Digital currencies are a worldwide phenomenon gaining an increasing interest among investors, economists and legal scholars. They are used mainly as a new mean of ex-change and as a new way of investing funds, since the rapid changes in their value allow to gain extraordinary profits. Up to this point the legal status of digital currencies has not been clearly established under neither Polish nor EU public law, although some of the existing regulations may be indirectly applied to them. Under current regulations digital currencies cannot be treated as a legal mean of payment, as an electronic money nor a financial instrument. Creation of a complex regulation regarding digital currencies and granting administrative authorities supervisory powers over their trade seems to be necessary. Because of the evolution of financial markets, classifying digital currencies as financial instruments is a possible way of regulating their trade.
The process of Europeanisation in the legal field results in various conflicts between the Member States and European authorities. Cases concerning State aid are an example of such a conflict, where on one hand Member States want to preserve control over various supporting schemes and on the other the European Commission and the Court of Justice of the European Union through a set of judgements and decisions increase their supervisory power over the supporting schemes. The European jurisprudence tend to stretch the scope of State aid by expanding the definition of State resources, which is one of its prerequisites. Applying of such a broad definition of State resources to Polish green certificates scheme and the auction scheme shows negative results of this approach that not only decreases the efficiency of the Renewable Energy Sources supporting schemes but that has a negative reflection on the whole State aid system.
W 2015 r. Sejm uchwalił ustawę z dnia 24 lipca 2015 r. o kontroli niektórych inwestycji (dalej: ustawa o kontroli lub uok), która wprowadziła specjalny reżim prawny dotyczycący nabywania akcji, udziałów, przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółek wpisanych do rozporządzenia wykonawczego wydanego na podstawie ustawy o kontroli jako podmiotów podlegających ochronie. Głównym celem omawianej regulacji jest wprowadzenie administracyjnoprawnych mechanizmów kontroli i nadzoru dotyczących struktur właścicielskich spółek o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa oraz administracyjnoprawnych mechanizmów ochrony takich podmiotów przed próbami wrogich przejęć, w szczególności dokonywanych przez zagraniczne podmioty. W obecnie obowiązującym stanie prawnym połowę spółek objętych ochroną ustawy o kontroli stanowią spółki działające w sektorze energetycznym lub sektorach blisko z nim związanych. W związku z powyższym nadzór nad obrotem m.in. udziałami albo akcjami takich spółek sprawowany przez ministra właściwego do spraw energii stanowi istotne narzędzie mające na celu zapewnienie ochrony szeroko pojętego bezpieczeństwa energetycznego kraju. W obecnym kształcie ustawa o kontroli jest jednak nieprecyzyjna oraz zapewnia organom kontroli bardzo szeroką możliwość interpretacyjną poprzez instrumenty, które pozwalają w praktyce na uniemożliwienie dokonania wszelkich transakcji skutkujących osiągnięciem istotnego uczestnictwa lub dominacji w spółkach energetycznych podlegających ochronie omawianej regulacji. Ponadto, analiza najważniejszych instrumentów prawnych uregulowanych ustawą o kontroli, takich jak między innymi zawiadomienie uprzednie oraz następcze, a także decyzji administracyjnych uregulowanych wspomnianą ustawą wskazuje na liczne problemy interpretacyjne pojawiające się na tle regulacji. W szczególności najistotniejsze wątpliwości dotyczą stosowania przepisów dotyczących milczącego załatwiania sprawy do postępowań regulowanych uok, kwestia charakteru prawnego oraz problemów związanych z decyzjami administracyjnymi wprowadzonymi tą ustawą oraz wybrane zagadnienia związane z zawiadomieniem uprzednim i następczym. Biorąc pod uwagę znaczenie ustawy o kontroli dla bezpieczeństwa energetycznego kraju, a także implikacje, które wywołuje ona na gruncie prawa energetycznego, obecne jej brzmienie należy oceniać krytycznie.
Pod koniec 2018 r. Sejm przyjął przepisy mające na celu kompleksowe uregulowanie wsparcia dla kogeneracji, tj. jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej. Wspomniane rozwiązanie legislacyjne podyktowane było potrzebą popularyzacji takiej formy wytwarzania energii, która cechuje się wysoką efektywnością i stosunkowo niskim poziomem szkodliwości dla środowiska. W ocenie autorów nowe przepisy należy ocenić pozytywnie, jako że dzięki oparciu systemu na zasadach konkurencji, cele energetyczne realizowane są możliwie najmniejszym kosztem dla budżetu państwa. Jednocześnie uchwalone przepisy przewidują dedykowany system wsparcia dla małych i istniejących jednostek wytwórczych w postaci gwarantowanej pomocy. Nowy system wsparcia nie jest jednak pozbawiony wad, w tym nieuzasadnionego badania efektu zachęty czy różnicowania pozycji wytwórców energii w kogeneracji i ze źródeł odnawialnych.
Rynek mocy stanowi system wsparcia dla budowy nowych elektrowni konwencjonalnych oraz modernizacji i utrzymywania istniejących, mający na celu zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa energetycznego kraju. Rynek wtórny jest istotnym elementem prawidłowego funkcjonowania tego mechanizmu. Wpisuje się on bowiem w przyjętą przez polskiego ustawodawcę koncepcję zagwarantowania bezpieczeństwa energetycznego przez stworzenie systemu wsparcia dla inwestycji w energetykę konwencjonalną. W niniejszej pracy podjęto się pierwszej próby naukowej analizy znaczenia rynku wtórnego dla polskiego rynku mocy. W opracowaniu omówiono przyczyny wprowadzenia rynku mocy, a także określenia istoty rynku wtórnego. W opracowaniu zostały przedstawione najważniejsze zasady funkcjonowania rynku wtórnego, a także dwa rodzaje transakcji, jakie się na nim dokonują (obrót obowiązkiem mocowym oraz realokacja wolumenu). Dalej zostały omówione warunki skuteczności transakcji na rynku wtórnym. Istotną część artykułu stanowi omówienie funkcjonowania rynku wtórnego dla rynku mocy w Wielkiej Brytanii. Takie ujęcie tematyki wydaje się być w pełni uzasadnione, albowiem ustawa o rynku mocy wzorowana jest na brytyjskich regulacjach, a sam rynek wtórny funkcjonuje od kilku lat w Wielkiej Brytanii.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.