Search results

1

Economic growth in the EMU before and after 1999

100%

Młodkowski P.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2018

|

vol. 54

22-33

EN

This paper deals with economic growth in the Eurozone before and after 1999. The economic integration process led to the finalizing of initiatives that started at the end of the 1950s with the Rome Treaty and Coal&Steel Community. The introduction of the euro in the 1999 affected countries that substituted their national monies for the common currency. A question emerges; whether this last step in economic integration contributed in any manner to changes in the pace of accumulation of national wealth? The literature on growth offers a wide pattern of factors that could be responsible for GDP developments. Some of the most prominent factors were present in the focus group due to the EU’s membership and euro introduction. Trying to answer the question about growth effects in the Eurozone, a simple statistical test for mean equality in two populations (with normal distribution) was employed. The weighted average GDP per capita growth rate was tested to examine if it was statistically different in the Eurozone before and after 1999. It turned out that it was not justified at a p=0.05% confidence level to reject the hypothesis that average growth rates were not statistically different. Concluding on this result calls for the following interpretation. Introducing the euro in 1999 did not contribute in a significant manner to changing the average growth rate in the EMU. However, having a common currency in operation may have seemed neutral for economic growth at that time. Referring to the literature allows us to claim that postulated gains to economic growth materialized at earlier stages of integration. The real effects of the euro seem to have a much more subtle nature.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie wzrostu gospodarczego w Europie przed i po roku 1999. Procesy integracji gospodarczej doprowadziły bowiem do ukoronowania wysiłków zapoczątkowanych w końcu lat 50. ubiegłego stulecia Traktatem Rzymskim oraz Wspólnotą Węgla i Stali wprowadzeniem wspólnego pieniądza. Zakres badania to grupa krajów, które zastąpiły swoje waluty narodowe przyjmując euro w 1999 roku. Powstaje pytanie, czy ten ostatni krok w integracji gospodarczej przyczynił się do osiągnięcia istotnych zmian w zakresie tempa akumulacji bogactwa narodowego. Literatura przedmiotu oferuje szeroki zestaw czynników, które mogą być odpowiedzialne za wzrost PKB. Niektóre z czynników podawanych za najistotniejsze były obecne w badanej grupie krajów w związku z faktem członkostwa w Unii Europejskiej. Szukając odpowiedzi na postawione pytanie o efekty w zakresie wzrostu gospodarczego wykorzystano prosty test statystyczny dla wartości średniej w populacjach o rozkładzie normalnym. Sprawdzono, czy średnia ważona stopa wzrostu PKB na mieszkańca w strefie euro była istotnie różna przed i po wprowadzeniu wspólnej waluty. Okazało się, że nie można było odrzucić hipotezy zerowej, głoszącej, że średnie stopy wzrostu PKB (w ujęciu per capita) przed i po roku 1999, w grupie objętej badaniem, nie różniły się istotnie od siebie. Oznacza to, że wprowadzenie unii monetarnej nie przyczyniło się do istotnych zmian w zakresie tempa wzrostu gospodarczego strefy euro. Interpretując powyższe wyniki można wskazać na neutralność wspólnego pieniądza. Oprócz tego, odwołania do literatury przedmiotu pozwalają sądzić, że postulowane korzyści w zakresie wzrostu gospodarczego zmaterializowały się już na wcześniejszych etapach integracji. Realne efekty wprowadzenia euro wydają się mieć o wiele bardziej subtelny i długofalowy charater.

2

Elastyczność polityki fiskalnej w unii walutowej

100%

Młodkowski P.

Folia Oeconomica Cracoviensia

|

2007

|

vol. 48

25-46

EN

The discussion of the need to formally coordinate fiscal policies in monetary union member countries lacks a framework to assess the feasibility of different limits and requirements imposed on public finance at the member-country level. The main argument raised by opponents to a multilateral supervision is that it allows for no flexibility in conducting fiscal policy. A lack of this flexibility makes a response to asymmetric shocks impossible and increases differences in business cycle phases among monetary union member countries. This paper offers a framework to assess and compare fiscal policy flexibility under a variety of different fiscal constraints and their levels.

3

Population instability and EU-production function anomaly

100%

Młodkowski P.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2020

|

issue 63

177-194

EN

The purpose of the study is to present the problematic situation when capturing the economic growth mechanism in the European Union. Due to intra-EU migration, the prominent production function framework fails to deliver consistent results. Estimation of structural parameters on data covering the post-accession period up to 2016 delivered a negative (!) assessment of the contribution of “labour” to output for most of the new member states. This result called for further investigations, and a holistic interpretation. It seems that this is the first time a methodological study on the production function framework offers an explicit formulation of the requirements for this method to be effectively employed in output investigations. In short, the production function can be used for cases where the growth mode is extensive, while arguments display declining or ascending trends. However, when the growth mode is intensive, while any of the arguments decline in value, this particular framework will become invalid for capturing the growth mechanism. The observed failure of the production function calls for introducing a new term to the economic growth literature: EU-production-function-anomaly. The method seems to be a far-reaching simplification. The reason for utilizing a very general formulation (excluding human capital and technology) is motivated by the focus on the demographic developments responsible for the anomaly.

