Search results

1

Doświadczenie rozwodu rodziców w dzieciństwie a style przywiązania w związkach intymnych młodych dorosłych

100%

Kardasz Z., Dudka D.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica

|

2019

|

vol. 12

259-273

EN

Today, over 1/3 of all marriages entered into each year end in divorce. Children struggle with a whole spectrum of negative influences as a result. The purpose of this study was to investigate the negative aspects of divorce and its effect on the functioning of children of divorced parents in their adult lives. The study considered the effects of divorce on intimate relationships; particular attention is paid to the influence of parental divorce on the communication and attachment styles of the intimate relationships of adults whose parents are divorced. Having studied the cases of 101 people (50 people from an active research group and 51 from a control group) using the “Marital and Partner Communication Questionnaire” and the “Attachment Styles Questionnaire”, one can conclude that people from the active research group more often perform actions that devalue their partners. They are less likely to show commitment and support in relationships in comparison to the control group. Furthermore, adult children of divorce score higher results on the scale of avoidant and anxious-resistant attachment styles than the control group.

PL

W obecnych czasach liczba rozwodów stanowi ponad 1/3 liczby małżeństw zawartych w danym roku. Wiele małżeństw, a także ich dzieci, boryka się z całym szeregiem negatywnych aspektów tego zjawiska. Prezentowane badania miały na celu eksplorację zależności między rozwodem rodziców a komunikacją i stylami przywiązania w związkach intymnych dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców. Po przebadaniu 101 osób, w tym 50 z grupy badawczej i 51 z grupy kontrolnej, analiza przy użyciu Kwestionariusza Komunikacji Małżeńskiej i Partnerskiej oraz Kwestionariusza Stylów Przywiązaniowych wykazała, że w istocie osoby z grupy badawczej częściej przejawiają zachowania deprecjonujące partnera, rzadziej zaś zachowania świadczące o zaangażowaniu i wsparciu niż osoby z grupy kontrolnej. Dodatkowo dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców częściej niż osoby pochodzące z rodzin niedotkniętych rozwodem charakteryzował unikowy i lękowo-ambiwalentny styl przywiązania.

2

Effectiveness of the "blue cards" procedure with regard to aggression and stress in perpetrators and victims of domestic violence

81%

Rogowska A. M., Kardasz Z., Wicher S.

Family Forum

|

2020

|

vol. 10

241-259

PL

Celem badania było sprawdzenie, czy działania podjęte w ramach procedury „Niebieskie Karty” wobec rodzin dotkniętych przemocą w rodzinie stanowią skuteczną pomoc psychoterapeutyczną. Analizie poddano dwa czynniki, które mogą mieć wpływ na występowanie zjawiska przemocy domowej w systemie rodzinnym, mianowicie poziom stresu i syndrom agresji wśród partnerów w bliskich związkach. W badaniu wzięło udział 30 kobiet będących ofiarami przemocy domowej (średni wiek 40 lat) i 30 mężczyzn będących sprawcami przemocy domowej (średni wiek 37 lat). Syndrom agresji mierzono za pomocą Inwentarza Psychologicznego Syndromu Agresji (IPSA II), a poziom stresu oceniano za pomocą Skali Odczuwanego Stresu (PSS - 10). W badaniu prospektywnym zastosowano procedurę test-retest. Zarówno agresję, jak i stres mierzono dwukrotnie: na początku i po sześciu miesiącach od rozpoczęcia procedury „Niebieskie karty”. Uczestnicy ocenili zespół agresji i poziom stresu u siebie, a także oszacowali syndrom agresji u swojego partnera. Do porównań międzygrupowych zastosowano nieparametryczne testy statystyczne. Wyniki wskazują, że aktywne uczestnictwo w działaniach pomocowych w ramach procedury „Niebieskie Karty” obniżyło poziom stresu w grupie ofiar przemocy domowej oraz syndrom agresji w grupie osób stosujących przemoc. Procedura „Niebieskie karty” jest skuteczną metodą pracy z osobami będącymi (nie można chyba nazwać samej procedury terapią, jest to raczej działanie, którego celem jest podjęcie terapii) zarówno ofiarami, jak i sprawcami przemocy domowej.

