Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Artykuł analizuje koncepcję bezpiecznego państwa pochodzenia uregulowaną w dyrektywie 2013/32 i możliwość jego zastosowania wobec Ukrainy w świetle wydarzeń 2014 r. Artykuł analizuje instrumenty ochrony przyjęte w ramach Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego, sytuację migracyjną Ukrainy jako kraju pochodzenia osób ubiegających się o ochronę międzynarodową oraz prezentuje bieżące tendencje migracyjne z Ukrainy do krajów UE, w tym do Polski. Szczególna uwaga w opracowaniu została poświęcona analizie przesłanek z Załącznika I dyrektywy 2013/32, które pozwalają uznać państwo pochodzenia migrantów za państwo bezpieczne. W oparciu o dane UNHCR i dokumentów opracowanych przez inne organizacje międzynarodowe autorka przychyla się do stanowiska Wysokiego Komisarza ONZ, że zgodnie z sytuacją na Ukrainie pod koniec 2014 r. nie można jej uznać za państwo bezpieczne, a tym samym wnioski statusowe składane przez jej obywateli należy rozpatrywać ze szczególną uwagą.
EN
The present article analyzes the concept of safe country of origin regulated in the Directive 2013/32 and assessment of its application to Ukraine in the light of the 2014 year’s events. Article presents the instruments of international protection adopted within the framework of Common European Asylum System and current migratory movements from Ukraine to EU Member States, especially to Poland. Special attention in the article was brought to the Annex I to the Directive and legal conditions to recognize the country as a safe one. On the basis of the documents produced by UNHCR and other international organizations the author shares the position of the UN High Commissioner for Refugees that Ukraine due to the situation in the end of 2014 cannot be recognize as a safe country of origin. Because of this, all the applications for refugee status submitted by Ukrainians must be examined very carefully.
RU
В статье анализируется понятие безопасной страны происхождения, которые регулируется Директивой 2013/32 и возможность его применимости к Украинe в свете событий 2014 года. Cтатья анализирует обороныe инструменты, принятые в рамках Общей Eвропейской Cистемы Убежища, ситуацию в Украинe как странe происхождения заявителей о предоставлении международной защиты и показывает cовременные тенденции в миграции из Украины в страны ЕС, в том числе в Польшу. Особое внимание было уделено анализу условий Приложения I Директивы 2013/32, которые позволяют признать страну происхождения мигрантов как безопасну. На основании данных УВКБ ООН и документов, полученных от других международных организаций автор согласен c Верховным Комиссаром ООН, что в соответствии с ситуацией в Украине в конце 2014 года не можна рассматривать ee в качестве безопасной страны, и, следовательно, заявления на убежище ee граждан должны быть рассмотрены с особой осторожностью.
PL
Artykuł prezentuje wyniki badania orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w obszarze prawa azylowego i powrotowego, dotyczącego ochrony praw migrantów. Zanalizowane orzecznictwo dotyczy postępowań po eskalacji europejskiego kryzysu migracyjnego w 2015 r. Presentowane studiu, dąży do odpowiedzi na pytanie o możliwość funkcjonowania jurydycznego standardu ochrony prawa do bezpieczeńśtwa migracyjnego. Analiza zawiera również odniesienie do problematyki konieczności zapewnienia bezpieczeństwa procesów migracyjnych i obowiązku zapewnienia ochrony praw podstawowych migrantów.
EN
The current article presents the findings of the research on the case-law of the CJEU in the area of asylum and return migration law concerning protection of migrants’ rights. The analyzed case-law concerns the proceedings from the period after the escalation of the European migration crisis in April 2015. The presented study seeks to answer the question about the existence of a juridical standard for the protection of the right to migration security. The analysis also includes the examination of the relation between the necessity of providing security in migration processes and the obligation to ensure the protection of migrants’ fundamental rights.
PL
Artykuł analizuje orzecznictwo pokryzysowe Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w obszarze bezpieczeństwa migracyjnego państw członkowskich. W związku z eskalacją kryzysu migracyjnego w 2015 r. Unia Europejska stanęła przed nowymi wyzwaniami w zarządzaniu migracjami. Orzecznictwo TSUE, zwłaszcza wydawane w procedurze tzw. pytań prejudycjalnych, stanowi swoisty barometr dla problemów, z jakimi mierzą się państwa członkowskie w zakresie zagwarantowania bezpieczeństwa. Zgodnie z przyjętymi założeniami badawczymi, Trybunał ma realną możliwość kształtowania standardów bezpieczeństwa migracyjnego w obszarze polityki azylowej i powrotowej. Co więcej, w ramach prawa migracyjnego UE i polityk migracyjnych istnieje priorytet bezpieczeństwa migracyjnego, zgodnie z którym konieczne jest zagwarantowanie jak najwyższego poziomu bezpieczeństwa wszystkim uczestnikom procesów migracyjnych, tj. zarówno migrantom, jak też społeczeństwu przyjmującemu. Zasada ta powinna być wdrażana zarówno na poziomie procesów legislacyjnych, jak też w obszarze implementacji norm prawnych. W wyniku przeprowadzonej analizy orzecznictwa Trybunału, wyodrębnione zostały cztery podstawowe obszary związane z bezpieczeństwem migracyjnym państw członkowskich: sprawy dotyczące bezpośrednio ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, sprawy odnoszące się do możliwości ograniczenia cudzoziemcom niepożądanym wjazdu na terytorium państw członkowskich oraz swobody poruszania się, sprawy dotyczące zakazów wjazdu nakładanych na cudzoziemców o nieuregulowanym statusie oraz problematyki solidarnego dzielenia odpowiedzialności przez państwa członkowskie w obliczu masowego napływu migrantów, a tym samym zapewnienia bezpieczeństwa migracji na terytorium wszystkich państw członkowskich.
