In this study, we focus on the perspectives of social assistance beneficiaries and their reactions to the uncertainties arising from the war in Ukraine and the influx of war refugees in Poland. Our analysis is based on survey data collected from a representative sample of 1,057 social assistance beneficiaries in Poland’s central Mazowieckie region. Most respondents anticipate an increase in household poverty levels, a deterioration of Poland’s economic situation, and a decline in their own financial well-being due to the war in Ukraine. Expectations include a decrease in government revenue and a drop in household incomes. While our analyses offer a partial glimpse into the reality of social assistance beneficiaries in the Mazowieckie region, they underscore concerns about the potential impact of the refugee influx on both individual and national economic conditions. Addressing these concerns is crucial to prevent tensions between Poles and Ukrainians, highlighting the importance of recommendations to counteract discrimination and anti-refugee attitudes in the host society.
PL
W niniejszym opracowaniu koncentrujemy się na beneficjentach pomocy społecznej i ich reakcjach na sytuację zagrożenia i niepewności wywołaną wybuchem wojny w Ukrainie oraz przybyciem uchodźców wojennych do Polski. W analizie wykorzystano wyniki badania ankietowego przeprowadzonego na reprezentatywnej próbie 1057 beneficjentów pomocy społecznej w województwie mazowieckim. Najwięcej respondentów przewiduje, że na skutek wojny w Ukrainie zwiększy się poziom ubóstwa gospodarstw domowych, pogorszy się sytuacja gospodarcza w Polsce, a także ich własna sytuacja finansowa. Beneficjenci spodziewają się spadku dochodów budżetu państwa, a także dochodów swoich gospodarstw domowych. Nasze analizy, choć stanowią fragmentaryczny obraz rzeczywistości beneficjentów pomocy społecznej w województwie mazowieckim, ukazują, że to właśnie w licznym napływie uchodźców z Ukrainy beneficjenci pomocy społecznej widzą największe zagrożenie dla sytuacji materialnej zarówno w kraju, jak i poszczególnych jednostek. Może to rodzić napięcia na linii Polacy–Ukraińcy, dlatego tym ważniejsze powinny być rekomendacje ukierunkowane na przeciwdziałanie dyskryminacji i szerzeniu się antyuchodźczych postaw i narracji w polskim społeczeństwie.
W latach 1990–2015 z trzech obserwowanych w wiejskiej Polsce procesów – depezantyzacji, proletaryzacji i gentryfikacji – ten ostatni, tworzący wiejską klasę średnią, miał największą dynamikę. Między 1990 i 2015 rokiem udział wiejskiej klasy średniej w strukturze społecznej wsi wzrósł z 13% do 28%, co było skutkiem procesów endogennych i egzogennych wobec wsi. W niniejszej analizie „nowa” wiejska klasa średnia została zdefiniowana przez wykonywane zawody, należące do czterech pierwszych wielkich grup Klasyfikacji Zawodów i Specjalności (ISCO-08). Tak wyróżniona, jest ona bardzo zróżnicowana, co prowadzi do hipotezy o istnieniu nie jednej, a kilku wiejskich klas średnich. Przedmiotem opracowania jest ukazanie cech różnicujących wiejską klasę średnią i wskazanie – na podstawie współwystępujących cech – jej typów. Analiza oparta jest przede wszystkim na bazie danych badania „Diagnoza społeczna 2015”.
Przedmiotem opracowania jest proces „burżuazyjnienia” rolników w Polsce. Oznacza on przechodzenie rolników do klasy średniej; do niej zalicza się osoby wykonujące zawody umysłowe, wymagające wysokich kompetencji cenionych na rynku pracy, przynoszących dochody na odpowiednim poziomie. Istnienie takiego procesu sygnalizują analizy struktury społecznej wsi, zwłaszcza wiejskiej klasy średniej. Wskazują one, raczej koncepcyjnie niż operacyjnie, możliwość włączenia części rolników do klasy średniej, przede wszystkim za sprawą ich kapitału ekonomicznego. Celem opracowania jest operacjonalizacja kryterium ekonomicznego i kulturowego, służących wyłonieniu „średnioklasowych” rolników oraz rozpoznanie cech tej zbiorowości. Rolnicy należący do niej posiadają relatywnie duże (ok. 100 ha) gospodarstwa i mają wykształcenie co najmniej średnie. Są „rolnikami z krwi i kości” budującymi swoje kapitałowe zaplecze, o czym świadczą ich strategie produkcyjne i inwestycyjne oraz umiarkowane apetyty konsumpcyjne. Analiza oparta jest na danych ostatniej edycji badania „Diagnoza społeczna”, danych badania IRWiR PAN z 2020 roku oraz danych Powszechnego Spisu Rolnego z 2020 roku.
The purpose of the article is to show the consistency of revitalisation strategies (determined by revitalisation programs) with the existing crisis situations in municipalities (diagnosed in the programs), which will be served by, first, defining the crisis situations, and second, identifying recovery strategies in different types of municipalities (rural and urban-rural). The research method used was content analysis and comparative analysis. It was assumed that the characteristics of the municipality determine the way in which the municipal government operates, and thus contributes to the selection of a specific strategy according to which revitalisation is carried out. The analysis was made of municipalities selected intentionally – they differ in terms of their employment structure and the type of social structure that goes with it, defined by a specific arrangement of socio-professional groups. 15 revitalisation programs were analyzed – already this small number of studied cases allowed to indicate some regularities in the choice of revitalisation path. On the basis of the analysis, a disturbingly large number of similarities were noted in terms of the analyzed elements of revitalisation programs. It turned out that the nature of the entity does not determine the choice of the path for conducting the revitalisation process. The documents included unified diagnoses and revitalisation projects. In addition, a number of weaknesses were identified in the construction of the documents, which can negatively affect the effectiveness of their implementation.
PL
Celem artykułu jest wykazanie spójności strategii rewitalizacji (wyznaczonych programami rewitalizacji) z istniejącymi sytuacjami kryzysowymi w gminach (zdiagnozowanymi w programach), czemu służyć będzie, po pierwsze, zdefiniowanie sytuacji kryzysowych, a po drugie, identyfikacja strategii naprawczych w różnych typach gmin (wiejskich i miejsko-wiejskich). Zastosowaną metodą badawczą była analiza treści i analiza porównawcza. Założono, że charakterystyka gminy determinuje sposób działania samorządu terytorialnego, a tym samym przyczynia się do wyboru konkretnej strategii, według której prowadzona jest rewitalizacja. Analizie poddano gminy wybrane celowo – różnią się one strukturą zatrudnienia i związanym z nią rodzajem struktury społecznej, określonej specyficznym układem grup społeczno-zawodowych. Przeanalizowano 15 programów rewitalizacji – już tak niewielka liczba zbadanych przypadków pozwoliła wskazać pewne prawidłowości w wyborze ścieżki rewitalizacji. Na podstawie analizy stwierdzono niepokojąco dużą liczbę podobieństw w zakresie analizowanych elementów programów rewitalizacji. Okazało się, że charakter podmiotu nie determinuje wyboru ścieżki przeprowadzenia procesu rewitalizacji. W dokumentach znalazły się ujednolicone diagnozy i projekty rewitalizacji. Ponadto zidentyfikowano szereg uchybień w konstrukcji dokumentów, które mogą negatywnie wpłynąć na skuteczność ich wdrażania.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.