Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Zagrożenia urazami u osób korzystających z usług oferowanych przez kluby fitness

100%

Pałka K.

Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”

2013

vol. 6

issue 4(21)

255-261

Wstęp: Rekreacja ruchowa jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych form aktywności uwzględniając całość populacji ludzkiej. W literaturze określana jest mianem fenomenu XXI wieku. Pomimo takiego stanu rzeczy, w społeczeństwie dominuje niewiedza na temat profilaktyki urazów oraz zagrożeń zdrowotnych wynikających z uprawiania sportu. Celem pracy jest przybliżenie problemu urazowości u osób korzystających z usług oferowanych przez kluby fitness. Materiał i metody: Materiał badawczy stanowią klubowicze Centrum Sportowo-Rekreacyjnego „Top Fitness” we Wrocławiu. Badania przeprowadzone zostały w okresie od grudnia do lutego 2013-2014 roku. Objęto nimi 114 osób uczęszczających regularnie do klubu fitness. W badaniach uczestniczyło 80 kobiet w oraz 34 mężczyzn w wieku od 18-51 lat, przy średniej wieku wynoszącej 27,3 lat. Wyniki: Z przeprowadzonych badań wynika, aż 71% osób nie doznała urazu związanego z treningiem w klubie fitness. Wśród 29 % klubowiczów, którzy doznali urazu, były to głównie skręcenia i zwichnięcia stawów, naderwania mięśni, bóle stawów oraz uszkodzenia kompleksu barkowego. Najbardziej urazogenną okolicą ciała u osób korzystających z zajęć fitness są stawy kolanowe oraz skokowe, natomiast u badanych preferujących trening siłowy jest to kompleks barkowy oraz odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Wnioski: Urazu doznało 29% osób korzystających z usług klubów fitness, z czego ponad 33 % z nich powstało w pierwszym roku treningów. Najczęstszymi urazami u osób uczęszczających na zajęcia fitness były uszkodzenia tkanek miękkich okolicy stawów kolanowych, natomiast u ankietowanych korzystających z siłowni, kontuzje kompleksu barkowego. Z przeprowadzonych badań wynika, że bardziej urazogenną formą są zajęcia fitness, ze względu na większą dynamikę ruchu. Trening siłowy uprawiany rekreacyjnie, przy zachowaniu prawidłowej techniki poszczególnych ćwiczeń nie przyczynia się do powstawania urazów.

Stronność kończyn górnych po wyzwoleniu maksymalnej siły izometrycznej u niepełnosprawnych ciężarowców

63%

Pałka K., Bolach E.

Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”

2014

vol. 7

issue 2(23)

237-252

Celem badań było ustalenie różnicy w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych u niepełnosprawnych ciężarowców podczas obustronnego wyciskania w łańcuchu otwartym w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej, przy różnym ustawieniu kątowym w stawach łokciowych (75̊, 90̊, 105̊). Materiał badań stanowiło 18 niepełnosprawnych z dysfunkcją narządu ruchu uprawiających wyczynowo podnoszenie ciężarów (powerlifting). Byli to mężczyźni, dwóch z nich było leworęcznych, pozostali – praworęczni. Wiek badanych kształtował się od 16 do 32 lat, przy średniej wieku 23,4 lata. Zawodnicy charakteryzowali się znacznym zróżnicowaniem pod względem stażu zawodniczego (od 1 roku do 10 lat). Metodą badań był eksperyment, służący do oceny różnic w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych u niepełnosprawnych ciężarowców podczas obustronnego wyciskania w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej w łańcuchu otwartym przy różnym ustawieniach kątowych w stawach łokciowych (75, 90, 105 stopni). Narzędziem badawczym był moduł ADT4U, który jest urządzeniem służącym do pomiaru sygnałów pochodzących z czterech mostkowych czujników tensometrycznych. W próbach badawczych zawodnicy z niepełnosprawnością ruchową proszeni byli o wygenerowanie maksymalnej siły izometrycznej kończyn górnych w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej. Czas trwania maksymalnego napięcia skurczu mięśni wynosił 3 sekundy. Wszystkie próby przebiegały identycznie w poszczególnych ustawieniach kątowych w stawach łokciowych (75̊, 90̊, 105̊). Uzyskane wyniki pozwoliły określić, że kończyny górne dominujące generowały większą siłę w maksymalnym skurczu izometrycznym niż kończyny nie dominujące u niepełnosprawnych ciężarowców. U osób z dłuższym stażem treningowym zmniejszały się dysproporcje w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych, odwrotnie proporcjonalną zależność obserwowano u początkujących niepełnosprawnych zawodników. Ustawienia kątowe w stawach łokciowych (75°, 90°, 105°) nie wpływały na zwiększenie, bądź zmniejszenie różnic w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych. U zawodników z porażeniem mózgowym występowały większe dysproporcje w sile maksymalnego skurczu izometrycznego kończyn górnych niż u osób niepełnosprawnych z innych grup sportowo-medycznych.

Refine search results

2 Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”

2 Pałka K.

1 Bolach E.

1 2014

1 2013

Search results

Zagrożenia urazami u osób korzystających z usług oferowanych przez kluby fitness

Stronność kończyn górnych po wyzwoleniu maksymalnej siły izometrycznej u niepełnosprawnych ciężarowców