Perpetual usufruct is an ius in re aliena of a complex legal nature. Its subject may only be a property owned by the State Treasury or a local government unit. Under Article 177 of the Polish Civil Code, prescription by occupation of property classified as public was excluded. When this Article was repealed, the normative barriers to acquisitive prescription of the ownership of real estate given in perpetual usufruct disappeared. This paper is a discussion concerning the possibility of acquiring ownership of a part of such property. First, the capability of a given part of real estate for prescription by occupation is established and next differing opinions and arguments against the possibility of acquiring ownership, or prescription by occupation of certain parts of real estate are presented. The arguments raised by the opponents of prescription by occupation have been critically assessed. Further, the consequences of such acquisitive prescription have been identified. The consequences of perpetual usufruct on the property in question have been examined and the fate of the part of the property acquired by the owner as well as that of the remaining part, analysed and compared. The civil liability of the perpetual usufruct holder has also been addressed.
PL
Użytkowanie wieczyste jest prawem na rzeczy cudzej o skomplikowanym charakterze prawnym. Jego przedmiotem może być wyłącznie nieruchomość należąca do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, czyli nieruchomość publiczna. Zasiedzenie nieruchomości państwowych było (na mocy art. 177 k.c.) wyłączone, co przesądzało o niemożliwości zasiedzenia własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste. Po jego uchyleniu zniknęły normatywne przeszkody nabycia w drodze zasiedzenia własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste. W niniejszej publikacji poddano analizie możliwość nabycia przez zasiedzenie własności fragmentu takiej nieruchomości. W pierwszej kolejności ustalono przedmiotową zdolność fizycznej części nieruchomości gruntowej do zasiedzenia. Ponadto przedstawiono poglądy kontestujące nabywanie przez zasiedzenie własności nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste. Podniesione przez przeciwników argumenty zostały poddane krytyce. Wskazano również na skutki zasiedzenia w rozpatrywanym przypadku. Zbadano los użytkowania wieczystego na nabytym przez posiadacza fragmencie nieruchomości oraz na pozostałej właścicielowi części. Wskazano również na różne rodzaje odpowiedzialności użytkownika wieczystego.
In Supporting the Development of Telecommunications Networks and Services Act of 7th May 2010 legislator introduced into the Polish legal structure of separate ownership constituent of movables. According to the Act of 7 May 2010 it is possible to establish separate ownership of the optical fiber placed in the cable. This is a breach in the existing perception of the design property rights. This possibility is still not in the Civil Code. Separation of ownership of the component previously was only possible in the case of real estate. The fulfillment of the conditions laid down in the act does not automatically extract the fiber optic cable. Achieving this effect requires the occurrence of an event specified in the act. At the time of the separate ownership of the first optical fiber, the uniform legal structure of the fiber optic cable is decomposed. The cable is hence the subject of compulsory co-ownership of fiber optic owners, which requires their cooperation. The management of the common parts of the fiber optic cable is based on properly applied provisions of the Civil Code regarding the management of the common property. These rules are modified by the Supporting the Development of Telecommunications Networks and Services Act of 7th May 2010.
PL
Ustawą z 7.05.2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (u.w.r.u.s.t.) prawodawca wprowadził do polskiego porządku prawnego konstrukcję odrębnej własności części składowej rzeczy ruchomej. Stanowi to wyłom w dotychczasowym postrzeganiu konstrukcji prawnorzeczowych. Możliwości takiej nadal nie przewiduje jednak Kodeks cywilny. Ustanowienie odrębnej własności części składowej dotąd możliwe było jedynie w przypadku nieruchomości. Zgodnie z ustawą możliwe jest ustanowienie odrębnej własności włókna światłowodowego umieszczonego w kablu. Spełnienie ustawowych przesłanek nie powoduje automatycznego wyodrębnienia włókna z kabla światłowodowego. Osiągnięcie takiego skutku wymaga zajścia zdarzenia prawnego wskazanego w ustawie. Z chwilą ustanowienia odrębnej własności pierwszego włókna światłowodowego jednolita struktura prawna kabla światłowodowego ulega dekompozycji. Natomiast kabel stanowi odtąd przedmiot współwłasności przymusowej właścicieli włókien światłowodowych, co wymaga ich współdziałania. Sprawowanie zarządu częściami wspólnymi kabla światłowodowego oparte jest na odpowiednio stosowanych przepisach Kodeksu cywilnego o zarządzie rzeczą wspólną. Zasady te są modyfikowane regulacją ustawy o wspieraniu rozwoju sieci i usług telekomunikacyjnych.
In carrying out their activities, non-governmental organizations are exposed to criticism from third parties. Sometimes this criticism is unjustified and causes a loss of confidence in the non-governmental organization that may significantly affect its ability to function properly, especially to accomplish the tasks for which the organization was established. As a rule, criticism of the activities of a given entity is admissible within the scope of freedom of speech. However, this freedom is not absolute and is subject to limitations. For example, it is unacceptable to make false allegations or exceed the scope of constructive criticism. The purpose of this publication is to determine the basis and methods of protecting the good name of a non-governmental organization as part of the civil law protection of personal goods.
PL
Realizując swoje działania, organizacje pozarządowe narażone są na krytykę ze strony osób trzecich. Czasami krytyka ta bywa nieuzasadniona i powoduje spadek zaufania do organizacji pozarządowej, co może istotnie wpłynąć na zdolność organizacji do prawidłowego funkcjonowania, szczególnie do realizacji zadań, do których została powołana. Co do zasady, krytyka działalności danego podmiotu jest dopuszczalna w ramach wolności słowa. Wolność ta nie ma jednak charakteru absolutnego i podlega ograniczeniom. Niedopuszczalne jest na przykład stawianie nieprawdziwych zarzutów czy wykraczanie poza ramy konstruktywnej krytyki. Celem niniejszej publikacji jest ustalenie podstaw i sposobów ochrony dobrego imienia organizacji pozarządowej w ramach cywilnoprawnej ochrony dóbr osobistych.