PL

Celem badawczym jest prezentacja problematycznej sytuacji występującej podczas próby uchwycenia mechanizmu wzrostu gospodarczego w krajach członkowskich Unii Europejskiej. W wyniku wewnątrzunijnej migracji, popularna funkcja produkcji przynosi niespójne wyniki podczas estymacji na poziomie kraju członkowskiego. Oszacowania parametrów strukturalnych modelu dokonano w oparciu o szeregi czasowe od 2004 do 2016 roku. W przypadku wielu nowych krajów członkowskich uzyskano ujemne oszacowanie parametru odpowiadającego za wkład czynnika „praca”. Taki wynik, istotny statystycznie, stanowił wyzwanie i przyczynę dalszych, rozszerzonych badań w celu holistycznej interpretacji przyczyn. Wydaje się, że niniejsze studium funkcji produkcji jest pierwszym w literaturze przedmiotu, które podaje dyskusji explicite wymagania dotyczące poprawności metodologicznej funkcji produkcji, w zależności od natury procesów wzrostowych. Funkcja produkcji może być stosowana w przypadkach, gdy wzrost jest ekstensywny, przy argumentach podlegających trendom wzrostowym lub spadkowym. Jednakże, w przypadkach wzrostu intensywnego, gdy wartość argumentów funkcji produkcji maleje w czasie, to podejście do modelowania wzrostu staje się nieskuteczne. Zaobserwowana niezdolność funkcji produkcji do poprawnego uchwycenia procesów wzrostowych wzywa do wprowadzenia nowego terminu do literatury: anomalia funkcji produkcji na poziomie kraju członkowskiego UE. Wykorzystana metoda badania wzrostu gospodarczego jest oczywiście daleko idącym uproszczeniem. Przyczyną wyboru prostej funkcji produkcji (bez kapitału ludzkiego i technologii) jest intencjonalne skoncentrowanie się na zmianach sytuacji demograficznej, odpowiedzialnych za postulowaną anomalię.

4

Labour market flexibility in Japan: 1960–2018

63%

Masui M., Młodkowski P.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2019

|

vol. 60

115-143

EN

This paper offers an analysis of labour market developments in Japan in the post-war period. There is an original periodization based on macroeconomic performance. A systematic review of legislative initiatives as responses to questionable private sector practices delivers an image of the national economy torn by a struggle for decent working conditions. Striving for harmony in the society through increasing employment stability resulted in the creation of unique managerial solutions that allow for the circumventing of more and more rigid regulations governing the Japanese labour market. The flexibility of the labour market was reduced by consecutive legal acts aimed at protecting employees. Unfortunately, the private sector responded to these policy actions by introducing most undesirable solutions. Several decades of awkward attempts by the government to protect the labour force resulted in a situation when more than 40% of all employees work in non-standard working conditions. This, in turn means that full-time jobs are a luxury of a declining cohort. This is a good reason for concern, as this is about social inequality, also due to the lack of traditional forms of labour protection (i.e. labour unions among non-standard workers) This is what differentiates Japan from all other advanced economies. Together with the underlying society that is growing older, a declining group of full-timers creates a serious threat to the stability of the national economy, and the pension system in particular.

PL

Artykuł podejmuje analizę japońskiego rynku pracy w okresie powojennym. Autorzy oferują nowatorski podział na podokresy w oparciu o sytuację makroekonomiczną. Systematyczny przegląd inicjatyw legislacyjnych ze strony rządu w reakcji na wątpliwe etycznie praktyki sektora prywatnego przynosi obraz gospodarki rozdzieranej walką o godne warunki pracy. Dążenie do osiągnięcia harmonii w społeczeństwie poprzez zwiększanie stabilności zatrudnienia doprowadziło do wytworzenia unikalnych praktyk zarządczych umożliwiających omijanie coraz sztywniejszych reguł japońskiego rynku pracy. Elastyczność rynku pracy redukowana była kolejnymi ustawami chroniącymi pracowników. W odpowiedzi na usztywnianie reguł zarządzania nakładem pracy, sektor prywatny wprowadził rozwiązania omijające niewygodne regulacje. Kilka dekad nieudolnych prób ochrony pracowników przez centrum rządowe przyniosło sytuację, w której ponad 40% wszystkich zatrudnionych pracuje w oparciu o niestandardowe kontrakty. Oznacza to, że pracę pełnoetatową wykonuje w Japonii coraz mniejsza grupa pracowników. Wywołuje to duże kontrowersje ze względu na brak tradycyjnych form ochrony pracowników (takich jak związki zawodowe) w przypadku tej frakcji na rynku pracy. Sytuacja ta odróżnia Japonię od pozostałych krajów wysokorozwiniętych. Wraz ze starzejącym się szybko społeczeństwem malejąca grupa pracowników pełnoetatowych tworzy zagrożenie dla stabilności systemu gospodarczego, w tym systemu emerytalnego.

Refine search results

3 Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

1 Folia Oeconomica Cracoviensia

4 Młodkowski P.

1 Masui M.

1 2020

1 2019

1 2018

1 2007

Economic growth in the EMU before and after 1999

Elastyczność polityki fiskalnej w unii walutowej

Population instability and EU-production function anomaly

Labour market flexibility in Japan: 1960–2018