Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989

100%

Brittnacher H. R.

Roczniki Humanistyczne

2020

vol. 68

issue 5

81-92

Prejudices against the Romani people, who are still often discriminatorily called Zigeuner, gypsies, gitanes or gitanos, still have an influence on the cultural memory discourse of the Shoah. The genocide of the Romani is either denied or trivialised. The fact that there are hardly any autobiographies of Romani survivors results from an inability to process extreme trauma, while the conventions of the people concerned prohibits them from speaking out about their trauma in the language of the perpetrators. It is thanks to the committed work of civil rights movements that Romani victims could collaborate with writers and publishers to finally tell the majority cultures of their suffering and of the genocide of the Romani people.

Inna Zagłada: Ludobójstwo ‘Cyganów’ w literaturze po roku 1989Uprzedzenia wobec narodów romskich, które ciągle jeszcze w sposób dyskryminujący nazywa się Cyganami, wpływają na kulturowy dyskurs pamięci o Szoah. Ludobójstwu tzw. Cyganów zaprzecza się bądź je bagatelizuje. Jako że istnieje niewiele świadectw tych, którzy przeżyli, z perspektywy większości (kultury dominującej: tu niemieckiej) uporanie się z traumą wydaje się być estetycznie niemożliwe, z drugiej zaś strony reguła kultury wstydu zabrania osobom dotkniętym ową traumą mówić o niej w języku sprawców. Dopiero inicjatywa ruchów obywatelskich oraz współpraca z pisarzami i publicystami kultury dominującej otworzyła Romom możliwość literackiego zmierzenia się z ludobójstwem. Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989Vorurteile gegen die Angehörigen der Romvölker, die immer noch als Zigeuner diskriminiert werden, prägen auch den erinnerungskulturellen Diskurs der Shoah. Der Genozid an den sog. Zigeuner wird geleugnet oder bagatellisiert. Dass es nur wenige Zeugnisse von Überlebenden gibt, erscheint in der Perspektive der Mehrheit als ästhetisches Unvermögen, Extremtraumatisierungen zu verarbeiten, während eher die Konventionen einer abweichenden Schamkultur den Betroffenen verbieten, sich darüber in der Sprache der Täter zu äußern. Erst die engagierte Arbeit von Bürgerrechtsbewegungen hat es Betroffenen möglich gemacht, in Zusammenarbeit mit Schriftstellern und Publizisten der Mehrheitskultur über den Genozid an den Roma zu schreiben.

„[…] Denn mit dem Tode, Dem Genickbruch spielen sie alle.“ Die sprachlose Poetik des Zirkus in Thomas Manns Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull

100%

Brittnacher H. R.

Roczniki Humanistyczne

2021

vol. 69

issue 5

65-81

My contribution analyses the affinity for the circus and confidence men based on the chapter in Mann’s novel about visiting a circus. Faced with the mortal risks of the acrobatic performances, Felix Krull falls into deep reflection on anthropology and aesthetics: Are artists, who risk their lives, who demand extreme effort from their bodies, who defy the rules of reason and convention, really normal human beings? Can the sensational performances of the Circus and the morbid feelings of the spectators be conceived of within the terminology of aesthetics? Challenging conventions is the great affinity of circensic art and fraud-but where do the differences lie?

Am Beispiel des Zirkuskapitels in Thomas Manns Roman Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull untersucht der Beitrag die Affinität von Zirkus und Hochstapelei. Angesichts des tödlichen Risikos der artistischen Darbietungen gerät Felix Krull in tiefsinnige anthropologische und ästhetische Grübeleien: sind Artisten, die so bereitwillig ihr Leben aufs Spiel setzen, die ihrem Körper das Äußerste abverlangen, die mit clowneskem Übermut den Gesetzen der Norm trotzen, überhaupt Menschen? Sind die Sensationen des Zirkus und die sadistische Schaulust des Publikums noch mit den Begriffen der Ästhetik angemessen zu fassen? In seiner Missachtung der Konvention hat der Extremismus der zirzensischen Darbietung eine große Affinität zur eigenen Hochstapelei. Worin unterscheiden sie sich?

„Bo ze śmiercią, ze skręceniem karku igrają tam wszyscy”. Niema poetyka cyrku w powieści Tomasza Manna Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla Rozdział poświęcony cyrkowi w powieści Tomasza Manna Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla stanowi punkt wyjścia do rozważań na temat powinowactwa między sztuką cyrkową i hochsztaplerstwem. Artystyczne pokazy, podczas których wykonawcy podejmują śmiertelne ryzyko, skłaniają Feliksa Krulla do głębokich antropologicznych i estetycznych rozważań: Czy artyści cyrkowi, którzy igrają ze śmiercią i swoje ciała doprowadzają do granic fizycznych możliwości, oraz klowni rzucający wyzwanie prawom i normom są jeszcze ludźmi? Czy cyrkowe wrażenia i sadystyczną ciekawość publiczności można odpowiednio opisać za pomocą kategorii estetycznych? Typowy dla pokazów cyrkowych ekstremalny charakter lekceważenia konwencji ma wiele wspólnego z hochsztaplerstwem. Co różni obydwa zjawiska? Am Beispiel des Zirkuskapitels in Thomas Manns Roman Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull untersucht der Beitrag die Affinität von Zirkus und Hochstapelei. Angesichts des tödlichen Risikos der artistischen Darbietungen gerät Felix Krull in tiefsinnige anthropologische und ästhetische Grübeleien: sind Artisten, die so bereitwillig ihr Leben aufs Spiel setzen, die ihrem Körper das Äußerste abverlangen, die mit clowneskem Übermut den Gesetzen der Norm trotzen, überhaupt Menschen? Sind die Sensationen des Zirkus und die sadistische Schaulust des Publikums noch mit den Begriffen der Ästhetik angemessen zu fassen? In seiner Missachtung der Konvention hat der Extremismus der zirzensischen Darbietung eine große Affinität zur eigenen Hochstapelei. Worin unterscheiden sie sich?

Refine search results

2 Roczniki Humanistyczne

2 Brittnacher H. R.

1 2021

1 2020

Search results

Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989

„[…] Denn mit dem Tode, Dem Genickbruch spielen sie alle.“ Die sprachlose Poetik des Zirkus in Thomas Manns Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull