Search results

1

Język i kultura Włoch – między wyobrażeniem a rzeczywistością

100%

Lange-Henszke M.

Italica Wratislaviensia

|

2011

|

issue 2

123-136

EN

The goal of the acquisition process of intercultural competence is to establish relations between the native culture and the foreign one, the ability to make contact with the representatives of foreign cultures and the ability to act as a mediator between cultures. The result of our research proves that the students of Italian at Szczecin University successfully go through a phase of intercultural education. As they gain metalinguistic and metapragmatic knowledge, their initial image of Italian language and culture matures and undergoes a positive evolution in the course of studies. As a result, they can look from the outside at their native culture, analyse it and become aware of the stereotypes as well as of their own reaction to the foreign culture. They know that every culture possesses aspects that can inspire us to change our lifestyle. The highlight of the similarities and differences is the source of motivation and contributes to the attitude of cultural relativism. Young people feel wealthier and thus more assimilated to the European reality. It turns out that intercultural education and cultural differences are positive since they are enriching. They allow to develop positive attitudes, not only tolerance and understanding of other cultures, but also the awareness of native culture thus allowing the students to appreciate it. The images, even if false and stereotypical at the beginning, evolve towards a positive perception of the multicultural reality.

2

„Ten krzyż reprezentuje nas wszystkich”. Wolność i solidarność według Natalii Ginzburg

100%

Lange-Henszke M.

Studia Paradyskie

|

2021

|

issue 31

255-270

PL

W 1988 roku na łamach lewicowego dziennika „L’Unità” pisarka Natalia Ginzburg, ateistka żydowskiego pochodzenia, zaangażowana po stronie włoskiej lewicy, zabiera głos w obronie krzyża zawieszonego w szkolnych klasach. W eseju zatytułowanym Non togliete questa croce: è il segno del dolore umano (Nie zdejmujecie tego krzyża: jest symbolem ludzkiego cierpienia) odnosi się do ponadreligijnego i ponadideologicznego znaczenia tego symbolu. Przypomina, że to właśnie rewolucji chrześcijańskiej ludzkość zawdzięcza idee równości i solidarności, wcześniej nieobecne. Przywołuje katalog wartości, takich jak między innymi tolerancja i szczodrość polegająca na pozostawieniu drugiemu człowiekowi wolności w poszukiwaniach odpowiedzi na fundamentalne pytania. Jakie przesłanki zadecydowały o tym, że pisarka postanowiła interweniować w sprawie krzyża? W jaki sposób obrona chrześcijańskiego symbolu w publicznej przestrzeni wpisuje się w intelektualny projekt, który konsekwentnie rozwijała od momentu literackiego debiutu? Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na te dwa zasadnicze pytania. Ponadto proponuje polskie tłumaczenie jednego ze słynnych tekstów Ginzburg, której doskonała eseistyka pozostaje w Polsce praktycznie nieznana

EN

„This cross represents us all“. Liberty and solidarity in Natalia Ginzburg's essays In 1988, in the pages of the left-wing daily „L'Unità”, the writer Natalia Ginzburg, an atheist of Jewish origin, involved on the side of the Italian left, speaks in defense of the presence of the crosses in classrooms. In an essay entitled Non togliete questa croce: è il segno del dolore umano, she refers to the supra-religious and supra-ideological meaning of this symbol. It reminds that it is the Christian revolution that humanity owes to the ideas of equality and solidarity, previously absent. Ginzburg recalls a catalog of values, such as tolerance and generosity, which consists in leaving another human being freedom in searching for answers to fundamental questions. What were the reasons why the writer decided to intervene in the matter of the cross? How does the defense of the Christian symbol in public space fit in with the intellectual project that she has been consistently developing since her literary debut? The article aims at answering these two fundamental questions. Moreover, it ofers a Polish translation of one of the famous texts by Ginzburg, whose excellent essays remain practically unknown in Poland.

