Search results

1

Polityczny wymiar sztuki – estetyczny wymiar polityki

100%

Tryka B.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 4

067-086

PL

W artykule Autorka omawia zagadnienie sztuki zaangażowanej, która zyskuje coraz mocniejszą pozycję we współczesnej kulturze. Artyści zaangażowani, podobnie jak ruchy awangardowe, swe ideowe podstawy czerpie z myśli lewicowej. Jako taka stanowi ważny element lewicowej polityki. Dzieje się tak, ponieważ głównie środowiska lewicowe podkreślają pozytywną wartość tych praktyk, dążąc do zminimalizowania negatywnych skojarzeń powstałych wokół związku sztuki i polityki. Celem artystów zaangażowanych jest przekształcanie otaczającego świata zgodnie z ich takimi ideami, jak poprawa warunków społecznych czy kształtowanie świadomości społecznej. Znaczenie sztuki dla polityki podkreśla m.in. francuska filozofka o orientacji postmarksistowskiej Chantal Mouffe. Jej zdaniem działania artystyczne zawsze w pewnym stopniu mają znaczenie polityczne. W teoriach estetycznych również usiłuje się obronić tezę, że między sztuką a polityką istnieje trwała relacja, przykładem jest np. koncepcja estetyki relacyjnej Nicolasa Bourriauda lub Jacques’a Rancière’a koncepcja estetyki jako polityki.

EN

In this paper the Author presents the matter of ‘engaged art’ which is being appreciated in contemporary culture. ‘Engaged artists,’ similar to avant-garde movement, are rooted in leftist ideology. This art is an important element of leftist politics. Leftist groups stress the positive value of that art by underplaying negative associations of art and politics. The ‘engaged artists’ purpose is to change the world according to their ideas like improvement of social conditions and creating the social awareness. The importance of art to politics is emphasised by post-Marxist philosopher Chantal Mouffe. In her theory, artistic activity always has a political meaning. On the other hand, in aesthetics theories like Nicolas Bourriaud’s relational aesthetics or Jacques Rancière’s conception of aesthetics as politics, a kind of permanent relation between art and politics is maintained.

2

Art Creation and Human Reproduction

100%

Tryka B.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2021

|

vol. 12

|

issue 1

109-127

EN

The article is about performance IMMACULATE (2020) by Casey Jenkins focused on problems of queer reproduction. The artist intended to live stream an act of self-insemination every month during ovulation until conception. The author provides critical analysis and interpretation of the performance in the context of pretence and authenticity of the artist’s actions. Flowingly, the author discusses deliberate blurring of boundaries between artist’s life and art, between human reproduction and artistic creation, and explains the relationship between process of creation and its artwork. Finally, the author discusses possible objections to IMMACULATE including issue that a child may be conceived as an artwork. The core of this controversy starts from welding of art creation and procreation. However, resigning from real insemination does not have to undermine the authenticity of art performance or it can make it even more authentic. The author emphasizes the moral aspect of artistic decision-making either in the context of authenticity of art creation or the relational dimension of art where any artistic action taken towards other humans is significant.

PL

Twórczość artystyczna a reprodukcja człowieka Artykuł dotyczy performansu Niepokalana (2020), w którym australijska artystka Casey Jenkins podjęła tematykę queerowej reprodukcji i rodzicielstwa. Artystka zmierzała do samozapłodnienia przy użyciu nasienia od dawcy, transmitując performans na żywo. Proces miał być powtarzany co miesiąc w zależności od dnia owulacji aż do poczęcia. Autorka artykułu dokonuje krytycznej analizy i interpretacji Niepokalnej w kontekście udawania i autentyczności działań artystki. Następnie autorka omawia problem zacierania przez artystkę granic pomiędzy jej własnym życiem a sztuką, pomiędzy prokreacją a działaniem artystycznym oraz wyjaśnia związek pomiędzy procesem twórczym a jego wytworem. Finalnie autorka omawia możliwe zastrzeżenia w stosunku do Niepokalanej, w tym kwestię poczęcia dziecka jako dzieła sztuki. Sedno kontrowersji tkwi w utożsamieniu procesu tworzenia sztuki i prokreacji. Autorka stawia hipotezę, że rezygnacja z prawdziwej inseminacji nie musi jednak podważać autentyczności performansu, a nawet może wzmocnić jego autentyczność. Autorka artykułu dowartościowuje moralny aspekt decyzji artystycznej, zarówno w perspektywie autentyczności twórczości artystycznej, jak i w kontekście znaczenia działań artystycznych dla człowieka oraz relacji pomiędzy osobą artysty a publicznością.

