Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Functional status of patients after stroke depending on neurological and medical complications in three years follow-up

100%

Fudala M., Brola W., Czernicki J.

Medical Review

2013

issue 1

7-20

Introduction and purpose: There are several commonly known complications occurring in the acute phase of stroke which have influence on patients’ mortality and functional status. There is, however, less information concerning the state of the patients in long-term follow-up. The aim of the study was to assess the functional status of stroke patients depending on neurological and general medical complications in three years follow-up. Material and methods: The study has been carried out amongst 101 patients treated at the Department of Neurology with Stroke Unit of the Specialist Hospital in Końskie, who were diagnosed with the first stroke in their lives and registered with a questionnaire of the POLKARD programme. Examination after three years consisted of assessing the patients’ functional status using the Rankin’s Scale and the Barthel’s Scale, examination by both the Mini Mental State Examination and the Geriatric Depression Scale. Their functional status was analysed before the stroke and on discharging them from the hospital, as well as three years after stroke depending on complications. Results: The patients who are self-dependent in daily activities (Rankin 0-1) constituted 47% of the researched, 42% require some assistance (Rankin 2-3), and 11% require substantial assistance or complex treatment (Rankin 4-5). The most frequent recognised after-stroke complications are depressive disorders (45.5%), falls (42.6%), dementia (33.7%), cardiological complications (19.8%), pain and oedema in the paretic limbs (15.8%). During three years from the stroke at least one complication occurred in case of 84% of the patients. Any statistically essential dependence between complications and gender, age as well as functional status was found. Conclusions: The post-stroke complications occur statistically independently from the patients’ functional status but their incidence increases with progression of patients’ disability. Systematic, long-term follow-up of the post-stroke patients may prevent many complications and improve the patients’ quality of life.

Wstęp i cel pracy: Powszechnie znany jest wpływ wczesnych powikłań udaru mózgu na śmiertelność i stan funkcjonalny, natomiast niewiele wiadomo o powikłaniach późnych w opiece długoterminowej. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnego pacjentów trzy lata po udarze niedokrwiennym w zależności od rodzaju i częstości powikłań. Materiał i metody: Analizą objęto 101 osób leczonych w Oddziale Neurologii w Końskich z rozpoznaniem pierwszego w życiu niedokrwiennego udaru mózgu i zarejestrowanych w programie POLKARD. Po trzech latach od udaru chorych oceniano za pomocą skali Rankina i Barthel, testem Mini Mental i Geriatryczną Skalą Depresji. Analizowano stan funkcjonalny przed udarem i przy wypisie ze szpitala oraz trzy lata po udarze mózgu w zależności od powikłań. Wyniki: Pacjenci samodzielni w zakresie codziennych czynności (Rankin 0-1) stanowili 47% badanych, pewnej pomocy wymagało 42% (Rankin 2-3), a 11% wymagało znacznej pomocy lub kompleksowej pielęgnacji (Rankin 4-5). Najczęstszymi powikłaniami były zaburzenia depresyjne (46,5%), upadki (42,6%), otępienie (33,7%) i powikłania kardiologiczne (19,8%). W ciągu trzech lat od udaru przynajmniej jedno powikłanie wystąpiło u 84% pacjentów. Nie znaleziono statystycznie istotnej zależności między powikłaniami a płcią, wiekiem i stanem funkcjonalnym. Wnioski: Powikłania po udarze mózgu występują statystycznie niezależnie od stanu funkcjonalnego, ale częstość ich występowania narasta wraz z narastaniem niepełnosprawności. Systematyczne, wieloletnie monitorowanie pacjentów po udarze mózgu może zapobiec wielu powikłaniom i poprawić jakość życia chorych.

Zespół Raynauda w chorobach neurologicznych

100%

Kalużny K., Brola W., Fudala M.

Medical Review

2013

issue 4

536–545

Zespół Raynauda (ZR) jest zaburzeniem naczynioruchowym, charakteryzującym się nagłym, dobrze odgraniczonym zblednięciem, następnie zasinieniem i zaczerwienieniem palców rąk, stóp, rzadziej nosa oraz małżowin usznych, któremu towarzyszy zdrętwienie i ból. Może występować w postaci pierwotnej (choroba Raynauda) lub wtórnej, w przebiegu innych chorób (zespół Raynauda). ZR towarzyszy najczęściej chorobom tkanki łącznej, ale nierzadko jest spotykany w schorzeniach neurologicznych. Nigdy jednak nie jest objawem dominującym. Może być pierwszym objawem i poprzedzać wystąpienie pełnoobjawowej choroby (zespół Sneddona, zanik wieloukładowy, zapalenie wielomięśniowe) lub występować w całym czasie trwania choroby (migrena). Zazwyczaj pojawia się w dłużej trwających procesach chorobowych (jamistość rdzenia, stwardnienie rozsiane, zespół cieśni nadgarstka, zespół otworu górnego klatki piersiowej). Obraz jest charakterystyczny, a rozpoznanie można postawić na podstawie dobrze zebranego wywiadu. Postępowanie terapeutyczne w zespole Raynauda polega na leczeniu choroby podstawowej oraz objawów skurczu naczyń. Leczenie operacyjne stosowane jest rzadko i zalecane jedynie w przypadku zmian troficznych oraz znacznego zaawansowania objawów

Raynaud’s phenomenon is a vasospastic disorder characterized by sudden, well distinguishable pallor and subsequently cyanosis and redness of fingers, toes, less frequently of nose and ears, accompanied by pain and numbness. It may appear as standalone symptom (Raynaud’s disease) or in course of other disease as an accompanying symptom (Raynaud’s syndrome). In most cases Raynaud’s phenomenon accompanies connective tissue disorders, but it is also often seen during neurological illness. It is never, however, a dominant symptom. It may be the first symptom to appear and precedes full-blown disease (Sneddon’s syndrome, multiple system atrophy, polymyositis) or it may occur during the whole course of the disease (migraine). It is usually present during long-lasting diseases (syringomyelia, multiple sclerosis, carpal tunnel syndrome, thoracic outlet syndrome). The clinical picture is distinct and diagnosis can be made on basis of a well-conducted assessment of medical history. Management of Raynaud’s phenomenon includes treatment of the primary disease as well as treatment of vessel constriction. Surgical treatment is rarely advised and then only in cases of trophic changes and severely advanced symptoms.

Refine search results

2 Medical Review

2 Brola W.

2 Fudala M.

1 Czernicki J.

1 Kalużny K.

2 2013

Search results

Functional status of patients after stroke depending on neurological and medical complications in three years follow-up

Zespół Raynauda w chorobach neurologicznych