Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

„Współczesna” antropologia chrześcijańska

100%
Pańkowski J.
Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
|
2012
|
issue 1(19)
13-22
EN
The author poses the question of the meaning and importance of Christian anthropology to a human being. He points at significant changes that have occurred in the understanding of who a human being is, especially around the interpretation of human nature. This nature is seen through the prism of human weaknesses, which become an excuse for human activities. Sin is understood in moral terms, whereas, in fact, it is a spiritual and metaphysical phenomenon that transforms the inner self, also influencing a man’s external form. Therefore, the main task of anthropology today should be action aimed at reassuring the human soul. Another issue analyzed in the article is the idea of human freedom. The natural liberty of the human being is the result of a natural inclination towards the good. It should be remembered that a free man does what he does, without any compulsion, with a view of his final destination, which is a measure of human dignity. The task of modern anthropology is to determine what the essence of anthropology is, and when anthropology becomes anti-anthropology. The world can go back to its original harmony only by rebuilding the man’s true humanity, which lies within the correct interpretation of the above-mentioned problems.
2
Publication available in full text mode
Content available

Miejsce i rola kultury religijnej w państwie oraz jego polityce

100%
Pańkowski J.
Rocznik Teologiczny
|
2015
|
vol. 57
|
issue 1
61-76
EN
Rola i miejsce kultury religijnej w państwie i jego polityce uwarunkowana jest charakterem mentalnościowym danego społeczeństwa. Bez względu na zróżnicowanie kulturowe, wszystkie społeczeństwa łączy jedno wrodzone prawo moralne, które dla kultury religijnej pojęciowo utożsamia się z sumieniem człowieka. Wewnętrzne prawo moralne wyznacza granice kultury religijnej, której żaden system państwowości nie ma prawa naruszać, ani dezawuować. Wpływ kultury religijnej na uprawianą politykę najbardziej widoczny jest w kondycji moralno-duchowej danego społeczeństwa. Każda kultura, która nie wychowuje w człowieku prawdziwego człowieczeństwa staje się antykulturą. Zamiast „inkulturacji” chrześcijaństwa, należy rozwijać chrystianizację kultury, która pomaga człowiekowi w życiu zgodnym z jego wewnętrznym i wrodzonym systemem wartości moralnych. Lojalność polityczna nie może wymagać od człowieka wyrzeczenia się swoich przekonań wynikających z jego religijnej mentalności kulturowej. Semantycznie i istotowo każda kultura jest w głębi rzeczy kulturą religijną.
XX
The role and place of religious culture in state and politics is conditioned by the nature of mentality in a concrete society. Regardless of cultural diversity, all societies are connected by one inborn moral law, which for the religious culture is conceptually identified with the conscience of man. Internal moral law sets the boundaries of religious culture, which no state system has a right to violate or disavow. The influence of religious culture on politics in practice is most visible in the moral and spiritual condition of a society. A culture that does not instil in a man a true humanity becomes an anticulture. Instead of “inculturation” of Christianity, Christianization of culture should be developed, which helps man in life according to his internal and inborn moral value system. Political loyalty can not require from a person to give up his beliefs stemming from his religious cultural mentality. Semantically and essentially every culture is in its deep dimension a religious culture.
3
Publication available in full text mode
Content available

Экклесиологическое измерение современного христианства

100%
Pańkowski J.
ELPIS
|
2013
|
vol. 15
5-8
EN
The definition of Christianity replaces more and more the definition of Church. The ecumenical dialogue is being heldamong Christian “churches” which strive for Christian unity. The orthodox ecclesiology perceives Christianity as a feature of Church, the Head of which is Jesus Christ. Christianity in itself is more an ideological term than an ecclesiastic one. For Orthodoxy not Christianity but Church is the key term. Without Church there is either no Christianity, nor Christian life. The issue of restoring the unity of the Church, in orthodox point of view, is unacceptable because it is not Church but Christianity that has been divided. Orthodox as a Church preaches a truth in love and love in truth.
4
Content available remote