3

Obraza w sztuce: Analiza spektaklu Golgota Pienie

100%

Tryka B.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2018

|

vol. 9

|

issue 3

25-50

PL

Artykuł przedstawia analizę Golgota Picnic Rodrigo Garcíi jako przedstawienia obrazoburczego. Autorka odwołuje się do słowiańskiej etymologii słowa „obraza” (urażenie) i pokazuje, że zranienie jako kształtowanie jest bezpośrednio związane z pracą artystyczną i tworzeniem obrazów. W sensie pozytywnym obraza jawi się jako formacja, w sensie negatywnym — deformacja. U Garcíi akt obrazy polega na dekonstrukcji obrazu Chrystusa. Kiedy artysta wykonuje swoją pracę, może obrazić bezpośrednio tylko obraz Chrystusa, a nie ludzi religijnych. Ale ten rodzaj deformacji wywołuje głęboką opozycję chrześcijan, tak zwaną obrazę uczuć religijnych. Powinniśmy wprowadzić rozróżnienie między przestępstwem wizerunkowym jako obiektywnym a przestępczym jako subiektywną (emocjonalną) reakcją jednostek na ten fakt. Ludzie mogą czuć się prowokowani, by oskarżyć artystę o obrazę uczuć religijnych, chociaż nie było to jego intencją urażania ich. Jednak nawet jeśli nie było to jego intencją urażania kogokolwiek, jego praca mogłaby deprecjonować religię i zmienić jej znaczenie w społeczeństwie. García używał w swojej strategii wywrotowej, która może mieć rewolucyjny potencjał.

EN

The article presents analysis of Rodrigo García’s Golgotha Picnic as an iconoclastic performance. The author refers to Slavic etymology of word obraza (injury) and shows that injuring as shaping is directly connected with artistic work and creating images. In the positive sense obraza implies a formation, in the negative sense — a deformation. In Garcíia’s performance act of injuring consists in deconstruction of Christ’s image. When an artist is doing his work he might offend directly only image of Christ not religious people. But this kind of deformation arouses profound opposition of Christians what is called offence of religious feelings. We should introduce a distinction between an offence of image as something objective and offence as subjective (emotional) reaction of individuals to this fact. People can feel provoke to accuse artist of offence of religious feeling even though it wasn’t his intention to offend them. However even if it wasn’t his intention to offend anyone his work might depreciate religion and change its importance in society. García used in his performance subversive strategies which can have a revolutionary potential.

4

Zagadnienie uczuć religijnych w kontekście art. 196 Kodeksu karnego

100%

Tryka B.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2017

|

vol. 40

67-93

EN

The article analyzes religious feelings in the context of criminal offence against religious feelings in the face of philosophical, psychological and juridical interpretations. According to Article 196 of the Polish Criminal Code from 1997 religious feelings are regarded as protected goods. However, the mentioned term has not been clearly defined, which provokes controversies in legal circles. The paper indicates the exact nature of religious feelings and their relation to religious beliefs. The author argues that Article 196 unnecessarily focuses on the offence of feelings rather than the defence of religion in the public sphere. The application of the expression religious feelings to the Criminal Code grants vast possibilities of its understanding and causes numerous over interpretations of Article 196. To avoid that confusion the law ought to circumscribe the extent to which religion can be protected. The inquiry into specific cases of offence against religious feelings must not be based on the subjective experience of the offended victim because one will never find the ultimate criterion to assess whether someone has actually been hurt. After the prohibited activities/possible offences against religion are defined, the behavior of the offender should be the main point of reference. A propounded amendment might generate other problems such as, for example, the transgression/violation of the neutrality of the state; therefore, Article 196 in its current meaning is unacceptable. Consequently, the religious feelings term should be clarified or removed.

Refine search results

3 Roczniki Kulturoznawcze

1 Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

4 Tryka B.

1 2021

1 2018

1 2017

1 2014

Polityczny wymiar sztuki – estetyczny wymiar polityki

Art Creation and Human Reproduction

Obraza w sztuce: Analiza spektaklu Golgota Pienie

Zagadnienie uczuć religijnych w kontekście art. 196 Kodeksu karnego