Wydłużenie średniej długości życia człowieka jest jednym z osiągnięć ludzkości, które ma wpływ na kształt struktury populacji. Jednocześnie starzenie się społeczeństwa stwarza ogromne wyzwania społeczne i gospodarcze. Celem tego badania jest wyodrębnienie czynników związanych z aktywnym starzeniem się, które przyczyniają się do poprawy jakości życia osób starszych. W niniejszym projekcie wykorzystano podejście ilościowe. Projekt ma charakter badań przekrojowych, które przeprowadzono na oddziale geriatrycznym szpitala Cipto Mangunkusumo w Dżakarcie. Do pomiaru jakości życia zastosowano indonezyjską wersję wskaźnika EQ-5D, którego punkt odcięcia wynosi 0,692. Zastosowano też narzędzia oceny geriatrycznej. Wyniki badań wskazują na umiarkowany stopień korelacji pomiędzy wykonywaniem regularnych badań lekarskich a wysoką jakością życia osób starszych. Podobnie jest w przypadku takich czynników jak wdzięczność, interakcje społeczne, współpraca czy uczestnictwo w różnego rodzaju aktywnościach. Do znaczących czynników określających jakość życia zaliczyć należy wysoką funkcjonalność w zakresie poznawczym badanych osób, ich wysoką pozycję zawodową, liczbę przebytych chorób, wysoką sieć relacji społecznych, angażowanie się w aktywność fizyczną, a także to, czy doświadczyli oni upadku, które są główną przyczyną urazów osób starszych. Wskazano także na potrzebę włączenia w przyszłych badaniach czynników związanych z zabezpieczeniem społecznym, zwłaszcza emerytur, które mogą mieć znaczący wpływ na jakość życia osób starszych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.