sobie pytanie, ile mają czasu na wytoczenie powództwa, czy też złożenie prywatnego aktu oskarżenia. Prezentowany artykuł omawia wybrane problemy dotyczące przedawnienia roszczeń związanych z ochroną dobrego imienia w ujęciu prawa cywilnego i karnego, tak materialnego, jak i procesowego.

12

Mowa nienawiści – ujęcie prawne, językowe i filozoficzne

58%

Maciej Z.

Studia Medioznawcze

|

2023

|

issue 2

204-214

EN

Objective: The multiplication of information exchange in the internet era inevitably also extends into aggressive communication, especially because communicating via digital devices produces a false feeling of impunity. In this context, it is worth inquiring how to define hate speech (1) and in what manner such elements of the speech act are realised – identity, sender, intention (illocutionary content), receiver, perlocution – in the case of a hateful communication (2). Methods: To reach these research goals, it is necessary to analyse basic legal concepts describing hate speech, then compare them and determine the context of communication acts with similar intention and defined in the penal code. These include defamation, insult, and punishable threat in the penal code, which are akin to hate speech. Results and cognitive value: This consideration has been presented with the help of the philosophy of language, to build a model of such communication and also to show its limiting features, i.e., this kind of transmission of information seems to contradict the essence of communication.

PL

Cel: zwielokrotnienie wymiany informacji w dobie cyfryzacji objęło także komunikaty nienawistne, zwłaszcza że pisanie zza monitora komputera rodzi iluzoryczne poczucie bezkarności. Warto w tym kontekście postawić pytania o to, (a) w jaki sposób zdefiniować mowę nienawiści oraz (b) jaki charakter przyjmują poszczególne elementy aktu mowy – nadawca, intencja (zawartość illokucyjna), odbiorca, perlokucja – w sytuacji nadawania komunikatu nienawistnego. Metody: aby zrealizować te cele badawcze, należy przeanalizować podstawowe zapisy prawne odnoszące się do mowy nienawiści, a następnie umiejscowić ją na tle aktów komunikacyjnych zbliżonych do niej na poziomie intencji komunikacyjnej i określonych w kodeksie karnym. Chodzi w tym przypadku o znieważenie, zniesławienie i groźbę karalną. Wyniki oraz wartość poznawcza: prezentowane rozważania, dzięki sięgnięciu po narzędzia filozofii języka oraz elementy językoznawstwa kognitywnego, mają, po pierwsze, wskazać cechę bądź cechy szczególne mowy nienawiści na tle pojęć pokrewnych; po drugie, mają pokazać jej graniczny charakter – to, że stanowi ona zaprzeczenie komunikacji in se.

13

Prawne uwarunkowania funkcjonowania mediów. Część 1.

58%

Sobczak J.

Studia Medioznawcze

|

2014

|

issue 1 (56)

25-41

PL

Prawne granice wolności prasy wyznaczają: Konstytucja, ustawa Prawo prasowe oraz przepisy Kodeksu karnego (art. 212 k.k., art. 216 k.k.) oraz normy Kodeksu cywilnego stające na straży dóbr osobistych. Niebagatelne znaczenie winny także odgrywać rozważania zawarte w Kodeksie etyki dziennikarskiej. Wolność prasy nie jest bezgraniczna, aczkolwiek trudno przecenić jej znaczenie dla procesów demokratyzacji. Wolna prasa wyzwala dyskusję, pozwala na kształtowanie się opinii publicznej. Coraz częściej jednak prasa nadużywa swojej pozycji, aby celowo i złośliwie podważać dobre imię i uczciwość innych osób. Potęga prasy sprawia, że politycy, od których w dużej mierze zależy kształt prawa, gotowi są w zakresie prawa prasowego pójść na bardzo daleko idące koncesje, byle tylko nie narazić się potężnemu środowisku dziennikarskiemu mającemu przemożny wpływ na opinię publiczną.