3

„Pisanie jest aktem politycznym i darem”. Ewolucja autosocjobiograficznego projektu Annie Ernaux

100%

Lange-Henszke M.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2023

|

vol. 21

115-127

EN

Annie Ernaux perceives writing as a strategic opportunity to intervene in the social tissue. Her autosociobiographic project never focuses excessively on the self. It evolves towards a reciprocal gift, which the writer pragmatically uses, explicitly identifying the social, class and gender frameworks that shape the individual’s life. In her opinion, literature never remains neutral, writing about the individual and intimate is political. The possibility of recover experienced inequalities is the primary question of Ernaux’s literary reflection. The formal research evolves and divide the writer’s work into several stages: from the consciously political and confrontational novel Les armoires vides, written against cultural and economic domination, through the écriture plate (today she prefers the term écriture factuelle or écriture transparente), which does not stop at the narrator’s feelings, removes the “screen” between him and the presented reality, to writing the present – ethnotext. Ernaux’s contribution to capturing the zeitgeist is original basically because she embraces the uncertainty and complexity of the present without pessimism. Torn between beeing an ethnologist and a writer, she is aware of the limitations and insufficiency of each of these discourses. However, the attitude of the ethnologist appear to prevail, as it seems to reflect with greater precision the transience, but also the power of everyday life. For Ernaux, writing becomes a transubstantiation, a transformation of one’s own experiences into something existing outside the subject, immaterial but understandable and useful to others.

PL

Annie Ernaux postrzega pisanie jako strategiczną możliwość interweniowania w społeczną tkankę. Jej projekt autosocjobiograficzny nigdy nie skupia się zbyt długo na „ja”, ewoluuje w kierunku odwzajemnionego daru, który pisarka pragmatycznie wykorzystuje. Celnie identyfikuje społeczne, klasowe i genderowe ramy kształtujące życie jednostki. Literatura, jej zdaniem, nigdy nie pozostaje neutralna, pisanie o jednostkowym, intymnym jest dla niej polityczne. Pytanie o możliwość rewindykacji doświadczonych nierówności stanowi pierwotną oś pisarskiego namysłu Ernaux. Formalne poszukiwania ewoluują, dzieląc twórczość pisarki na kilka etapów – od świadomie politycznej i konfrontacyjnej powieści Les armoires vides pisanej przeciwko dominacji kulturowej i ekonomicznej poprzez écriture plate (dziś woli określenie écriture factuelle lub écriture transparente), które nie zatrzymuje się na uczuciach narratora, znosi „ekran” między nim a przedstawioną rzeczywistością, po pisanie teraźniejszości – etnotekst. Wkład Ernaux w uchwycenie ducha czasu jest oryginalny, przede wszystkim ze względu na fakt, iż pisarka przyjmuje niepewność i złożoność teraźniejszości bez pesymizmu. Rozdarta między pozycją etnologa a pisarki zdaje sobie sprawę z ograniczeń i niewystarczalności każdego z tych dyskursów. Jednak postawa etnologa wydaje się przeważać, ponieważ, zdaniem Ernaux, oddaje z większą precyzją ulotność oraz siłę codzienności, odpowiada na potrzeby szybkiego zapisu, relacji z miejsca wydarzeń. Pisanie staje się dla Ernaux transsubstantiation, przekształceniem własnych przeżyć w coś istniejącego poza podmiotem, niematerialnego, lecz zrozumiałego i przydatnego dla innych, pewną prawdą, która jest ważniejsza niż „ja”.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Italica Wratislaviensia

1 Studia Paradyskie

3 Lange-Henszke M.

1 2023

1 2021

1 2011

Język i kultura Włoch – między wyobrażeniem a rzeczywistością

„Ten krzyż reprezentuje nas wszystkich”. Wolność i solidarność według Natalii Ginzburg

„Pisanie jest aktem politycznym i darem”. Ewolucja autosocjobiograficznego projektu Annie Ernaux