Search results

1

Limits of the evidence initiative of the court of first instance and the reliable evidence procedure

100%

Skwarcow M.

Ius Novum

|

2024

|

vol. 18

|

issue 1 ENG

80-98

EN

This article aims to delineate the boundaries of the evidence initiative of the Court of the First Instance, which bears the responsibility to fulfil the goals of criminal proceedings, as outlined in Article 2 § 1 item 1 and § 2 of the Code of Criminal Procedure, from the perspective of evidence reliability, an essential component of the fair criminal trial concept. The court’s evidentiary actionswere thus examined through the lens of requirements stemming from Article 6(1) and (3) of the ECHR, especially the principles of independence, impartiality, adversarial process, immediacy, and access to criminal proceeding materials. The article adopts a dogmatic approach, building on an analysis of current national legal standards and the Rome Convention’s provisions, viewed through doctrine and jurisprudence of national courts and the Court in Strasbourg. This makes the publication relevant for both legal scholars and practitioners involved in criminal proceedings. The analysis suggests that the court’s initiative to introduce evidence, its methods of evidence gathering, and access to collected materials during proceedings must not curtail the rights of the parties, especially the accused, to conduct their evidentiary activities. Depriving the court of the primacy of independence and impartiality, restricting the parties’ capacity to engage in dispute in favour of an inquisitorial jurisdictional body violates the right to fair evidentiary proceedings. The court, in safeguarding the principle of material truth, must remember its role as a justice administrator and balance all arguments accordingly. Seeking evidence solely to establish the accused’s guilt contradicts the procedural function of adjudication and compromises the court’s neutrality, making it an extension of the prosecution. Hence, a thorough elucidation of case circumstances by the court should not disempower the parties, particularly regarding their initiative to present evidence.

2

Granice inicjatywy dowodowej sądu pierwszej instancji a rzetelne postępowanie dowodowe

100%

Skwarcow M.

Ius Novum

|

2024

|

vol. 18

|

issue 1

84-103

EN

This article aims to delineate the boundaries of the evidence initiative of the Court of the First Instance, which bears the responsibility to fulfil the goals of criminal proceedings, as outlined in Article 2 § 1 item 1 and § 2 of the Code of Criminal Procedure, from the perspective of evidence reliability, an essential component of the fair criminal trial concept. The court’s evidentiary actions were thus examined through the lens of requirements stemming from Article 6(1) and (3) of the ECHR, especially the principles of independence, impartiality, adversarial process, immediacy, and access to criminal proceeding materials. The article adopts a dogmatic approach, building on an analysis of current national legal standards and the Rome Convention’s provisions, viewed through doctrine and jurisprudence of national courts and the Court in Strasbourg. This makes the publication relevant for both legal scholars and practitioners involved in criminal proceedings. The analysis suggests that the court’s initiative to introduce evidence, its methods of evidence gathering, and access to collected materials during proceedings must not curtail the rights of the parties, especially the accused, to conduct their evidentiary activities. Depriving the court of the primacy of independence and impartiality, restricting the parties’ capacity to engage in dispute in favour of an inquisitorial jurisdictional body violates the right to fair evidentiary proceedings. The court, in safeguarding the principle of material truth, must remember its role as a justice administrator and balance all arguments accordingly. Seeking evidence solely to establish the accused’s guilt contradicts the procedural function of adjudication and compromises the court’s neutrality, making it an extension of the prosecution. Hence, a thorough elucidation of case circumstances by the court should not disempower the parties, particularly regarding their initiative to present evidence.

