Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W pierwszej części artykułu autor zajmuje się formalnymi kryteriami odróżniającymi złożenie od odpowiedniej grupy wyrazowej. Następnie omawia stosunki semantyczne między tymi dwoma jednostkami leksykalnymi. Przy przekształcaniu złożeń w odpowiednie grupy wyrazowe występuje najczęściej identyczność oraz rzadziej odmienność znaczeniowa. Pod względem semantycznym złożenia wskazują na określone stałe cechy pojęciowe, grupy wyrazowe natomiast na chwilowe zastosowanie. Stwierdzona przy transformacji złożeń w odpowiednie grupy wyrazowe synonimia (związki synonimiczne) oraz konwencja językowa (Sprachüblichkeit) stanowią dwa podstawowe kryteria wymienności złożeń na grupę wyrazów. Przebadany materiał pozwala na stwierdzenie, że najczęściej mamy do czynienia z wymiennością przy grupach wyrazów z dopełniaczem (paralelizm dopełniaczowy) oraz przy grupach z przyimkami aus i für, Relacje synonimiczne między złożeniami oraz odpowiednimi grupami wyrazowymi polegają na tym, że: 1) służą one do określania jednego i tego samego zjawiska rzeczywistości) 2) są paralelnymi jednostkami leksykalnymi różniącymi się formą i 3) w wielu wypadkach mają takie samo, w niektórych podobne znaczenie» 4) wykazują różnoraki stopień ekspresywności oraz różnice stylistyczne; różnią się także kontekstualnym zastosowaniem i 5) mogą być zamiennie stosowane, jako że przekazują tę samą informację; 6) mają tę samą wartość syntaktyczną (Satzgliedwert), tzn. zajmują tę samą pozycję w zdaniu; 7) ten rodzaj synonimii ma miejsce przeważnie przy złożeniach całkowicie motywowanych; 8) synonimia tego typu służy różnorodności albo konkretyzacji wyrażeniowej.
PL
Pierwsza część artykułu poświęcona jest analizie semantycznej i transformacyjnej złożeń kopułatywnych języka niemieckiego. Autor dochodzi do wniosku, że współrzędnie połączone człony tych złożeń tworzą pewną całość wyrażając tym samym coś nowego. W drugiej części artykułu autor zajmuje się przekładem złożeń kopulatywnych na język polski. Analiza konfrontatywna wykazała, że najczęstszym odpowiednikiem tego typu złożeń są tzw. zestawienia.
PL
Artykuł zajmuje się analizą transformacyjną w odniesieniu do złożeń nominalnych w języku niemieckim.
PL
Artykuł omawia niemieckie złożenia nominalne typu "przysłówek + rzeczownik" oraz ich polskie odpowiedniki. Składa się on ze wstępu, analizy morfologicznej, analizy tran»formacyjnej tychże złożeń oraz analizy konfrontatywnej odpowiedników w języku polskim. Pierwszym członem złożeń omawianego typu są przede wszystkim przysłówki lokalne i modalne. Złożenia te dają się przekształcać najczęściej w grupy przymiotnikowe, następnie w grupy z bliższym określeniem oraz grupy z postpozycyjnym przysłówkiem atrybutywnym. Najczęstszym odpowiednikiem złożeń z pierwszym członem należącym do kategorii "przysłówek" są w jeżyku polskim grupy przymiotnikowe.
PL
Celem artykułu jest ukazanie związku pomiędzy składnię a słowotwórstwem na przykładzie złożeń nominalnych języka niemieckiego. Po krótkiej analizie literatury, dotyczącej syntaktycznego opisu złożeń nominalnych w języku niemieckim, autor wskazuje na istnienie dwóch możliwości opisu stosunków zależnościowych między członami złożeń: 1 ) za pomocą tzw. "Sacheteuerung” (znajomości rzeczy)i 2) za pomocy analizy transformacyjnej. W procesie określenia stosunków zależnościowych występujących między członami złożeń rozróżnia się następujące rodzaje transformacji: I) bez dodatkowych elementów leksykalnych: 1 ) transformację dopełniaczową, 2) transformację przyinkową, 3) transformację przymiotnikową, 4) transformację apozycyjną, 5) transformację z bezokolicznikiem z "zu" II) z dodaniem dodatkowych elementów leksykalnych: 1) transformację przez rozszerzenie, 2 ) transformację ze zdaniem pobocznym, 3) transformację przez porównanie. Przedstawiona analiza pozwala na stwierdzenie, te złożenie nominalne w języku niemieckim jest wyrazem ścisłego związku pomiędzy składnię a słowotwórstwem.
PL
Artykuł poświęcony jest złożeniem nominalnym języka niemieckiego, których pierwszym członem jest liczebnik, a drugim rzeczownik. Autor poddaje omawiane złożenia analizie morfologicznej i transformacyjnej. Główną część przyczynku stanowi analiza konfrontatywna, w której autor wskazuje na fakt , że compositom niemieckim typu " l iczebnik + rzeczownik" (liczebnik porządkowy) odpowiadają composita w języku polskim o tej samej strukturze (Dreiklang : trójdźwięk). Bardzo często złożeniom z halb odpowiadają w języku polskim również złożenia z pół (Halbidiot : półidiota). Uwagi końcowe dotyczą genezy złożeń w języku polskim.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.