Search results

1

Głosowanie przez pełnomocnika jako gwarancja korzystania z czynnego prawa wyborczego przez osoby starsze i niepełnosprawne

100%

Orłowski Ł.

Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

|

2018

|

vol. 26

107-123

EN

Voting by a proxy as one of the latest alternative of a Polish electoral law institution. In the article are discussed: the constitutional basis, an international law, a statutory basis, an international law basis, doctrinal disputes connected to the principle of universality and based on the voting secrecy and limitations of elderly or handicapped people for who voting by proxy is a solution. The present study includes propositions of changing the electoral code in the field of giving a power of attorney as a conditionality.

2

Zasada lojalności stron w stosunku zobowiązaniowym: poszukujący ochrony ubezpieczeniowej – pośrednik ubezpieczeniowy – ubezpieczyciel

100%

Orłowski Ł.

Prawo Asekuracyjne

|

2023

|

vol. 2(115)

|

issue 2

55-71

EN

Having attempted to define the duty of loyalty of the parties to the tripartite relationship: insurance seeker – insurance intermediary – insurer, the author of the article tries to answer the question whether it can be classified as an obligation of increased trust. He applies the dogmatic as well as empirical legal methodologies in order to implement the previous research hypotheses. The perception of loyalty varies from obligation to obligation. This duty intensifies in relationships based on cooperation and broadly understood intermediation, which is characterised by decision-making freedom of the ordering party before the conclusion of the contract with a contractor specified by the intermediary and independence of the insurance broker’s activities. The formula is based on a significant risk and trust at the same time. Firstly, insurance brokers do not know whether the presented offer will satisfy insurance seekers and, secondly, they cannot be sure if their offer will be finally accepted. Therefore, on the one hand, the duty of loyalty requires the intermediaries to provide extensive information about all the circumstances of the potential transaction, and, on the other hand, the same duty burdens the insurance customers with the obligation to confirm the actual situation caused by the insurance broker, in which the intended goal has been achieved. All in all, the intermediary’s purpose can only be accomplished with the participation of the insurance seeker. The aim of the article is to develop the model for the proper implementation of the tripartite obligation relationship, consisting of the entity seeking insurance cover, insurance intermediary and insurer.

PL

Autor artykułu podejmuje próbę zdefiniowania obowiązku lojalności stron trójstronnego stosunku: podmiot poszukujący ochrony ubezpieczeniowej – pośrednik ubezpieczeniowy – ubezpieczyciel. Stara się odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczone zobowiązanie można sklasyfikować jako powinność podwyższonego zaufania. W celu realizacji uprzednich hipotez badawczych została zastosowana metodologia dogmatycznoprawna, jak również empiryczno-prawna i historyczno-prawna. Obowiązek bycia lojalnym w sposób odmienny postrzegany jest w różnego rodzaju zobowiązaniach. Obowiązek ten nasila się w relacjach opartych na współdziałaniu stron, a także w zobowiązaniach z szeroko rozumianego stosunku pośrednictwa. Znamienną cechą pośrednictwa jest zarówno swoboda decyzyjna zamawiającego w zakresie zawarcia umowy z kontrahentem oznaczonym przez pośrednika, jak i samodzielność brokera ubezpieczeniowego w zakresie podejmowanych przez niego czynności. Formuła ta opiera się na dużym ryzyku, ale też na zaufaniu. Po pierwsze, broker ubezpieczeniowy nie wie, czy odszuka ofertę satysfakcjonującą poszukującego ubezpieczenia, po drugie, nie może mieć pewności, czy poszukujący ochrony ubezpieczeniowej ostatecznie zdecyduje się skorzystać z takiej oferty. Dlatego z jednej strony obowiązek lojalności nakłada na pośrednika powinność udzielania informacji o wszelkich okolicznościach potencjalnej transakcji, a z drugiej strony – powinność bycia lojalnym nakłada na poszukującego ochrony ubezpieczeniowej obowiązek potwierdzenia wywołanej przez brokera ubezpieczeniowego sytuacji faktycznej, w której zamierzony cel został osiągnięty. Intencja pośrednika może być zrealizowana przy partycypacji – i tylko przy partycypacji – poszukującego ochrony ubezpieczeniowej. Celem artykułu jest ustalenie wzorca realizowania w sposób właściwy trójstronnego stosunku zobowiązaniowego: podmiot poszukujący ochrony ubezpieczeniowej – pośrednik ubezpieczeniowy – ubezpieczyciel.