PL

Celem niniejszego artykułu jest określenie granic inicjatywy dowodowej sądu pierwszej instancji, który obarczony jest obowiązkiem realizacji celów postępowania karnego wyrażonych w art. 2 § 1 pkt 1 i § 2 k.p.k., ocenianych z punktu widzenia rzetelności postępowania dowodowego, będącego elementem koncepcji rzetelnego procesu karnego. Aktywność dowodowa sądu została więc poddana analizie przez pryzmat warunków, jakie wynikają z art. 6 ust. 1 i 3 EKPC, w szczególności zasad niezawisłości, bezstronności, kontradyktoryjności, bezpośredniości i warunku dostępu do materiałów postępowania karnego. Artykuł ma charakter dogmatyczny, jest oparty na analizie obowiązujących norm prawa krajowego i przepisów Konwencji Rzymskiej, tak z punktu widzenia poglądów doktryny, jak i orzecznictwa sądów krajowych oraz Trybunału w Strasburgu, przez co publikacja jest przeznaczona zarówno dla przedstawicieli doktryny, jak i prawników praktyków – uczestników postępowania karnego. Na podstawie tej analizy można przyjąć, że inicjatywa dowodowa sądu ujęta w szerszym znaczeniu, czyli rozumiana jako uprawnienie do wprowadzania dowodów na forum rozprawy głównej, sposób (metodę) przeprowadzenia dowodu i prawo dostępu do materiałów zgromadzonych w toku postępowania, nie może ograniczać prawa stron postępowania, w tym zwłaszcza strony słabszej, jaką jest oskarżony, do podejmowania własnej aktywności dowodowej. Pozbawienie sądu prymatu niezawisłości i bezstronności, ograniczenie stron w możliwości prowadzenia sporu na rzecz inkwizycyjnie działającego organu postępowania jurysdykcyjnego naruszają prawo do rzetelnego postępowania dowodowego. Sąd, strzegąc wartości, jaką jest prawda materialna, nie powinien nigdy zapominać, że jego rolą jest wymierzanie sprawiedliwości – jest więc ważącym wszystkie racje arbitrem. Poszukiwanie dowodów tylko w celu udowodnienia winy oskarżonego kłóci zatem się z istotą funkcji procesowej orzekania i powoduje, że sąd staje się kolejnym rzecznikiem oskarżenia. Wszechstronne wyjaśnienie przez sąd okoliczności sprawy nie może zatem prowadzić do wytrącenia stronom oręża z ręki, jakim jest bez wątpienia ich inicjatywa dowodowa.

3

Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21

100%

Skwarcow M.

Ius Novum

|

2022

|

vol. 16

|

issue 4

73-89

EN

The aim of the article is to show the problems related to the application of interviewing an adult victim in cases of offenses against his sexual freedom, which evidentiary activity is regulated in Art. 185 of the CCP. This provision has to reconcile two opposing reasons – protection of the aggrieved party and avoidance double victimization and providing the accused with a guarantee of his interests, especially the rights of a defense lawyer to participate in questioning. A great contribution to making considerations on the meaning of the commented regulation is the judgment of the Supreme Court of June 29, 2022, in the case III KK 202/21,which was issued after the recognition of the cassation appeal of the defender of the accused.In the case, the Supreme Court, weighing the cassation charges, decided that refusal by th eappellate court of the request for rehearing the aggrieved party, in a situation where their hearing in the course of the proceedings preparatory proceedings took place not only in the absence of the accused, but also under the absence of his counsel constitutes a significant violation of the accused’s right to defense. This is because the accused has no way of getting filed in this mode, the statements should be verified from the point of view of their credibility.The ruling of the Supreme Court should be considered as accurate, especially as it was reached in extending the right to use the assistance of a defense lawyer also in relation to the personas to which has not yet been ordered to present the charges but do exist while for it there are reasonable grounds that, as a result of the hearing, it will become a suspect.