EN

The aim of the research was to verify whether the actions which have been taken within the framework of the “Blue Cards” procedure towards the families affected by domestic violence are an effective psychotherapeutic support. The two factors which may have influence on the occurrence of the phenomenon of domestic violence within a family system were examined, namely level of stress and aggression syndrome among partners of intimate relationship. Participants in the study were 30 female victims of domestic violence (mean age 40 years old) and 30 male perpetrators of domestic violence (mean age 37 years old). Aggression syndrome was measured by using the Inventory of Psychological Aggression Syndrome (IPSA II) and stress level was assessed by the Perceived Stress Scale (PSS – 10). The test-retest procedure was used in the prospective study. Both aggression and stress were measured twice: at baseline, and after six months from the beginning of the “Blue Cards” procedure. Participants have evaluated their own aggression syndrome and level of stress, and also they have estimated the aggression syndrome of his/her partner’s. Nonparametric statistical tests have been used for group comparisons. The results show that active participation in assistant activities decreased the level of stress in the group of victims of domestic violence, and the scale of aggression syndrome in the group of violence users. The procedure “Blue Cards” is an effective method of support people who are both victims and perpetrators of domestic violence.

3

Emotional intelligence and coping with stress in foster parents

81%

Rogowska A. M., Zmaczyńska-Witek B., Łatka I., Kardasz Z.

Family Forum

|

2021

|

vol. 11

165-190

PL

Chociaż w ostatnich latach przeprowadzono wiele badań dotyczących inteligencji emocjonalnej (EI) i radzenia sobie ze stresem, niewiele wiadomo na temat tych wymiarów różnic indywidualnych zarówno u rodziców biologicznych, jak i zastępczych. Głównym celem tego badania jest analiza inteligencji emocjonalnej i stylów radzenia sobie ze stresem u rodziców zastępczych, w porównaniu do rodziców biologicznych. Badaniem objęto 124 osoby w wieku od 30 do 64 lat (M = 45,18, SD = 8,72), włączając rodziców zastępczych (n = 63, 50,81%) i biologicznych (n = 61, 49,19%). Przekrojowe badanie ankietowe przeprowadzono za pomocą Samoopisowego Testu Inteligencji Emocjonalnej Schutte (SSEIT) oraz Kwestionariusza Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). W porównaniu z rodzicami biologicznymi rodzice zastępczy wykazywali istotnie wyższy poziom inteligencji emocjonalnej (EI), częściej stosowali zadaniowe style radzenia sobie ze stresem, jak również rzadziej prezentowali emocjonalne i unikowe strategie radzenia sobie ze stresem. EI korelowało dodatnio ze stylem zadaniowym radzenia sobie ze stresem, a ujemnie ze stylem emocjonalnym. Analiza regresji hierarchicznej wykazała, że EI jest silnym predyktorem zadaniowego stylu radzenia sobie. Szkolenie, skoncentrowane na poprawie zarówno EI, jak i radzenia sobie ze stresem, powinno być brane pod rozwagę jako skuteczny sposób na poprawę kompetencji rodziców.

EN

Although much research on emotional intelligence (EI) and coping with stress has been performed in recent years, little is known about these dimensions of individual differences in both foster and biological parents. The main purpose of this study is to examine emotional intelligence and coping styles in foster parents in comparison to biological parents. The study included 124 individual participants aged between 30 and 64 years old (M = 45.18, SD = 8.72), including foster parents (n = 63, 50.81%) and biological parents (n = 61, 49.19%). The cross-sectional survey study was conducted using the Schutte Self-Report Emotional Intelligence Test (SSEIT) and Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). In comparison to biological parents, foster parents demonstrated significantly higher levels of emotional intelligence (EI), more frequently used task-oriented coping styles, and less often pursued emotional and avoidant coping strategies to deal with stress. EI was positively correlated with task-oriented coping and negatively so with emotional coping. Hierarchical regression analysis indicated that EI was a strong predictor of task-oriented coping. Training focused on the enhancement of both EI and coping with stress should be considered as an effective way to improve parents’ competence.

Refine search results

2 Family Forum

1 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica

3 Kardasz Z.

2 Rogowska A. M.

1 Dudka D.

1 Wicher S.

1 Zmaczyńska-Witek B.

1 Łatka I.

1 2022

1 2020

1 2019

Doświadczenie rozwodu rodziców w dzieciństwie a style przywiązania w związkach intymnych młodych dorosłych

Effectiveness of the "blue cards" procedure with regard to aggression and stress in perpetrators and victims of domestic violence

Emotional intelligence and coping with stress in foster parents