3

Umowa brokerska jako contractus uberrimae fidei

100%

Orłowski Ł.

Prawo Asekuracyjne

|

2023

|

vol. 3(116)

|

issue 3

3-16

EN

Obligation relationship results from a particular legal circumstance. In current Polish legislation, the legislator provides neither for a systematized catalogue of sources of obligations, nor for a compiled version thereof. An obligation can result not only from a legal basis, but also from case law or administrative decisions. Under substantive civil law, obligations can be divided into unjust enrichments, unlawful acts and acts in law. In addition, acts in law can take form of unilateral acts or form of agreements which are discussed in this article. Brokerage agreement, which is an innominate contract not specified by the Polish legislator, also constitutes a contractual obligation. This type of agreement is subject of constant evolution in the insurance law doctrine, by becoming a kind of obligation which takes shape and assumes its unique features, distinguishing it from other agreements. The author makes an attempt to define the essential aspects of a contract concluded between subjects seeking insurance protection and professional insurance intermediaries, and to determine whether this agreement requires the standard of the utmost good faith. Having applied dogmatic and empirical legal methods, he considers the legitimacy of demands for treating this obligation as a nominate agreement.

PL

Podstawą stosunku zobowiązaniowego jest dana okoliczność prawna. W aktualnym ustawodawstwie prawodawca nie poczynił systematyzacji katalogu źródeł zobowiązań ani ich nie skomprymował. Powstanie zobowiązania może wynikać z podstawy prawnej, a także z orzecznictwa czy decyzji administracyjnej. Materialne prawo cywilne dzieli zobowiązania m.in. na: bezpodstawne wzbogacenia, czyny niedozwolone i czynności prawne. Z kolei te ostatnie mogą wynikać z czynności jednostronnych, jak również z umów, które staną się tematem rozważań tego artykułu. Zobowiązaniem umownym jest też umowa nienazwana przez polskiego ustawodawcę – „umowa brokerska”. Ewoluuje ona w sposób ciągły w doktrynie prawa ubezpieczeń, stając się rodzajem zobowiązania, które przybiera kształt, nabiera cech charakterystycznych, pozwalających odróżnić ją od innych umów. Autor próbuje ustalić essentialia negotii nienazwanej umowy, która jest zawierana między podmiotami poszukującymi ochrony ubezpieczeniowej a profesjonalnymi pośrednikami ubezpieczeniowymi. Przyświeca mu cel udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy rzeczoną można uznać za contractus uberrimae fidei. Badacz poprzez zastosowanie metod dogmatyczno-prawnej i empiryczno-prawnej rozważa, czy zasadne są w punktu widzenia potrzeb rynku postulaty de lege ferenda, aby podnieść to zobowiązanie do rangi umowy nazwanej.

4

Nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez Trybunał Stanu jako naruszenie niezależności sądu

63%

Orłowski Ł., Szymański Ł.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2024

|

vol. 16

|

issue 1

125-148

PL

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej sytuuje obowiązki spoczywające na organach władzy publicznej w granicach, w jakich mogą one przetwarzać dane osobowe, co jest niewątpliwym wzmocnieniem praw jednostki. Konstytucyjne ograniczenie zostało wyznaczone zarówno przez zasadę legalizmu, jak i zasadę demokratycznego państwa prawnego. Ustalenie administratora danych osobowych, a także inspektora ochrony danych osobowych w związku z postępowaniem trybunalskim, staje się istotne z punktu podmiotu, którego to dane są przetwarzane. Określenie Trybunału Stanu jako administratora danych osobowych nowelą ustawy o Trybunale Stanu prowadzi do przypisania temu organowi licznych obowiązków wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE. Działając jako organ upoważniony do przetwarzania danych osobowych, Sąd odpowiada także za zgodność ich przetwarzania z prawem. Trybunał Stanu jest gwarantem realizacji praw i wolności jednostek, których to dane są przetwarzane w ramach prowadzonych przez niego działań.

Refine search results

2 Prawo Asekuracyjne

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

4 Orłowski Ł.

1 Szymański Ł.

1 2024

2 2023

1 2018

Głosowanie przez pełnomocnika jako gwarancja korzystania z czynnego prawa wyborczego przez osoby starsze i niepełnosprawne

Zasada lojalności stron w stosunku zobowiązaniowym: poszukujący ochrony ubezpieczeniowej – pośrednik ubezpieczeniowy – ubezpieczyciel

Umowa brokerska jako contractus uberrimae fidei

Nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez Trybunał Stanu jako naruszenie niezależności sądu