Search results

1

Ekumena wartości

100%

Glaeser Z. P.

Studia Oecumenica

|

2019

|

vol. 19

33-53

EN

The fundamental value on which ecumenism rests and to which leads is faith in the Triune God based on the inheritance of the Gospel. Human efforts, initiatives, and programs are significant here. It must be admitted, however, that they are often imperfect and therefore not very useful in achieving the intended goal. The Second Vatican Council made ecumenism one of the fundamental evangelizing paradigms of the Church. The gift of unity is not only a static property of ecclesiastical structures. It lies in the power of opening the Church to humanity and the removal of barriers that divide people and Churches. Deepening the Council's teaching on ecumenism and its integrative social role, John Paul II stated that ecumenism is „the imperative of a Christian conscience enlightened by faith and guided by love” (UUS 8). The value of ecumene has different faces. It does not refer only to strictly church activities, although these are at the centre of its interest. It has its explicit references to integration processes in general. In the Polish and European context, the contribution of the Churches to the processes of reconciliation with neighbouring nations and states is significant: Germans, Ukrainians, and Russians. Ecumenism teaches above all that developing unity between states, nations, cultures, and churches, and between individuals must begin with destroying the walls that for many years have grown up in people's minds and human hearts. It is necessary to rebuild interpersonal bonds based on trust and mutual respect. A particular task belongs to the churches, to Christians and religious communities in general, but also educational institutions, science, and culture.

PL

Fundamentalną wartością na której opiera się ekumenia i do której prowadzi jest wiara w Trójjedynego Boga oparta na dziedzictwie Ewangelii. Ludzkie starania, inicjatywy i programy są tu bardzo ważne. Przyznać jednak należy, że często są one niedoskonałe, a więc i mało skuteczne w osiąganiu zamierzonego celu. Sobór Watykański II uczynił ekumenizm jednym z zasadniczych paradygmatów ewangelizacyjnych Kościoła. Dar jedności nie jest jedynie statyczną właściwością struktur kościelnych. Tkwi w nim moc otwierania Kościoła ku ludzkości i usuwania barier, które dzielą ludzi i Kościoły. Pogłębiając nauczanie soborowe na temat ekumenizmu i jego integracyjnej roli społecznej, Jan Paweł II stwierdził, że ekumenia jest „imperatywem chrześcijańskiego sumienia oświeconego wiarą i kierowanego miłością” (UUS 8). Ekumenia nie odnosi się tylko do działań ściśle kościelnych, choć te są w centrum jej zainteresowania. Ma swoje wyraźne odniesienia do procesów integracyjnych w ogóle. W kontekście polskim i europejskim znaczący jest wkład Kościołów w procesy pojednania z sąsiednimi narodami i państwami: z Niemcami, z Ukraińcami i z Rosjanami. Ekumenia uczy przede wszystkim tego, że budowanie jedności między państwami, narodami, kulturami i Kościołami oraz między poszczególnymi ludźmi musi zacząć się od burzenia murów, jakie przez wiele lat wyrosły w ludzkich umysłach i w ludzkich sercach. Konieczne jest odbudowywanie międzyludzkich więzów opartych na zaufaniu i na wzajemnym poszanowaniu. Szczególne zadanie przypada tu Kościołom, chrześcijanom i w ogóle wspólnotom religijnym, ale także instytucjom wychowawczym, nauce i kulturze.

2

Problem of mixed marriages and the like in the context of the synod's message on the family (2014/2015)

100%

Glaeser Z. P.

Family Forum

|

2024

|

vol. 14

435-448

EN

The problem of marriages between persons belonging to different Christian Churches and Communities, as well as those between Christians and non-Christians, has been a special subject of pastoral concern for the Churches for centuries. The modern processes of worldwide globalization, the result of which is the free movement of people, have caused a significant increase in mixed and similar marriages. It seems that both church legislation and pastoral practices in this area do not show sufficient sensitivity. What was an opportunity here was the 2014-2015 Synod on the Family. The aim of the research undertaken was, in the first place, to determine precisely the content of important concepts such as: ‘mixed marriages’ and ‘similar marriages’, and to present the canonical-pastoral situation in the area under study. The next research step was to analyze the relevant documents of the Roman Catholic Church related to the 2014-2015 Synod on the Family in terms of addressing / or not addressing the issue of mixed and similar marriages in these documents, and the development of guidelines of a pastoral nature in this area. Methods of comparative analysis based on the search for key concepts and phrases for the issue and their use in individual documents were used. This made it possible to synthetically examine them and draw research conclusions. As a result of the research, it was found that the synod formulated a clear support of the Church for people living in mixed and similar marriages. It also confirmed the urgent need for increased pastoral care for them. They were seen as having great ecumenical potential. They were even called ‘fruitful opportunities.’ What is also important is the Synodal Fathers’ recommendation that ‘critical points’ in the case of mixed and similar marriages should be resolved primarily at the pastoral, rather than normative, level. The objective power of the Gospel and the testimony of faith was also emphasized, especially in cases where one of the parties is a non-believer.A certain deficit in the presented synodal documents can be seen in the absence of even a slight encouragement addressed to the Christian Churches and Communities and to the heads of non-Christian religions to contemplate together, in their dialogues, the issue of marriage in general and to make a more coordinated attempt to develop a pastoral program aimed at mixed and similar marriages.

