Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help

  1. 3 Vox Patrum

Authors help

  1. 3 Hupalo M.

Years help

  1. 1 2020

  2. 1 2018

  3. 1 2017

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Логоси у вченні св. Максима Ісповідника як епістемологічні принципи стосунку Бога з людиною і світом

100%
Hupalo M.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 67
149-165
EN
The knowledge of God and mystical union with Him is intimately connected with the concept of divine transcendence and immanence, His complete hidden­ness, unknowability and, at the same time, his participatedness, grace and eco­nomical coming-out toward creature. Interrelatedness of these lies at the core of St. Maximus the Confessor’s concept of logoi. In this article we focus on how the principles of creation and participation of creature in God function as episte­mological principles, according to which man can contemplate God in creatures and then move forward to direct contemplation and deifying participation in God. Special attention is paid to understanding logoi as an activity of God’s essence ad extra toward the created otherness. This activity brings existence, sense and identity to created beings and thus can be not only participated, but also known through natural contemplation.
UK
Poznanie Boga і mistyczne zjednoczenie z Nim jest ściśle związane z kon­cepcją Bożej transcendencji i imanencji, Jego doskonałej skrytości, niepozna­walności i jednoczesnej otwartości dla naszego uczestnictwa w Nim, łaski i eko­nomicznego wyjścia na zewnątrz – do stworzenia. Ich tajemnicza jedność jest rdzeniem doktryny o logoi u św. Maksyma Wyznawcy. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na funkcjonowanie zasad stworzenia i uczestnictwa stworzenia w Bogu. Są to zasady epistemologiczne, przez które człowiek może kontemplować Boga w stworzeniach, a potem przejść do bezpośredniej kontemplacji і ubóstwiającego uczestnictwa. Szczególną uwagę zwrócono na pogląd, że logoi są działalnością Bożej esencji w kierunku stworzonej odmienności, ad extra. Działalność Boga udziela istnienia, sensu i tożsamości istotom stworzonym, dlatego człowiek nie tylko może w niej uczestniczyć, ale i poznawać przez kontemplację natury.
2
Publication available in full text mode
Content available

Божественні енергії та богословський метод у вченні св. Григорія Палами

100%
Hupalo M.
Vox Patrum
|
2018
|
vol. 69
219-240
EN
Gregory Palamas’ theory of divine uncreated energies is closely connected with his defence of Hesychastic prayer and mysticism of the Tabor light. His first and immediate goal was to articulate the possibility of theosis and participation in divine life and glory as well as the chance for a man to become God-like, though not in his essence, but by God’s grace. Mysticism and doxology, com­munion with God is for Palamas the only adequate context of God’s self-ma­nifestation and man’s reception of this self-presenting. This article is aiming at presenting some glimpses at the personalist and existential aspects of St. Gregory Palamas’ theology on the essence-energies distinction and Hesychast experience of the uncreated light.
UK
Teoria Grzegorza Palamasa o niestworzonych energiach Boskich jest ściśle związana z jego obroną modlitwy hezychastycznej i mistyki światła Taborskiego. Jego pierwszym i głównym celem było to, aby wyartykułować możliwość prze­bóstwienia człowieka i jego uczestnictwa w życiu i chwale Boga, a także szansę upodobnienia do Boga – nie w Jego istocie, ale przez Jego łaskę. Mistycyzm i doksologia, wspólnota z Bogiem jest dla Palamasa wyjątkowo odpowiednim kontekstem dla Boskiego samo-objawienia jak również recepcji Bożego zjawiska przez człowieka. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie niektórych ele­mentów wymiaru personalistycznego i egzystencjalnego teologii św. Grzegorza Palamasa w aspekcie rozróżnienia między istotą a energiami w Bogu, jak również w aspekcie hezychastycznego doświadczenia niestworzonego światła.
3
Publication available in full text mode
Content available

Motion of Human Nature towards "Imago Dei" in the Thought of St. Maximus the Confessor

100%
Hupalo M.
Vox Patrum
|
2020
|
vol. 75
201-228
PL
Myśl św. Maksyma Wyznawcy charakteryzuje się głębokim rozumieniem ludzkiej zmienności i ludzkiego pragnienia Boga. Jest przekonany, że to pragnienie wyraża sam sens ludzkiego istnienia, które polega na tym, by być w relacji i w najwyższym stopniu – w komunii z Bogiem. Natura ludzka nie może istnieć bez tej zmienności; równocześnie Maksym traktuje ją jako pozytywną oraz zamyślaną przez Boga, przeciwnie do idei Orygenesa o poruszalności dusz. Idea zmienności i relacyjności natury ludzkiej jest bardzo wpływowa w nowoczesnej filozofii, ale wciąż potrzebuje klaryfikacji. Maksym Wyznawca mógł by być źródłem nowoczesnej antropologii, która by była jednocześnie głęboko zakorzeniona w tradycji chrześcijańskiej.
EN
St. Maximus the Confessor has a profound understanding of human mutability and human striving for the divine. In his opinion, this striving reflects the very meaning of human existence, which is to be in relation and ultimately in communion with God. Human nature cannot exist without this mutability; at the same time Maximus regards it as positive and intended by God, contrary to Origen’s understanding of the motion of souls. The idea of mutability and relationality of human nature has a profound impact on modern philosophy, but still needs clarification. Maximus might represent an anthropology that is appealing to our time and at the same time deeply grounded in Christian tradition. This article is an attempt to sketch the main lines of Maximus’ argumentation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.