EN

Legal boundaries of freedom of the press are determined by: the Constitution, the Press Law Act and regulations of the Penal Code (art. 212, art. 216) and legal norms of the Civil Code defending personal rights. Elements of the journalistic ethical code should also play a considerable part. Freedom of the press is not boundless, although it is difficult to underestimate its meaning for the process of democratization. Free press strikes discussion and allows for the shaping of public opinion. However, more and more often, press abuses its position in order to deliberately and maliciously undermine the good name and honesty of other people. The power of the press means that politicians, who to the largest degree shape the law, are willing to go to far-standing concessions in terms of press law, not to run the risk of offending the journalistic industry, which has a huge impact on public opinion.

14

Odpowiedzialność za cyberprzemoc w stosunku do nieletnich

58%

Głowacki B., Rajba B.

Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

|

2018

|

vol. 21

|

issue Specjalny

123-132

EN

This article aims to explore how Polish schools can cope with cyberbullying against minors and adults, in particular teachers. The authors present the possibilities of taking legal action when both the victim and the perpetrator of cyber violence are minors and when a public official, i.e. a teacher, is the victim, and a minor – a student of the school – is the perpetrator. The article analyses the relevant laws currently in force in Poland and assesses in how far the law is capable of coping with the rapidly growing problem of violence on the Internet. The readiness of public schools to effectively educate minors about cyberbullying, to deal with cyberbullies and to support teachers who have been cyberbullied by minor students is explored as well.

PL

Celem artykułu jest analiza możliwości poradzenia sobie polskiej szkoły ze zjawiskiem cyberprzemocy w stosunku do nieletnich oraz osób dorosłych, w szczególności nauczycieli. Autorzy przedstawiają w artykule możliwości dochodzenia odpowiedzialności prawnej za działania cyberprzemocowe w sytuacji, gdy ofiara oraz sprawca są małoletni oraz kiedy ofiarą staje się funkcjonariusz publiczny, tj. nauczyciel, sprawcą zaś jest nieletni – uczeń szkoły. W artykule podjęto również próbę przeanalizowania obecnie funkcjonującego prawa w Polsce oraz próbę oceny, czy prawo jest w stanie poradzić sobie z narastającym w szybkim tempie problemem, jakim jest przemoc w internecie. Analizie poddane zostały również gotowość szkół publicznych do skutecznej edukacji małoletnich w temacie cyberprzemocy oraz gotowość do radzenia sobie ze sprawcą cyberprzemocy, w tym pomoc ofierze – nauczycielowi, który stał się celem ataku małoletniego ucznia.

15

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część piąta

58%

Sobczak J., Kakareko K.

Studia Medioznawcze

|

2018

|

issue 3 (74)

13-27

EN

The journalist’s particular diligence and integrity is not limited to faithful representation of the information he/she has obtained. The journalist’s duty is to verify, which means checking information in other sources. The result of failure to observe diligence and reliability can be on the one hand defamation of the person, and on the other hand, can be seen as violation of personal rights. Analysing the problem of defamation, one should refer to the public character of this crime, which a journalist commits using media, including the Internet.

PL

Szczególna staranność i rzetelność dziennikarza nie ogranicza się do wiernego przedstawiania informacji, które uzyskał. Jego obowiązkiem jest także ich weryfikacja, czyli sprawdzenie informacji w innych źródłach. Efektem niezachowania staranności i rzetelności może być z jednej strony zniesławienie jakieś osoby, z drugiej – naruszenie jej dóbr osobistych. Analizując problem przestępstwa zniesławienia, należałoby się odnieść do publicznego charakteru tego przestępstwa, które dziennikarz popełnia przy użyciu środków komunikowania masowego, w tym również za pośrednictwem internetu.

16

Karnoprawne środki ochrony prawnej przed mobbingiem

51%

Moszczyńska P.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2017

|

vol. 17/zeszyt specjalny

365-379

PL

Niezależnie od skutków, które są przewidziane w przepisach prawa pracy oraz prawa cywilnego, stosowanie mobbingu powoduje również dla sprawcy i pracodawcy konsekwencje o charakterze karnoprawnym. Czyny takie mogą wypełniać znamiona niektórych przestępstw oraz wykroczeń. W artykule przedstawiono środki karnoprawne, które wpływają na sferę społecznych stosunków przede wszystkim za pośrednictwem norm. Warto zastanowić się, czy dobra osobiste w stosunkach pracy są odpowiednio chronione przez przepisy prawa karnego. Szerzej poruszono także problematykę naruszenia różnych praw pracowników i przedstawiono drastyczne przejawy stosowania mobbingu.

