Search results

1

Dać się porwać archiwum. Recenzja książki Lucyny Marzec, Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2022

100%

Juchniewicz A.

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2023

|

issue 12

217-235

EN

Upon reviewing the book by Lucyna Marzec Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań, the author emphasizes its originality and an apt combination of the practice and theory of archive research based on a specific case study (the archive of Kazimiera Iłłakowiczówna), which has raised a number of questions and doubts as well as prompted many conciliatory solutions. These solution may prove helpful to future scholars attempting to grapple with both women and men writers’ archives. Marzec meticulously reconstructs the biography of the author of Szeptem, as well as she gives account of her own adventures in dealing with the archive and its contents over a long period of time. The researcher’s book is situated at the intersection of (auto)biographical and archival research, necessitating a theoretical framework ample enough to accommodate both archival practices and possible scenarios of dealing with the poet’s secrets and self-corrections, as well as the autobiographical practices that Iłłakowiczówna deliberately employed in order to reinforce a particular image of herself. The author of the review comments not only on the way in which Marzec examines the ‘papers’ mentioned in the title, but also on the numerous comments concerning the prerequisites for a successful biography. Marzec’s book may serve as a model for subsequent researchers and an interesting proposal of a biography launched from the depths of the archive, featuring all the hallmarks of literary practices enshrined as the canon of the twentieth century.

PL

Autor, recenzując książkę Lucyny Marzec, Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań, podkreśla jej innowacyjność oraz sprawne połączenie praktyki i teorii badania archiwum na przykładzie konkretnego przypadku (archiwum Kazimiery Iłłakowiczówny), który generował szereg pytań, wątpliwości oraz koncyliacyjnych rozwiązań. Okażą się one pomocne przyszłym eksploratorom próbującym mierzyć się z archiwaliami pisarek i pisarzy. Marzec z pietyzmem rekonstruuje biografię autorki Szeptem oraz własne przygody wiążące się z koniecznością długotrwałego obcowania z archiwum i jego zawartością. Książka badaczki sytuuje się na przecięciu badań (auto)biograficznych i archiwalnych, dlatego konieczne było obudowanie rozważań nad spuścizną poetki ramą teoretyczną, która uwzględniałaby zarówno praktyki archiwizacyjne i możliwe scenariusze zachowań wobec tajemnic, autokorekt poetki, jak również praktyki autobiograficzne, które z rozmysłem stosowała Iłłakowiczówna, by utrwalić określony wizerunek. Autor recenzji komentuje nie tylko sposób, w jaki Marzec bada tytułowe „papiery”, lecz również liczne komentarze dotyczące warunków, jakie należy spełnić, by zadanie pisania biografii powiodło się. Książka Marzec może być wzorem dla kolejnych badaczek i badaczy oraz interesującą propozycją biografii pisanej z wnętrza archiwum, składającej się z wątków ogniskujących się wokół wszystkich działań pisarki należącej do kanonu literatury XX wieku.

2

Myśleć z troską: Teatr, archiwum, historiografia

100%

Rewerenda M.

Pamiętnik Teatralny

|

2021

|

vol. 70

|

issue 4

195-204

EN

This article offers a review of the edited volume The Methuen Drama Handbook of Theatre History and Historiography (2020). The reviewer focuses on the ideological and methodological assumptions of the editors while paying particular attention to the inspirational role of the archival and affective turns in humanities. She brings out the issues that accentuate the political and ideological aspects of working with theater archives, especially the power relations latent in historical documents as well as the researcher's multifaceted relationship with the object of study. She also draws attention to the ways in which the position of the historian can be problematized and to the significance of the socio-political contexts of theater in its historiography.

PL

Artykuł stanowi recenzję zbiorowego tomu The Methuen Drama Handbook of Theatre History and Historiography (2020). Recenzentka skupia się na założeniach ideologicznych i metodologicznych redaktorek ze szczególnym uwzględnieniem inspiracji zwrotami archiwalnym i afektywnym w humanistyce. Wydobywa z książki wątki akcentujące polityczno-ideologiczne aspekty pracy z archiwum teatru, przede wszystkim relacje władzy ukryte w historycznych dokumentach oraz wieloaspektowe związki badacza z przedmiotem badań. Zwraca uwagę na możliwości problematyzacji pozycji historyka i na znaczenie społeczno-politycznych kontekstów teatru w historiografii.

3

Badacz w archiwum i archiwum badacza. Paradoks archiwalny

80%

Wichrowska E.

