Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

FUNKCJA RODZAJNIKA W OKREŚLANIU ADRESATA NORMY PRAWNEJ W HISZPAŃSKIM KODEKSIE CYWILNYM

100%

NOWAKOWSKA-GŁUSZAK A.

Comparative Legilinguistics

2013

vol. 13

29-37

The aim of the article is to present how the legal categories can determine the use of natural language in the legal discourse. It is, at the same time, an example of how we can employ the tools of cultural linguistics in Legal Linguistics. The author analyzes nominal syntax structures expressing normative subject in the Spanish Civil Code and then she indicates the factors which might determine the use of the article. At the beginning she presents the traditional point of view and concludes that it is not able to explain effectively the selection of articles in the legal text, because it does not take into consideration the structure and properties of the legal norm, especially its abstract and general character. That is why she proposes to make an analysis based on the assumptions of the cultural linguistics, especially the concept of worldview, and of the grammar on semantic base, according to the proposition of J. Wilk-Racięska, which allows for the introduction of same elements of the theory of law into the philological description, and, consequently, make it more efficient.

Celem artykułu jest pokazanie sposobu, w jaki kategorie prawne mogą determinować funkcjonowanie języka w tekstach prawnych. Jest on jednocześnie propozycją spojrzenia na tekst prawny z perspektywy lingwistyki kulturowej. Autorka dokonuje analizy struktury syntagmy nominalnej wyrażającej adresata normy prawnej w wybranych artykułach hiszpańskiego kodeksu cywilnego, by następnie określić czynniki determinujące użycie rodzajnika. W tym celu przedstawia tradycyjne podejście do tematu, dochodzi jednak do wniosku, że, by skutecznie opisać użycie rodzajnika w tekstach prawnych, należy uwzględnić strukturę i właściwości normy prawnej, zwłaszcza jej ogólny i abstrakcyjny charakter. W swojej analizie opiera się na założeniach językoznawstwa kulturowego, przede wszystkim pojęciu językowego obrazu świata, łącząc je, zgodnie z koncepcją J. Wilk-Racięskiej, z elementami gramatyki o podstawach semantycznych. Dochodzi w ten sposób do wniosków pozwalających wyjaśnić nie tylko jak stosowany jest rodzajnik w analizowanych tekstach, ale, przede wszystkim, dlaczego, co, jej zdaniem, może mieć istotne znaczenie m. in. w badaniach translatologicznych.

HISZPAŃSKIE IMIONA I NAZWISKA W TŁUMACZENIU POŚWIADCZONYM NA JĘZYK POLSKI

100%

NOWAKOWSKA-GŁUSZAK A.

Comparative Legilinguistics

2016

vol. 25

79-94

The purpose of this paper is the issue of the transposition of Spanish given names and surnames in certified translations into Polish. Answering the question how the translator should treat proper names in the documents translated, the author is trying to collect and systematize the principles of inflection of Spanish given names and surnames in their translations into Polish. In order to attain this, on the basis of the statistical data provided by Instituto Nacional de Estadísticas, she carries out the morphological analysis of one hundred most popular female and male given names and surnames, and groups them according to their inflection, in order to determine the patterns and principles of their inflection in Polish. Apart from the linguistic issues, the author also raises legal issues, making a survey of the most significant legal acts regulating the principles of naming and registering given names and surnames in Spain, as well as the principles of “translating” proper names in certified translations into Polish. The multifaceted analysis of the issue enables the author to conclude that the inflection of Spanish given names and surnames in Polish is extremely complex and confirms the necessity to educate translators of specialized texts also in the scope of their native tongue.

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem transpozycji hiszpańskich imion i nazwisk na język polski w tłumaczeniach poświadczonych. Autorka, odpowiadając na pytanie, w jaki sposób tłumacz powinien traktować nazwy własne w dokumentach, stara się zebrać i usystematyzować zasady odmiany hiszpańskich imion i nazwisk w języku polskim. W tym celu, bazując na danych statystycznych Instituto Nacional de Estadísticas, dokonuje analizy morfologicznej stu najpopularniejszych imion żeńskich, męskich oraz nazwisk i grupuje je wg końcówki, by następnie określić wzór i zasady ich odmiany. Obok kwestii językowych, Autorka porusza również kwestie prawne, dokonując przeglądu najważniejszych aktów prawnych regulujących zasady nadawania i rejestracji imion i nazwisk w Hiszpanii, oraz zasady „przekładu” nazw własnych w tłumaczeniach poświadczonych na język polski. Wieloaspektowa analiza problemu pozwala jej stwierdzić, że odmiana hiszpańskich imion i nazwisk w języku polskim jest niezwykle złożona i potwierdza konieczność kształcenia tłumaczy tekstów specjalistycznych również w zakresie języka ojczystego.

Refine search results

2 Comparative Legilinguistics

2 NOWAKOWSKA-GŁUSZAK A.

1 2016

1 2013

Search results

FUNKCJA RODZAJNIKA W OKREŚLANIU ADRESATA NORMY PRAWNEJ W HISZPAŃSKIM KODEKSIE CYWILNYM

HISZPAŃSKIE IMIONA I NAZWISKA W TŁUMACZENIU POŚWIADCZONYM NA JĘZYK POLSKI