EN

Irrespectively of the results provided for in the provisions of the labour law and the civil law, mobbing leads to penal consequences both in case of the offender and the employer. Such acts can fulfil the features of some offences and petty offences. Penal measures influence the area of social relationships mainly through the norms. At this point one should consider whether personal interests in employment relationships are adequately protected by the indicated provisions of the penal law.

17

Zadośćuczynienie za krzywdy moralne w okresie międzywojennym ze szczególnym uwzględnieniem ustawodawstwa austriackiego

44%

Dutka P.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2017

|

issue 20

237-265

EN

At the beginning of the 20th century legal doctrines concerning seeking redress for wrong on the grounds of civil law used to change substantially on Polish territories, mainly due to the development of the so-called theory: moral rights (personal rights). The supporters of the doctrine suggested applying the pecuniary compensation for the damage incurred, especially the possibility to award a proper amount of money for moral injuries. Civil court practice had been impossible by then unless moral injury had concerned physical suffering or strictly material damage. When the code of obligations had become applicable in 1933, legal situation changed considerably at that time. Judicial decisions of the Supreme Court started to influence on the lower court practice and the society’s awareness, which began to make use of the institution of the Civil Law. The analysis of the doctrine concerning the pecuniary compensation is of the legal character and leads to the conclusion that it has been largely a private punishment.

PL

Na początku XX w. na ziemiach polskich zapatrywania doktryny na możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za krzywdy moralne na gruncie prawa cywilnego zmieniały się w sposób zasadniczy, w szczególności pod wpływem rozwoju teorii tzw. praw osobistych (dóbr osobistych). Przedstawiciele doktryny wskazywali na konieczność szerszego stosowania zadośćuczynienia pieniężnego za poniesione krzywdy, a zwłaszcza możliwości zasądzania stosownej sumy pieniężnej za krzywdy moralne – do tej pory praktyka orzecznicza sądów cywilnych nie dawała takiej możliwości, o ile krzywda moralna nie łączyła się z cierpieniem fizycznym lub szkodą stricte majątkową. Po wejściu w życie Kodeksu zobowiązań z 1933 r. sytuacja prawna w tym zakresie zmieniła się bardzo istotnie. Orzecznictwo Sądu Najwyższego powoli zmieniało praktykę sądów niższych oraz świadomość społeczeństwa, które zaczęło korzystać z tej instytucji prawa cywilnego. Analiza poglądów doktryny na charakter prawny zadośćuczynienia pieniężnego prowadzi do wniosku, że było ono w dużej mierze – i jest nadal – w istocie karą prywatną.

Refine search results

NIEWERBALNE SPOSOBY NARUSZENIA CZCI W PRAWIE RZYMSKIM

RZYMSKIE UREGULOWANIA DOTYCZĄCE ‘INIURIA’ A KARNOPRAWNA OCHRONA CZCI W PRAWIE POLSKIM

Waging Wars with Words – Libel and Slander in the Polish Statutory Law and English Common Law

Glosa do wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 15 maja 2022 r., OOO Memo p. Rosji, skarga nr 2840/10

Horacjańskie mala carmina a wolność słowa poety w prawie rzymskim

Czy istnieją granice dozwolonej krytyki. O relacji kontratypu określonego w art. 41 ustawy – prawo prasowe z kontratypem zapisanym w art. 213 k.k.

Prawne aspekty twórczości commentary

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część szósta

O zniesławianiu i oszczercach – Kazanie skrzatuskie na „Sześćdziesiątnicę”

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część druga

Przedawnienie roszczeń w sprawach o ochronę dobrego imienia

Mowa nienawiści – ujęcie prawne, językowe i filozoficzne

Prawne uwarunkowania funkcjonowania mediów. Część 1.

Odpowiedzialność za cyberprzemoc w stosunku do nieletnich

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część piąta

Karnoprawne środki ochrony prawnej przed mobbingiem

Zadośćuczynienie za krzywdy moralne w okresie międzywojennym ze szczególnym uwzględnieniem ustawodawstwa austriackiego