„Współczesna” antropologia chrześcijańska

100%
Pańkowski J.
ELPIS
|
2012
|
vol. 14
|
issue 25-26
117-132
EN
Christian anthropology, corresponding to the dignity of man, tries to respond to the challenges that contemporary world asks to the modern world. That world often demands redefinition of the man in the name of justification of his weaknesses. In the center of Christian anthropology is the teaching of human salvation. However, it requires a good knowledge of the nature of his illness and decline. Sin turns out not to be an ethical and moral phenomenon, but more the metaphysic and spiritual. Christian anthropology is realized in the man’s knowledge by himself strengthen by the Grace of the Holy Spirit.
5
Publication available in full text mode
Content available

Prawosławie wobec reformacji Lutra

100%
Pańkowski J.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2018
|
issue 13
83-91
EN
”The 500th anniversary of the Reformation for the Orthodox Church is not a special reason for joy, because that was another division in the Church” – Metropolitan Hilarion (Alfeyev) said. Although it concerned the relationship between Luther and the Western Church, its reference became the Orthodox Church, in which Luther sought primary teaching and ecclesiology. The proof of this was the Leipzig dispute, during which the primacy, liturgy, structure of the Church, the teaching of justification and purgatory, Luther confronted with the teaching of the Orthodox Church. If Luther saw in the Orthodox Church a framework for his reform, why did he not decide to convert to the Eastern Church? Karmires, emphasizing Luther's great knowledge of the Orthodox Church, claims, however, that it had only a superficial character, lacking empirical knowledge. He also concludes that Luther neither wanted nor accepted Orthodoxy because of his affection to the mentality of the Western Church and to scholastic theology as well.  
DE
Der 500. Jahrestag der Reformation ist für die orthodoxe Kirche kein besonderer Anlass zur Freude, da es die nächste Teilung der Kirche bedeutet – sagte der Metropolit Hilarion (Ałfiejew). Obwohl sie das Verhältnis zwischen Luther und der westlichen Kirche betrifft, wurde die orthodoxe Kirche zum Referenzpunkt, da Luther in ihr die ursprüngliche Lehre und Ekklesiologie gesucht hat. Der Beweis dafür ist der Leipziger Disput, in der Luther die Problematik des Primats, der Liturgie, der Kirchenstruktur sowie der Rechtfertigung und des Fegefeuers mit der Lehre der orthodoxen Kirche konfrontiert hat. Wenn Luther in der Orthodoxie einen Bezugspunkt für seine Reform gesehen hat, warum hat er nicht zur orthodoxen Kirche konvertiert? Karmires ist der Meinung, dass trotz der detaillierten Kenntnisse Luthers über die Orthodoxie, sein Verständnis oberflächlich war, ohne empirische Erfahrung. Er stellt fest, dass Luther weder die Orthodoxie annehmen wollte noch konnte wegen seiner Verbundenheit mit der Mentalität der westlichen Kirche und der scholastischen Theologie.
PL
Rocznica 500lecia Reformacji dla Kościoła prawosławnego nie stanowi szczególnego powodu do radości, ponieważ stanowi kolejny podział w Kościele – powiedział metropolita Hilarion (Ałfiejew). Pomimo, że dotyczyła ona relacji Lutra i Kościoła zachodniego, jej odniesieniem stał się Kościół prawosławny, w którym Luter doszukiwał się pierwotnej nauki i eklezjologii. Dowodem tego był dysputa lipska, podczas której prymat, liturgikę, strukturę Kościoła, naukę o usprawiedliwieniu i czyśćcu Luter konfrontował z nauką Kościoła prawosławnego. Skoro Luter widział w prawosławiu osnowę dla swojej reformy, dlaczego nie zdecydował się na konwersję do Kościoła wschodniego? Karmires, podkreślając dużą znajomość prawosławia przez Lutra, twierdzi jednak, iż miała ona jedynie powierzchowny charakter, któremu brakował empirycznego poznania. Konkluduje ponadto, że Luter ani nie chciał, ani nie mógł przyjąć prawosławia ze względu na swoje przywiązanie do mentalności Kościoła zachodniego, a także teologii scholastycznej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.