Autorka artykułu podjęła się omówienia problematyki opieki duszpasterskiej nad uchodźcami-katolikami w Imperium Rosyjskim w latach pierwszej wojny światowej. Zapewnienie uchodźcom opieki religijnej było jednym z ważniejszych zadań władz w sferze socjalnej pomocy ofiarom wojny. Niniejsza praca została napisana na podstawie nieznanych dotychczas materiałów archiwalnych, które znajdują się w zasobach Charkowskiego Państwowego Obwodowego Archiwum, oraz naukowych opracowań polskich i rosyjskich historyków. Tematyka artykułu pozostaje aktualna i w czasach dzisiejszych, gdyż u progu trzeciego tysiąclecia świat nadal potrzebuje zrozumienia i tolerancji wobec ludzi innych wyznań i ich duchowych wartości. Autorka, przeprowadzając analizę ówczesnych aktów prawnych, przedstawiła politykę rządu rosyjskiego w sprawie zapewnienia polskim uchodźcom-katolikom opieki duszpasterskiej. Praktyczna realizacja tych postanowień została zaprezentowana na przykładzie działalności rzymskokatolickiego duchowieństwa, które pracowało wówczas na terytorium guberni charkowskiej. Religijną opiekę nad rzeszą uchodźców w guberni charkowskiej zajmowali się nie tylko miejscowi kapłani, ale i duszpasterze, którzy specjalnie w tym celu zostali wydelegowani przez swoich zwierzchników. Wartość artykułu została wzbogacona kilkoma dokumentami, które na przykładzie Charkowa przedstawiają opiekę duszpasterską nad polskimi uchodźcami obrządku łacińskiego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.