Istotnym czynnikiem na drodze kształtowania się tożsamości jest proces identyfikacji. W pierwszym okresie życia dzieci identyfikują się z matką i jest to tak zwana identyfikacja analityczna. Dziewczynki utożsamiają się z matką w okresie późniejszym, natomiast chłopcy zmieniają swój obiekt identyfikacji i w wieku przedszkolnym staje się nim ojciec. Według Zygmunda Freuda zasadniczą rolę w kształtowaniu się „ja idealnego”, czyli „superego” odgrywają rodzice. Zarówno „ego”, jak i „superego” są wynikiem odpowiedniego oddziaływania społecznego. „Superego” powstaje w wyniku identyfikacji, czyli wytworzenia własnego, idealnego obrazu na podstawie „rzutowania do wewnątrz” sylwetki psychicznej ludzi przebywających w otoczeniu dziecka i cieszących się jego autorytetem. Każda rodzina stwarza niepowtarzalne układy cech poszczególnych jej członków, związków uczuciowych zachodzących pomiędzy nimi i na swój sposób kształtuje u dziecku stosunek emocjonalny do poszczególnych norm moralnych. Wraz z procesem identyfikacji dziecko przyjmuje określone postawy, system wartości oraz zachowań, które przez społeczeństwo uważane jest za odpowiadające danej płci.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.