Search results

Sort By:

Limit search:

Nieśmiałość dzieci i młodzieży. Metody diagnostyczne

100%

Nikel Ł., Żołądkowska S., Bukowska J.

Psychologia Wychowawcza

2023

issue 69(27)

78-94

The aim of the article is to discuss the tools used for diagnosing shyness in children and adolescents. Increasingly, scholars emphasize the multidimensionality of the concept of shyness, as shy children and teenagers exhibit various specific characteristics. It is important to note that the same level of shyness in different children does not necessarily result in the same behaviour. Additionally, among the methods used for diagnosing shyness in children and adolescents, significant differences in approach can be observed, with some methods capturing certain aspects of shyness more than others. Moreover, the diversity of methods used in the diagnosis of shyness in children and adolescents also depends on their age, with some methods intended for infants and toddlers, others for preschool or school-aged children, and others for adolescents. The most commonly used diagnostic methods include self-report questionnaires or assessment questionnaires. Other methods used in the diagnosis of shyness include observation, behavioural experiments, and sociometry. While the article focuses mainly on tools used in Poland, it provides essential information about the limitations and advantages of individual methods. It is important to note that there is no single method that can fully capture the phenomenon of shyness. Therefore, combining several methods seems like a reasonable approach. The information presented in this article highlights various ways of using diagnostic tools for shyness in children and adolescents. This information should help specialists make informed decisions when selecting appropriate diagnostic methods. Additionally, the article can serve as an inspiration for further research on the diagnosis of shyness.

We współczesnych badaniach coraz częściej podkreśla się wieloaspektową naturę nieśmiałości. Dzieci nieśmiałe charakteryzują się różnymi specyficznymi cechami. Nawet jeśli nasilenie nieśmiałości jest zbliżone u różnych dzieci, niekoniecznie prowadzi to do podobnych zachowań. Indywidualne różnice w przejawach nieśmiałości są istotne i determinowane wieloma czynnikami. Ponadto w kontekście diagnozy nieśmiałości dzieci i młodzieży można zauważyć znaczące różnice w podejściach metodologicznych. Celem artykułu jest omówienie metod wykorzystywanych w diagnozie nieśmiałości u dzieci i młodzieży. Przeprowadzono przegląd literatury, analizując różne metody stosowane do diagnozy nieśmiałości dzieci i młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu polskiego. Opisano najważniejsze informacje dotyczące poszczególnych metod oraz wskazano ich ograniczenia i zalety. Analiza metod do diagnozy nieśmiałości wykazała, że niektóre z nich są przeznaczone tylko do diagnozy dzieci w wieku niemowlęcym i poniemowlęcym, inne do diagnozy dzieci w wieku przedszkolnym lub szkolnym, a jeszcze inne tylko do diagnozy młodzieży. Najbardziej wystandaryzowanymi metodami diagnostycznymi są kwestionariusze samoopisowe lub kwestionariusze ocen. Inne metody wykorzystywane w diagnozie nieśmiałości to np. obserwacja, eksperyment behawioralny oraz socjometria. Nie wszystkie przeanalizowane metody mają satysfakcjonujące właściwości psychometryczne. Informacje zawarte w tym artykule powinny ułatwić specjalistom podejmowanie decyzji podczas wyboru odpowiednich metod diagnostycznych. Zaprezentowane informacje także mogą być inspiracją do dalszych badań w obszarze diagnozy nieśmiałości.

Refine search results

1 Psychologia Wychowawcza

1 Bukowska J.

1 Nikel Ł.

1 Żołądkowska S.

1 2023

Search results

Nieśmiałość dzieci i młodzieży. Metody diagnostyczne