Pamiętnik Literacki

|

2021

|

vol. 112

|

issue 2

289-299

PL

Termin „archiwum” w dyskursach naukowych ostatnich lat odrywa się od swojego podstawowego znaczenia (miejsce gromadzenia, segregowania, selekcjonowania, katalogowania zbiorów w określonej polityczno-społecznej i kulturowej przestrzeni) i pełni funkcje atrakcyjnej pojęciowo metafory: figury dyskursu politycznego, instytucji władzy czy pamięci. Tym przemianom (zwrot archiwalny) towarzyszą kolejne, wywołane wtargnięciem świata cyfrowego w przestrzeń archiwum (digitalizacja) między badacza a źródło. Przemiany te każą nie tylko redefiniować pojęcia, takie jak np. przekaz tekstu, jako podstawy badań edytora i historyka, ale też pytać o rolę ich materialności (materialny przekaz – wirtualny przekaz); o to, czy repozytoria cyfrowe mogą zastąpić tradycyjnie rozumiane archiwa, i jakie oddziaływanie na badacza i efekty jego pracy ma zastąpienie klasycznego kontaktu ze źródłem przez medium cyfrowe (przyspieszenie, fragmentaryzacja), jak zmieniają myślenie o przedmiocie badań i wpływają na wszechstronną ocenę badanego materiału, a w konsekwencji szerszych zjawisk i procesów kulturowych, także literackich. Oddzielny problem stanowi to, w jakim stopniu oparcie się przez badaczy na przekazach drukowanych wpływa na widzenie zjawisk literackich i tworzenie kanonów.

EN

In recent years, the term “archive” in academic discussions has drifted away from its basic meaning (a place of acquiring, segregating, selecting, and cataloguing collections in a given socio-political and cultural space) to adopt the function of a conceptually attractive metaphor—a figure of political discourse, an institution of power, or memory. The changes (archive turn) are followed by some other ones caused by invasion of virtual world into the archive space (digitalisation) between the researcher and the source. Such transformations not only impose redefining the notions such as text transmission which are fundamental for the critical and historical research, but also call for the role of their materiality (material versus virtual transmission). In addition to that, it is argued whether digital repositories can replace the traditionally understood archives, which impact and effect they may have on the researcher when it comes to the replacement of the classical contact with the source with the digital medium (acceleration of the work, fragmentarisation), how they change the way of thinking about the research subject, how they influence the extensive analysis of the research material and, in consequence, broader phenomena and cultural process, including literary ones. The extent to which a researcher relies on printed transmissions affects the perception of literary phenomena and formation of canons is a separate issue in the paper.

4

The geopoetical detail? The cultural archive as part of a place’s texture

80%

Dutka E.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The cultural archive is a terminological detail in the dictionary of geopoetics. This is how Elżbieta Rybicka described this indispensable part a place’s texture (which is also created by experience and imagination). It is only when we adopt a micro perspective that we see that the cultural archive is as complicated a category as the place itself, and, additionally, it is further re-defined and re-contextualized by the archival turn. I discuss the problems related to the archive, its various types and the role it plays in the conceptualization of the place and identity associated with it, by interpreting the works of Janusz Szuber (Las wielki i niedźwiedziów dosyć [The forest is huge and there are enough bears]; Świadectwo języka [The testimony of language]) and Adam Robiński (Kiczery. Podróż przez Bieszczady [Kiczery. A journey through the Bieszczady Mountains]).

PL

Archiwum kultury w słowniku geopoetyki to terminologiczny detal. Tak Elżbieta Rybicka nazwała część składową tekstury miejsca (którą tworzą także doświadczenie i wyobraźnia). Dopiero przyjęcie perspektywy mikro pozwala dostrzec, że archiwum kultury jest nie mniej skomplikowane od kluczowej kategorii, jaką jest w tym nurcie badań miejsce, a jeszcze dodatkowo nabiera znaczeń w kontekście zwrotu archiwalnego. Problemy związane z archiwum, jego różne rodzaje oraz rolę w konceptualizacji miejsca i tożsamości z nim związanej przybliżono poprzez interpretacje utworów Janusza Szubera (Las wielki i niedźwiedziów dosyć; Świadectwo języka) i Adama Robińskiego (Kiczery. Podróż przez Bieszczady).

Refine search results

1 Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

1 Forum Poetyki

1 Pamiętnik Literacki

1 Pamiętnik Teatralny

1 Dutka E.

1 Juchniewicz A.

1 Rewerenda M.

1 Wichrowska E.

2 2023

2 2021

Dać się porwać archiwum. Recenzja książki Lucyny Marzec, Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2022

Myśleć z troską: Teatr, archiwum, historiografia

Badacz w archiwum i archiwum badacza. Paradoks archiwalny

The geopoetical detail? The cultural archive as part of a place’s texture