Niniejszy artykuł przedstawia zasady i cele projektu Kinetyczna morfogeneza starającego się opisać ruch człowieka poprzez interaktywny system przechwytywania ruchu i tworzonej generatywnie geometrii na podstawie rzeczywistego kontekstu przestrzennego. Artykuł opisuje proces opracowania wytycznych dotyczących aplikacji, prezentuje efekty działania pierwszego prototypu, a także wskazuje kierunki dalszych prac badawczych. Celem opracowania jest odnalezienie i opisanie piękna form biologicznych powstających w oparciu o ruch człowieka. Najważniejszym aspektem badań jest czysta eksploracja formy oraz zacierającej się granicy między realnym, materialnym światem a przestrzenią wirtualną. Głównym zakładanym rezultatem projektu jest znalezienie różnorodnych możliwości generatywnej wizualizacji procesów w czasie rzeczywistym poprzez narzędzia interaktywne. Przeprowadzone badania oraz analiza rezultatów doprowadziła do lepszego zrozumienia relacji przestrzennych między ludzkim ciałem a rzeczywistym/wirtualnym kontekstem przestrzennym i odnalezienia nowych możliwości interakcji między środowiskiem generatywnym (proces cyfrowy, w którym obiekt generatywny ma szansę zaistnieć; stanowi zbiór zasad, skryptów, algorytmów określonych przez projektanta; zawiera w sobie również moduł ewaluacji, pozwalający oceniać wartość estetyczną danego obiektu generatywnego przez projektanta) a kontekstem fizycznym.
EN
The article outlines the principles and goals of the research project Kinetic morphogenesis trying to describe human movement through interactive motion capture and generative geometry based on real spatial context. In addition, the article describes the process of design guidelines development, demonstrates the effects of the first prototype, and outlines the direction of further research related to the project. The aim is to find the beauty in biological forms which arise based on human movement. The research here is about pure form finding and blurring the boundary between real, material world and virtual space. The main assumed outcome is the exploration of various possibilities of generative process visualization in real time through an interactive tool. Additional findings resulted in better understanding of spatial relations between the human body and real (or virtual) spatial context. In addition, exploration of new possibilities of interaction between generative environment (a digital process in which the generative object has a chance to occur; is a set of rules, scripts or algorithms specified by the designer. It also has a module of evaluation which allows assessing the aesthetic value of the generative object) and real context.
The case being studied is one of Bolivia’s most important monuments – El Fuerte de Samaipata, a UNESCO World Heritage Site. This paper proposes a new workflow for the two most important aspects of studies on cultural heritage – detailed documentation and analysis. The former includes the well-known techniques of digital photogrammetry and structured light scanning. The latter comprises polynomial texture mapping (PTM) and reflectance transformation imaging (RTI), both of which have been used since the beginning of this century. The novelty proposed by the authors is the transfer of part of the data collection process from the physical environment to the virtual space. Despite some technical problems, by eliminating the tedious and time-consuming process of shooting photos in the field using specific lighting angles, this new workflow proved to be very efficient, particularly in documenting and interpreting badly preserved examples of bas-relief rock art.
PL
El Fuerte de Samaipata to jeden z najważniejszych zabytków Boliwii wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W artykule przedstawiono dwa sposoby dokumentacji, szczególnie istotne zarówno dla badań, jak i ochrony dziedzictwa kulturowego. Pierwszy obejmuje dobrze znane techniki cyfrowej fotogrametrii i skanowania światłem strukturalnym. Drugi dotyczy zastosowania technik polynomial texture mapping (PTM) oraz reflectance transformation imaging (RTI). Obie techniki są wprawdzie stosowane już od początku tego wieku, ale nowością zaproponowaną przez autorów jest przeniesienie części procesu zbierania danych ze środowiska fizycznego do przestrzeni wirtualnej. Mimo pewnych problemów technicznych, dzięki wyeliminowaniu żmudnego i czasochłonnego etapu fotografowania w terenie przy użyciu dokładnie zdefiniowanych kątów oświetlenia, zaproponowana metoda okazała się bardzo wydajna, szczególnie w dokumentowaniu i interpretacji silnie zniszczonych przykładów rytów naskalnych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.