W artykule podjęta została próba analizy dramatu W.B. Yeatsa The Words upon the Window Pane (1930), w którym irlandzki pisarz i poeta prezentuje własną interpretację postaci Jonathana Swifta oraz relacji z dwoma najważniejszymi towarzyszkami jego życia. Autorka przedstawia dziekana katedry Św. Patryka w Dublinie jako figurę literacką, ukształtowaną na potrzeby tego dramatu przez Yeatsa. Za pośrednictwem tak wymyślonej maski, czy też alter ego, Yeats oddaje własne doświadczenie starości oraz twórczego i osobistego niespełnienia. Zarówno postać Swifta, jak i Yeatsa wpisane zostają w rozważania na temat cielesnej i duchowej ascezy oraz powiązane z problematyką seksualności, cielesności i pożądania. Autorka stawia tezę, iż właśnie ta sztuka stanowi punkt zwrotny w późnej twórczości Yeatsa, w której szczególną uwagę poświęca się doświadczeniu nadprzyrodzonemu oraz sposobom ukazywania motywów zaczerpniętych z irlandzkiej tradycji literackiej za pośrednictwem realistycznej formy nawiązującej do pisarstwa Ibsena.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.