Linie daktyloskopijne są znane człowiekowi od zarania dziejów i były stosowane już w epoce kamienia, kiedy ludzie wykorzystywali odciski palców do podpisywania umów czy aktów własnościowych. Dzięki rozwojowi technologii powstała i rozwinęła się dziedzina kryminalistyki zwana daktyloskopią. Linie papilarne towarzyszą od początku życia istoty ludzkiej, jeszcze w łonie matki, aż do śmierci. Nie podlegają one zmianie ani nie da się ich usunąć pod warunkiem, że nie ucierpi skóra właściwa palców. Linie papilarne, które można zaobserwować na opuszkach palców, układają się we wzory, które podlegają systematyzacji. Pozostawienie śladów linii papilarnych towarzyszy człowiekowi w codziennym życiu. Jest to następstwo działania substancji potowo-tłuszczowej, która, odklejając się od opuszka, pozostawia ślad. Ujawnienia śladów linii papilarnych można dokonać, posługując się różnymi metodami, których wachlarz jest dość szeroki. Zostało to przedstawione w treści niniejszej publikacji. Ważną rolę w pracy techników daktyloskopii pełnią procedury, które mają niebagatelny wpływ na powodzenie procesu identyfikacji osób na podstawie pozostawionych odcisków palców. Postępowanie według odpowiednich, ustalonych algorytmów jest niezbędne ze względu na możliwość skutecznego zebrania materiałów dowodowych. Identyfikacja i porównywanie śladów odcisków palców jest nieodzownym elementem pracy służb porządku publicznego. Dużym ułatwieniem w realizacji tego zadania jest Automatyczny System Identyfikacji Daktyloskopijnej (AFIS), który dzięki rozbudowanej bazie danych umożliwia identyfikację odcisków palców w krótkim czasie. Zaprezentowane przez autorów treści ukazują rozwój metod, technik i narzędzi badawczych służących identyfikacji. Rozwój nowoczesnych technologii w powiązaniu z osiągnięciami w dziedzinie biologii czy chemii będzie powodował dalszą, nieustanną ewolucję w analizowanych obszarach.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.