PL

Problem zawierania małżeństw przez osoby należące do różnych Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich, a także tych zawieranych między chrześcijanami i niechrześcijanami, od wieków stanowi szczególny przedmiot pastoralnej troski Kościołów. Współczesne procesy światowej globalizacji, których efektem jest swobodne przemieszczanie się ludzi, spowodowały zdecydowany wzrost zawierania małżeństw mieszanych i im podobnych. Wydaje się, że zarówno prawodawstwo kościelne, jak i praktyki duszpasterskie w tym obszarze nie wykazują wystarczającej wrażliwości. Szansą był tu synod o rodzinie 2014/2015. Celem podjętych badań było w pierwszym rzędzie precyzyjne ustalenie treści istotnych pojęć, takich jak: „małżeństwa mieszane” i „im podobne” oraz prezentacja kanoniczno-pastoralnej sytuacji w badanym obszarze. Kolejny krok badawczy to analiza istotnych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego związanych z synodem o rodzinie 2014/2015 pod kątem podejmowania / lub niepodejmowania w nich problematyki związanej z zawieraniem małżeństw mieszanych i im podobnych oraz z wypracowaniem wytycznych o charakterze pastoralnym w tym obszarze. Zastosowano metody analizy porównawczej opartej na wyszukiwaniu kluczowych dla problematyki pojęć i fraz oraz stosowaniu ich w poszczególnych dokumentach. To pozwoliło na syntetyczne ich przebadanie i wyciągnięcie wniosków badawczych. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że synod sformułował wyraźne wsparcie Kościoła dla osób żyjących w małżeństwach mieszanych i im podobnych. Potwierdził też pilną potrzebę zwiększenia pastoralnej troski o nie. Dostrzeżono w nich duży ekumeniczny potencjał. Nazwano je wręcz „owocnymi możliwościami”. Ważne jest także zalecenie ojców synodalnych, by „punkty krytyczne” w przypadku małżeństw mieszanych i im podobnych rozwiązywać przede wszystkim na poziomie duszpasterskim, a nie normatywnym. Podkreślono również obiektywną moc Ewangelii i świadectwa wiary, zwłaszcza w przypadkach, gdzie jedna ze stron jest niewierząca. Pewien deficyt prezentowanych dokumentów synodalnych można dostrzec w braku choćby niewielkiej zachęty skierowanej do Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz do zwierzchników religii niechrześcijańskich, aby w prowadzonych dialogach wspólnie pochylić się nad kwestią małżeństwa w ogóle i by wspólnie podejmować bardziej skoordynowane próby wypracowania programu pastoralnego skierowanego do małżeństw mieszanych i im podobnych.

3

Ecumenical formation program. A proposal of the Roman Catholic Church in the context of the assumptions of the Second Vatican Council and post-conciliar documents

100%

Glaeser Z. P.

Studia Oecumenica

|

2024

|

vol. 24

137-156

EN

The Second Vatican Council ushered in a profound breakthrough in the Roman Catholic Church's thinking about the Church and the implementation of its mission in the world. It made ecumenism one of the fundamental paradigms of evangelization, and considered permanent ecumenical formation an essential commitment of all churches. The Council's Decree on Ecumenism Unitatis redintegratio gives ecumenical formation a proper ethical framework: It demands an effective renunciation of the logic of subjugating others in favor of the logic of respect and fraternity. Thus, a program of ecumenical formation has been implemented. It covered all forms of Church teaching and life. Its fundamental goals are: breaking down negative stereotypes in mutual references between Christians and Churches, discovering what is common to different Christianities, seeking opportunities to overcome all that divides them, and above all, forming positive sensitivity in mutual relations. The program for the ecumenical formation of the Roman Catholic Church outlined in the Second Vatican Council's Decree on Ecumenism is constantly updated in post-conciliar documents. This paper will present its basic assumptions and pastoral references at various levels of church activity.

PL

Sobór Watykański II zapoczątkował w Kościele rzymskokatolickim głęboki przełom w myśleniu o Kościele i o realizacji jego posłannictwa w świecie. Uczynił ekumenizm jednym z zasadniczych paradygmatów ewangelizacyjnych, a permanentną ekumeniczną formację uznał za istotne zobowiązanie wszystkich Kościołów. Soborowy Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio nadaje ekumenicznej formacji właściwe ramy etyczne: Domaga się skutecznego wyrzeczenia się logiki podporządkowywania sobie innych na rzecz logiki szacunku i braterstwa. Wdrożono więc w życie program ekumenicznej formacji. Objęto nim wszystkie formy nauczania i życia Kościoła. Jego zasadnicze cele to: przełamywanie negatywnych stereotypów we wzajemnych odniesieniach między chrześcijanami i Kościołami, odkrywanie tego co wspólne dla różnych chrześcijańskich, poszukiwanie możliwości przezwyciężania tego wszystkiego, co je dzieli, a nade wszystko kształtowanie pozytywnej wrażliwości we wzajemnych relacjach. Program ekumenicznej formacji Kościoła rzymskokatolickiego zarysowany w Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II jest stale aktualizowany w dokumentach posoborowych. W niniejszym opracowaniu zaprezentowane zostaną jego zasadnicze założenia oraz pastoralne odniesienia na różnych poziomach aktywności kościelnej.

Refine search results

2 Studia Oecumenica

1 Family Forum

3 Glaeser Z. P.

2 2024

1 2019

Ekumena wartości

Problem of mixed marriages and the like in the context of the synod's message on the family (2014/2015)

Ecumenical formation program. A proposal of the Roman Catholic Church in the context of the assumptions of the Second Vatican Council and post-conciliar documents