EN
The article analyzes the post-crisis CJEU case-law in the area of migration security of the Member States. Due to the escalation of the migration crisis in 2015, the European Union has been facing new challenges in migration management. The case-law of the CJEU, especially issued in the procedure of the so-called questions referred for a preliminary ruling, constitutes a certain benchmark for the problems, which the Member States need to deal with in the area of guaranteeing safety. In accordance with the research method adopted for the purpose of the current study, the Court of Justice has a real possibility of shaping the standards of migration security in the area of asylum and return policies through its case-law. What is more, within the field of EU migration law and migration policies, there exists a migration security priority, in accordance with which it is necessary to provide the highest level of security to all the actors of migration processes, i.e. both the very migrants, as well as the receiving society. This principle should be applied at the level of legislative processes and also in the area of the implementation of legal norms. As a result of the conducted analysis of the case-law of the CJEU, the four basic areas with regard to the migration security of the Member States have been identified.
PL
Migranci nieudokumentowani to obywatele państw trzecich przebywający nielegalnie na terytorium kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Nieuregulowany status prawny determinuje ich funkcjonowanie społeczne, w tym również dostęp do świadczeń medycznych. Szczególne konsekwencje ma pozycja prawna migrantów nieregularnych dla ochrony ich praw podstawowych. Artykuł analizuje sytuację tej grupy migrantów w ramach realizacji polityki migracyjnej Unii Europejskiej. Szczególnie istotne w kontekście poruszanych zagadnień są sytuacje, gdy cudzoziemcy pozostają w detencji (w ośrodkach strzeżonych oraz ośrodkach w celu wydalenia), a także poddawani są procedurze powrotu do kraju pochodzenia. Całość problematyki przedstawionej w artykule zanalizowana została w oparciu o przepisy nowej ustawy o cudzoziemcach, która weszła w życie 1 maja 2014 r.
EN
Irregular migrants (third country national residing in EU Member States without legal permit) are found to live in a very special social position which determines their access to health care. This problem has particular meaning for fundamental rights protection of migrants in EU. The present paper analyses the position of undocumented migrants in the context of European migration policy. Significant meaning for the standards of access to medical services have conditions of detention and return process. Above mentioned issues are analyzed in the light of provisions of Law on Aliens that entered into force on the 1st May 2014.
RU
Незарегистрированные мигранты – это граждане третьих стран, нелегально проживающие на территории государства – члена Европейского Союза. Неурегулированный юридический статус определяет их социальное функционирование, включая доступ к медицинским услугам. Особенные последствия имеет юридическое положение нелегальных мигрантов для защиты своих основных права. В статье анализируются положения этой группы мигрантов в рамках миграционной политики Европейского Союза. Особенно важным в контексте рассматриваемых вопросов, являются ситуации, когда иностранцы остаются в задержании (в охраняемых центрах и в центрах для депортации), а также проходят процедуру возвращения в страну происхождения. Все вопросы, поднятые в статье были проанализированы на основе положений нового закона об иностранцах, который вступил в силу 1 мая 2014 года.
PL
Celem glosy jest analiza wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie L.F. v. S.C.R.L., w której Trybunał dokonał wykładni przepisów dyrektywy w sprawie równego traktowania (2000/78) w świetle ogólnego zakazu dyskryminacji ze względu na religię lub przekonania. Postępowanie krajowe dotyczyło wyznawczyni islamu, która nosiła chustę. W związku z wdrażaną polityką neutralności pracodawca odmówił jej zatrudnienia, ponieważ nie wyraziła zgody na zdjęcie chusty. W odpowiedzi na zadane pytania prejudycjalne Trybunał uznał, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do dyskryminacji. Wyrok w sprawie L.F. stanowi kontynuację dotychczasowej linii orzeczniczej Trybunału w sprawach G4S i WABE. Artykuł analizuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, które dotyczy manifestowania przekonań religijnych strojem i stawia pytanie, której wartości we współczesnym społeczeństwie europejskim należy przyznać pierwszeństwo – tożsamości jednostki czy wolności wykonywania działalności gospodarczej?
