W twórczości Petera Handkego problematyka Językowa zajnuje ważną pozycję. Dążąc do wypracowania własnej teorii językowej Handke skupił swe zainteresowania przede wszystkim na funkcjonowaniu zdań Jako czynniku decydującym o ich znaczeniu. Niniejszy artykuł Jest próbą wykazania, w Jaki sposób młody pisarz austriacki realizuje własne założenia teoretyczne w poszczególnych utworach. Przedmiotem analizy Jest podstawowa teza, iż wykładnikiem wartości literatury powinien być Język sam, nie zaś rzeczywistość przez ten język opisywana. Język nie Jest identyczny z rzeczywistością, a literatura powinna uchwycić jego charakter i stosunek do rzeczywistości.
Powieść Oswalda Wieners "Die Verbesserung von Mitteleuropa" zrodziła się z chęci rozbicia i unicestwienia skonwencjonalizowanych technik narracyjnych i kompozycyjnych, skonwencjonalizowanego języka i wytartych toków myślowych. Poszukiwania autora aspirują do stworzenia utworu literackiego, który nie ma kompozycji о wyraźnie zarysowanym początku, środku i końcu, gdyż Jest to zbyt oczywista konwencja, która skłania czytelnika do bierności, odwołując się do funkcjonujących w nim stereotypów odbioru sztuki. Autor artykułu stara się uchwycić charakterystyczne cechy narracji ww. powieści, która jest logiczną konsekwencją założeń teoretycznych Wienera. Najważniejsze z nich toi fragmentaryczność, absurd, brak elementów łączących strukturą dzieła w całość, dialekt austriacki i in.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.