Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Principle of Reliability of Business Trading in the Context of Personal Changes in Partnerships

100%
Garnowski K.
Review of European and Comparative Law
|
2022
|
vol. 51
|
issue 4
79-94
EN
The article presents the issue of personal changes in partnerships from the perspective of dangers to the interests of partners of such partnerships and third parties. The analysis is carried out primarily in the context of the norms concerning the national court register, but also the relevant regulations of the Code of Civil Procedure. On this basis, the author evaluates the current regulations and concludes that they pose significant dangers to both partners of partnerships and creditors as third parties. These dangers arise mainly from the way the system of presumptions provided for in the provisions of the Act on the National Court Register is shaped. The author refers to the de lege ferenda postulates expressed in the past and selects the optimal solution from the perspective of implementation of the principle of reliability of business trading, and also presents his own de lege ferenda proposals. In the author’s opinion, in order to secure the interests of a partner withdrawing from a partnership against the risk of attempts to hold him/ her liable for obligations arising after his/her membership in the partnership has ceased, it would be sufficient to grant such a person the right to file an application to remove him/her from the register of entrepreneurs as a partner of the partnership. On the other hand, in order to safeguard the interests of third parties, it would be advisable to broaden the scope of application of the norm arising from Article 14 of the Act on the National Court Register and subject the former partner of a partnership to the rigors of this regulation. In addition, in order to ensure greater transparency of the data disclosed in the register, in the author’s opinion, it is advisable to consider the possibility of introducing, within the framework of the register of entrepreneurs, an institution similar to that provided for on the grounds of land and mortgage register proceedings, concerning the obligation of the court to disclose ex officio an identified inconsistency of the actual state of affairs with the state of affairs disclosed in the register of entrepreneurs.  
2
Publication available in full text mode
Content available

Impact of the implementation of Directive 2019/771 (SDG) on the consistency of civil law regulations regarding seller’s liability towards consumers and other buyers for the defectiveness of goods

100%
Garnowski K.
Studia Prawnicze KUL
|
2024
|
issue 1
53-69
RU
В статье анализируется, каким образом Директива 2019/771 о несоответствии товара договору была имплементирована в польскую правовую систему, и оценивается влияние этой имплементации на согласованность норм внутреннего права. Основное внимание было уделено соотношению действующих норм Закона о правах потребителей, касающихся несоответствия товара договору, и соответствующих норм Гражданского кодекса, касающихся законной гарантии. На основе проведенного анализа автор приходит к выводу, что внесенная поправка приводит к декомпозиции и нарушению внутренней согласованности норм гражданского права. Несмотря на имплементацию Директивы 2019/771 в Закон о правах потребителей, в Гражданский кодекс не были внесены соответствующие изменения, которые позволили бы обеспечить согласованность в рамках защиты, предоставляемой польским законодательством отдельным категориям потребителей (потребителям, приобретающим движимое имущество, и потребителям, приобретающим недвижимое имущество). Кроме того, нарушен принцип более высокого уровня защиты прав потребителей по сравнению с двусторонней профессиональной (B2B) и общей коммерческой (C2C) торговлей.
UK
У статті проаналізовано спосіб імплементації Директиви 2019/771 до польського законодавства в плані невідповідності товару договорy та оцінено вплив цієї імплементації на узгодженість внутрішньодержавного правового регулювання. Основна увага приділяється взаємозв’язку між чинними положеннями Закону про права споживачів щодо невідповідності товару договору та відповідними положеннями Цивільного кодексу щодо гарантійних зобов’язань. На основі проведеного аналізу автор доходить висновку, що запроваджена зміна призводить до декомпозиції та порушення внутрішньої узгодженості цивільного права. Незважаючи на імплементацію Директиви 2019/771 в Законі про права споживачів, до Цивільного кодексу не було внесено відповідних змін, які б забезпечили узгодженість захисту, що надається польським законодавством окремим категоріям споживачів (споживачам, які купують рухомі товари, і споживачам, які купують нерухомість). Крім того, було порушено принцип вищого рівня захисту прав споживачів порівняно з двосторонньою професійною торгівлею (B2B) та загальною торгівлею (C2C).
EN
The paper analyzes the method of implementation of Directive 2019/771 with regard to the non-conformity of goods with the contract to the Polish legal order and assesses the impact of this implementation on the consistency of national law regulations. The article focuses on the relationships between the current regulations of the Act on Consumer Rights on the non-conformity of goods with the contract and the corresponding regulations of the Civil Code on warranty. The analysis is carried out using the formal-dogmatic method and legal-comparative method. The author comes to the conclusion that the amendment leads to the disruption of the internal consistency of civil law. Despite the implementation of Directive 2019/771 in the Act on Consumer Rights, the regulations of the Civil Code have not been correctly adjusted in order to maintain consistency within the protection granted by Polish law to the various categories of consumers (consumers purchasing movable goods and consumers purchasing real estate). Moreover, the principle of a higher level of consumer protection compared to bilateral professional trade (B2B) and general trade (C2C) has been disrupted.
PL
W artykule przeprowadzono analizę sposobu implementacji dyrektywy 2019/771 w zakresie niezgodności towaru z umową do polskiego porządku prawnego oraz dokonano oceny wpływu tej implementacji na spójność regulacji prawa wewnętrznego. Skoncentrowano się na relacjach pomiędzy obowiązującymi obecnie regulacjami ustawy o prawach konsumenta dotyczącymi niezgodności towaru z umową oraz odpowiadającymi im regulacjami Kodeksu cywilnego dotyczącymi rękojmi. Na podstawie przeprowadzonej analizy autor dochodzi do wniosku, że wprowadzona nowelizacja prowadzi do dekompozycji i zaburzenia wewnętrznej spójności prawa cywilnego. Pomimo implementacji dyrektywy 2019/771 do ustawy o prawach konsumenta, nie wprowadzono odpowiednich nowelizacji w Kodeksie cywilnym, które umożliwiłyby zacho-wanie spójności w ramach ochrony przyznanej przez polskie prawo poszczególnym kategoriom konsumentów (konsumenci nabywający rzeczy ruchome i konsumenci nabywający nieruchomości). Ponadto doprowadzono do zaburzenia zasady wyższego poziomu ochrony konsumentów w porównaniu z obrotem dwustronnie profesjonalnym (B2B) i obrotem powszechnym (C2C).
3
Publication available in full text mode
Content available