PL

Celem artykułu jest ukazanie problemów związanych ze stosowaniem instytucji przesłuchania dorosłego pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa godzące w jego wolność seksualną, która to czynność dowodowa uregulowana jest w art. 185c k.p.k. Przepis ten godzić ma dwie przeciwstawne racje – ochronę pokrzywdzonego i uniknięcie podwójnej wiktymizacji oraz zapewnienie oskarżonemu gwarancji jego interesów, w tym zwłaszcza prawa udziału obrońcy w przesłuchaniu. Znakomitym przyczynkiem do czynienia rozważań nad sensem komentowanej regulacji jest wyrok Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., w sprawie III KK 202/21,który zapadł po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego. W sprawie Sąd Najwyższy, ważąc zarzuty kasacyjne, uznał, że nieuwzględnienie przez sąd odwoławczy wniosku o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonej, w sytuacji gdy jej przesłuchanie w toku postępowania przygotowawczego odbyło się nie tylko pod nieobecność oskarżonego, ale także pod nieobecność jego obrońcy, stanowi istotne naruszenie prawa oskarżonego do obrony. Dzieje się tak dlatego, ponieważ oskarżony nie ma jakiejkolwiek możliwości, aby złożone w tym trybie zeznania poddać weryfikacji z punktu widzenia ich wiarygodności. Orzeczenie Sądu Najwyższego uznać należy za trafne, tym bardziej że doszło w nim do rozszerzenia prawa do korzystaniaz pomocy obrońcy również względem osoby, co do której nie wydano jeszcze postanowieniao przedstawieniu zarzutów, ale istnieją natomiast wobec niej uzasadnione przesłanki, że naskutek przesłuchania stanie się ona podejrzanym.

4

Kryminalistyczne i procesowe aspekty wykorzystania jako dowodu informacji uzyskanych przez organy ścigania przed datą wydania wobec podejrzanego postanowienia o przedstawieniu zarzutu

100%

Skwarcow M.

Problemy Kryminalistyki

|

2025

|

vol. 1

|

issue 321

EN

The purpose of this article is to attempt to assess the possibility of using as evidence in a criminal trial information obtained by law enforcement authorities prior to the date of issuing a decision to charge a suspect, usually taking the form of a hearing or interview. The author's field of interest, therefore, includes activities having the character of pre-trial actions, for which the law does not provide for a number of guarantees for the accused, such as the right to remain silent, the absence of any obligation to provide evidence to his or her detriment (nemo se ipsum accusare tenetur) or the participation of the defence counsel in the interrogation of the suspect, whose presence is aimed, within the limits of the applicable law, at adopting the appropriate tactics that are the best from the point of view of the interests of the suspect and not of the law enforcement authorities. The author, in analysing the views of the doctrine and case law, strongly advocates the prohibition of the use of such information as evidence in criminal proceedings.

PL

Celem artykułu jest podjęcie próby oceny możliwości wykorzystania jako dowodu w procesie karnym informacji uzyskanych przez organy ścigania przed datą wydania wobec podejrzanego postanowienia o przedstawieniu zarzutu, przyjmujących najczęściej formę wysłuchania, rozpytania. W polu zainteresowania autora pozostają zatem czynności mające charakter czynności przedprocesowych, co do których ustawa nie przewiduje po stronie oskarżonego istnienia szeregu gwarancji, takich jak: prawo do milczenia, brak obowiązku dostarczenia dowodów na swoją niekorzyść (nemo se ipsum accusare tenetur), czy w końcu udział obrońcy w przesłuchaniu podejrzanego, którego obecność ma na celu w graniach obowiązujących przepisów prawa przyjęcie właściwej taktyki – najlepszej z punktu widzenia interesów podejrzanego a nie organów ścigania. Autor analizując poglądy doktryny i orzecznictwa zdecydowanie opowiada się za zakazem wykorzystania takich informacji jako dowodu w postępowania karnym.

Refine search results

3 Ius Novum

1 Problemy Kryminalistyki

4 Skwarcow M.

1 2025

2 2024

1 2022

Limits of the evidence initiative of the court of first instance and the reliable evidence procedure

Granice inicjatywy dowodowej sądu pierwszej instancji a rzetelne postępowanie dowodowe

Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21

Kryminalistyczne i procesowe aspekty wykorzystania jako dowodu informacji uzyskanych przez organy ścigania przed datą wydania wobec podejrzanego postanowienia o przedstawieniu zarzutu