Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Eugène Fromentin, un artiste complet ?

100%

Gubińska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2018

issue 13

55-62

Eugène Fromentin należy do tych wyjątkowych artystów, którzy odnieśli sukcesy w malarstwie i w literaturze. W swojej epoce odniósł duży sukces dzięki obrazom przedstawiającym algierską przyrodę i obyczaje tego kraju. Utalentowany pisarz, zafascynowany orientalizmem, podróżował do Algierii i Egiptu, by szukać ożywczych impulsów dla własnej wyobraźni, eksploatować go artystycznie i wyobrażeniowo jako rozległą przestrzeń wszelkich możliwości. Przywożąc ze swych podróży na Wschód obrazy będące wyrazem jego samotniczego usposobienia, Fromentin „uzupełnił” we właściwy sobie sposób swe dokonania malarskie, publikując trzy dzienniki podróży: Lato na Saharze (1857), Rok w Sahelu (1859) i Notatki z podróży do Egiptu (1881). W przedmowie do wydania swej drugiej książki podróżniczej, napisał, że celem jego pisarstwa „orientalizującego” nie jest powtarzanie wrażeń malarskich, ale wyrażenie tych odczuć, które może wyrazić wyłącznie słowo. W naszym artykule chcemy pokazać Fromentina jako malarza, pisarza, podróżnika, krytyka sztuki, człowieka wielu talentów, niesłusznie zapomnianego, dla którego malarstwo było impulsem do stworzenia dzieła wielowymiarowego.

Eugène Fromentin belongs to those outstanding artists who achieved successes in both painting and literature. In his epoch, he was greatly successful thanks to his paintings depicting Algerian nature and customs of that country. A talented writer, fascinated with orientalism, he travelled to Algeria and Egypt in order to search for invigorating impulses for his own imagination, to exploit them artistically and imaginatively as a vast space of sundry possibilities. From his travels to the East, Fromentin brought with him paintings being expressions of his solitary disposition and ‘supplemented’ his painting achievements in his unique way by publishing three travel diaries, A Summer in the Sahara (1857), A Year in Sahel (1859) and Notes from the Journey to Egypt (1881). In the preface to his second travel book he wrote that the objective of his ‘orientalising’ writing was not to restate the painting impressions but to express those feelings that only words can express. In our paper we want to show Fromentin as a painter, writer, traveller, art critic, a man of many talents, undeservedly forgotten, for whom painting was an impulse for creating multidimensional works.

« Écrire l’absence » selon Assia Djebar : Le Blanc de l’Algérie

100%

Gubińska M.

Quêtes littéraires

2012

issue 2

144-151

The well-known French-language writer, Assia Djebar, teaches the reader to listen intently to cultural differences, inspires tolerance towards other people and touches upon the problem of the emancipation of women in the Arab-Muslim civilization. In her work entitled Le Blanc de l’Algérie Djebar recalls deceased Algerian intellectuals, such as Albert Camus, Frantz Fanon or Kateb Yacine, as well as cruelly murdered writers and less known persons, who proved to be important for the author herself (namely her friends) and for the history of Algeria. The author bemoans those absent figures, remembering their last minutes of life, their families’ despair, and the atrocity of death. The article is an attempt at a reflection on the problem of absence that is in dichotomy with presence. The absence of great Algerians is unbearable; it is not silence but a cry for the memory of the tragic moments in the history of the country. Those moments, when remembered, shall help understand better the painful contemporary times. Djebar in a subtle way removes a white shroud (white is the colour of mourning in the tradition of North-African countries), thus showing the reader the moving and colourful Algerian fresco.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Quêtes littéraires

2 Gubińska M.

1 2018

1 2012

Search results

Eugène Fromentin, un artiste complet ?

« Écrire l’absence » selon Assia Djebar : Le Blanc de l’Algérie