Moment upływu terminu przedawnienia roszczeń z umowy przewozu na gruncie konwencji CMR w świetle znowelizowanego art. 118 k.c.

100%
Garnowski K.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2023
|
issue 3
24-30
EN
The purpose of the article is to answer the question whether, with regard to the limitation period for claims arising from a contract of carriage under the Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road (CMR), the principle provided for in Article 118, second sentence, of the Civil Code, according to which the end of the limitation period of at least two years falls on the last day of the calendar year, should be applied. The author bases these reflections on the premise that since the CMR Convention does not regulate international road transportation comprehensively, it is necessary to apply the relevant domestic law in the unregulated area. If this were Polish law, then the application of Article 118, second sentence, of the Civil Code may be considered with regard to the issue of the statute of limitations. The article presents both arguments for and against such a view. Ultimately, the author comes to the conclusion that the mechanism for extending the limitation period to the end of the calendar year should not be applied to the limitation periods provided for in the CMR Convention.
PL
Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy w odniesieniu do terminu przedawnienia roszczeń wynikających z umowy przewozu na gruncie konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) należy stosować zasadę przewidzianą w art. 118 zd. 2 k.c., zgodnie z którą koniec terminu przedawnienia wynoszącego co najmniej dwa lata przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Rozważania te autor opiera na założeniu, że skoro konwencja CMR nie reguluje międzynarodowego przewozu drogowego w sposób wyczerpujący, to w nieunormowanym zakresie konieczne jest zastosowanie właściwego prawa wewnętrznego. Gdyby było to prawo polskie, to w odniesieniu do problematyki przedawnienia można rozważać stosowanie art. 118 zd. 2 k.c. W artykule przedstawiona jest zarówno argumentacja przemawiająca za, jak i przeciw takiemu rozwiązaniu. Ostatecznie autor dochodzi do wniosku, że w odniesieniu do terminów przedawnienia przewidzianych w konwencji CMR nie należy stosować mechanizmu przedłużenia terminu przedawnienia do końca roku kalendarzowego.
4
Publication available in full text mode
Content available

Obowiązki radcy prawnego w świetle nowych uprawnień rady nadzorczej w spółkach kapitałowych

100%
Garnowski K.
Radca Prawny
|
2024
|
vol. 40
|
issue 3
53-65
EN
The paper presents the scope of the duties of an attorney-at-law arising from the new rights of supervisory boards of companies to demand certain documents and information from persons co-operating based on a civil law contract. As a result of the introduction of the provisions of Article219 §4, Article 300 §1 and Article 382 §1of the Polish Commercial Companies Code attorneys-at-law are now obliged to provide such documents and information, but these provisions raise certain doubts. In the author’s opinion, the new regulations grant the right to request those documents and information that fall only within the scope of the contract between the company and the attorney-at-law for their provision of legal services. If an attorney-at-law receives a request for documents or information about a related company, they are entitled to refuse to provide such documents or information in certain cases. In addition, regulations regarding the deadline for the provision of documents and information should be treated as mandatorily binding, and therefore take precedence over contrary provisions of the contract between the legal advisor and the company.
5
Publication available in full text mode
Content available

Digitalisation of the Functioning of Bodies of Corporate and Non-Corporate Entities in the Light of Covid-19 Regulations

100%
Garnowski K.
Teka Komisji Prawniczej
|
2021
|
vol. 14
|
issue 2
113-123
EN
The purpose of the article is to compare the regulations governing remote participation in the meetings of bodies of corporate and non-corporate entities, which were introduced to the Polish legal system during the COVID-19 pandemic. On this basis, the optimal solution is chosen. Comparison of regulations of the Code of Commercial Companies, Cooperative Law, Law of Associations, Law of Foundations and Apartment Ownership Act leads to a conclusion that the solutions contained in the Code of Commercial Companies should be assessed as the best. This act to the greatest extent takes into account the need of ensuring remote participation in the meetings of the bodies and at the same time meets the principle of technological neutrality and provides an appropriate level of security. Due to the need to introduce permanent regulations ensuring remote participation in the meetings of the bodies of corporate and non-corporate entities, the regulations of the Code of Commercial Companies can be used as a starting point for creating similar regulations that are adapted to the specific characteristics of particular entities. Therefore, the article presents possible directions of development of the national law in relation to the discussed issue.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.