EN
The aim of this commentary is to analyse the judgment of the Court of Justice in L.F. v. S.C.R.L., in which the Court analysed provisions of the Equal Treatment Directive (2000/78) in light of the general prohibition of discrimination on the grounds of religion or belief. The main proceedings in the case analysed concerned a Muslim woman who wore an Islamic headscarf and was doing an office internship at S.C.R.L., a cooperative limited liability company. Due to the neutrality policy at work, she was unable to manifest her religion and brought an action for a prohibitory injunction before a domestic court. In preliminary ruling, the Court decided that she was not a victim of discrimination. The F.L. judgment is a continuation of the Court’s line of judicial decisions in cases G4S and WABE referred to before. The article analyses the current case law of the CJEU and ECHR that touches on the problem of the expression of religious belief and seeks the answer to the question: Which value is more important to be protected in contemporary European society – the identity of the person or the freedom to conduct a business?
EN
The paper presents the approving critical analysis of the judgment in case X v Etat belge C 930/19. In the discussed ruling the Court of Justice of the European Union has interpreted Article 13 of the Citizenship Directive (2004/38) in the light of saving of the right to stay in a host Member State of the family member of the EU citizen who is a third-country national and who was a victim of domestic violence before filing for a divorce. Until the present court opinion, this Article has been deliberated on only once – in the case N.A. In the discussed case The Court has changed its case law and stated that the right to stay of the family member who is non-EU national but a spouse to the EU national and also a victim of domestic violence shall equally include situations when the EU national had left the host Member State but the divorce proceedings have not been initiated yet. This interpretation guarantees the victim the needed protection and is in accordance with Article 1 of the Charter of Fundamental Rights.
PL
Opracowanie stanowi glosę aprobującą orzeczenia w sprawie X przeciwko État belge C 930/19. W orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonał wykładni art. 13 dyrektywy obywatelskiej w kontekście zachowania prawa pobytu przez członka rodziny obywatela Unii, który jest obywatelem państwa trzeciego i przed wszczęciem postępowania rozwodowego był ofiarą przemocy domowej. Do tej pory TSUE tylko raz rozpatrywał pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni tego artykułu – w sprawie N.A. Trybunał zmienił w orzeczeniu w sprawie X swoją dotychczasową linię orzeczniczą i uznał, że zachowanie prawa pochodnego pobytu przez małżonka – obywatela państwa trzeciego, który był ofiarą przemocy domowej, w sytuacji gdy współmałżonek – obywatel Unii opuścił państwo goszczące i nie zostało jeszcze wszczęte postępowanie rozwodowe, umożliwia udzielenie ochrony ofierze przemocy i tym samym jest zgodne z art. 1 Karty Praw Podstawowych, gwarantującym nienaruszalną godność człowieka.
PL
W glosowanym orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) po raz pierwszy dokonał tak szerokiej wykładni art. 9 ust. 2 lit. e dyrektywy 2011/95/EU w kontekście niesformalizowanej odmowy służby wojskowej dokonanej przez młodego Syryjczyka, który uciekł z kraju pochodzenia. Autorka analizuje wpływ wyroku TSUE na funkcjonowanie gwarancji prawa do podyktowanej sumieniem odmowy odbycia służby wojskowej w ramach unijnego prawa azylowego. Stawia również dwa kluczowe pytania. Po pierwsze, czy w świetle analizowanego wyroku każdy potencjalny syryjski poborowy, realnie niepopierający rządu (nieoportunista), uchylający się od służby wojskowej, powinien uzyskać ochronę? Po drugie, czy wszyscy syryjscy poborowi wstępujący do armii poddają się in futuro automatycznemu wykluczeniu z ochrony?
EN
In the judgment in question, the Court of Justice of the European Union (CJEU) for the first time ever carried out such broad interpretation of Article 9 (2) (2) (e) of Directive 2011/95/EU in the context of non-formalized refusal to perform military service by a young Syrian who escaped from his country of origin. The paper analyses the impact of the CJEU judgment on the functioning of the guarantee of the right to conscientious objection to military service within the EU asylum law. It also asks two key questions. First, in the light of the analysed judgment, should any potential Syrian conscript who in reality does not support the government (non-opportunist) and who evades military service be granted protection? Secondly, do all Syrian conscripts who join the army make themselves subject in the future to automatic exclusion from protection?
EN
The article analyzes the case-law of the Court of Justice of the EU regarding widely understood pop-culture icons. The cases concerning such goods have been present before the cjeu for few years and pertain to products like Coca-Cola, LEGO and Rubic’s cube. The article aims to answer the question if the pop-culture, despite of its ephemerality, can be efficiently protected. The presented case-law has been analyzed in the light of the European Union law in the context of the omnipresent mass culture.
PL
Artykuł analizuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące szeroko rozumianych ikon popkultury. Takie sprawy pojawiają się od kilku lat na wokandzie TSUE i dotyczą m.in. takich produktów, jak Coca-Cola, LEGO czy kostka Rubika. Artykuł stawia sobie za cel odpowiedź na pytanie, czy popkultura ze względu na swoją efemeryczność zasługuje na ochronę prawną i czy owa ochrona jest realna. Prezentowane orzeczenia są analizowane w świetle prawa Unii Europejskiej na szerokim tle wszechobecnej kultury masowej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.