Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Krzysztof Filipowicz (red.), ,,Chlubimy się nadzieją chwały Bożej” (Rz 5, 2). Księga dedykowana ks. prof. dr. hab. Janowi Decykowi

100%
Bartocha W.
Studia Theologica Varsaviensia
|
2016
|
vol. 54
|
issue 2
267-273
2
Publication available in full text mode
Content available

Liturgia w relacji do duchowości i mistyki chrześcijańskiej

100%
Bartocha W.
Studia Ełckie
|
2021
|
vol. 23
|
issue 3
305-326
EN
The aim of this article is to present the mutual relationships between the liturgy and Christian spirituality and mysticism based on the paradigm that the liturgy is the source and summit of the Christian spiritual life. Starting from the Council’s and Catechism’s definition of liturgy and showing against this background its close relationship with Christian spirituality and mysticism, the author concludes that it is in liturgical spirituality that the organic synthesis of the triad liturgy-spirituality-mysticism is most intensely visible. Liturgy is the source of faith, and it is an event in which God comes, speaks and acts. Christian spirituality and mysticism becomes the fruit of faith rooted in the soil of grace given in the liturgy. The development of the spiritual life is implanted in Christ in the liturgy, implanted in the Eucharist, which is the greatest gift and special good of the whole Church. After spirituality, mysticism appears as its consequence, which by its very nature demands liturgy, since it is nourished by the experienced and contemplated mystery. Liturgy, on the other hand, gains spiritual deepening through mysticism, because mysticism understood as the experience of the mystery proclaimed, celebrated, assimilated and lived leads to a gradual mystical union of the person of the faithful with the venerable person of Jesus Christ and makes it easier for the spirit of prayer rooted in the dynamic mystery of the Present Lord to be incarnated in daily life.
3
Publication available in full text mode
Content available

Liturgia katechumenatu jako paradygmat dla katechezy przedsakramentalnej

100%
Bartocha W.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2020
|
vol. 56
|
issue 2
51-73
PL
Celem artykułu jest ukazanie liturgii katechumenatu jako paradygmatu dla katechezy przedsakramentalnej. Posoborowy rytuał chrześcijańskiego wtajemniczenia osób dorosłych kryje w sobie całego bogactwo treści, które nie zostało jeszcze w pełni odkryte przez duszpasterzy i katechetów. W obliczu procesów sekularyzacji, jakie dokonują się we współczesnym społeczeństwie oraz wzrastającej liczby osób nieochrzczonych w dzieciństwie oraz osób, które z różnych przyczyn przerwały drogę wtajemniczenia chrześcijańskiego, a pragną na nią powrócić,  dostrzega się naglącą potrzebę rozwoju różnych form zarówno katechumenatu chrzcielnego, jak i pochrzcielnego, aby umożliwić im wzrost w wierze. Katechumenalna inspiracja katechezy przedsakramentalnej, zakładająca przyjęcie właściwego dla katechumenatu stylu i dynamizmu formacyjnego w przypadku dzieci i młodzieży musi korelować z ich aktualnym etapem rozwoju psychofizycznego. Rytuał posoborowy wyposaża Konferencje Episopatów w całą gamę możliwości adaptacyjnych, z  których mogą skorzystać przy opracowaniu różnych modeli katechezy przedsakramentalnej zwłaszcza dla dzieci w wieku katechizacyjnym. Szczególnie istotne wydaje się także podjęcie namysłu pastoralnego nad proponowanym przez Papieża Franciszka katechumenatem małżeńskim, który stanowi nie tylko szansę na odnowę przygotowania do sakramentu małżeństwa, ale umożliwia skuteczną ewangelizację małżonków i ich rodzin, ponieważ w swej integralnej strukturze prowadzi do osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem poprzez słowo Boże, liturgię i dzieła miłosierdzia.
4
Publication available in full text mode
Content available

Kształtowanie się obrzędów święceń biskupa od tradycji apostolskiej do pontyfikału rzymsko-germańskiego (zarys historyczno-liturgiczny)

100%
Bartocha W.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2011
|
vol. 30
17-27
EN
The article presents the history of formation of the ceremony of the ordination of a bishop during the period of time from III to X century. The Apostolic Tradition shows the ceremony of bishop sacramental orders in a light and relatively simple structure, in which is clearly isolated that, what belongs to its main point (prayer of ordination, laying on of hands). In the later Middle Ages liturgical codes are appearing secondary celebration elements (for example: solemnly of elect’s head). Their excessive development, in a consequence, leads to abscurity of that, what constituted a fundamental core in a structure of the ordination of a bishop.
5
Publication available in full text mode
Content available

Prawno-liturgiczne konsekwencje zmiany brzmienia kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Geneza dopuszczenia kobiet do podjęcia na stałe posługi lektoratu i akolitatu w świetle motu proprio "Spiritus Domini"

100%
Bartocha W.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2022
|
vol. 60
|
issue 2
55-73
EN
The article explains what the amendment made to canon 230 § 1 of the 1983 Code of Canon Law by Pope Francis under the motu proprio Spiritus Domini consists of. As a result of this amendment, women have been allowed to take up the permanent ministry of a lector and acolyte in the Roman Catholic Church. In his study, the author begins by showing the essence of the reform of the minor orders by Pope Paul VI with the issuance of the apostolic letter motu proprio Ministeria guaedam of August 15, 1972. He then discusses the historical, theological and pastoral criteria behind the change introduced in the code legislation regarding the implementation of the liturgical ministry of the lectorate and acolyte. Pope Francis, through the motu proprio Spiritus Domini, brings to maturity the process of reform begun in 1972 by Paul VI and makes an important systematization on the level of terminology and more visibly highlights the lay nature of the ministries based on baptism and confirmation, intended for ecclesial service.  
PL
Artykuł wyjaśnia na czym polega zmiana wprowadzona w kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku przez papieża Franciszka na mocy motu proprio Spiritus Domini. W wyniku tej nowelizacji kobiety zostały dopuszczone do podjęcia na stałe posługi lektora i akolity w Kościele rzymskokatolickim. Autor w swoich rozważaniach wychodzi od ukazania istoty reformy święceń niższych, jaką przeprowadził papież Paweł VI wydając list apostolski motu proprio Ministeria guaedam z 15 sierpnia 1972 roku. Następnie omawia kryteria historyczne, teologiczne i pastoralne stojące u podstaw zmiany wprowadzonej w prawodawstwie kodeksowym jeśli chodzi  o realizację liturgicznej posługi lektoratu i akolitatu. Papież Franciszek poprzez motu proprio Spiritus Domini doprowadza do dojrzałości proces reformy rozpoczętej w 1972 roku przez Pawła VI i dokonuje ważnej systematyzacji na płaszczyźnie terminologii oraz w sposób bardziej widoczny uwypukla świecki charakter posług opartych na chrzcie i bierzmowaniu, przeznaczonych do służby kościelnej.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)

100%
Bartocha W.
Roczniki Teologiczne
|
2020
|
vol. 67
|
issue 8
5-24
EN
The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
PL
Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
7

Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)

100%
Bartocha W.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 8: Liturgika
5-22
PL
Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
EN
Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon. It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
8
Publication available in full text mode
Content available

Słowo wstępne redaktora naukowego tomu tematycznego: Liturgia jako "culmen et fons". 60. rocznica uchwalenia Konstytucji "Sacrosanctum Concilium"

100%
Bartocha W.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2023
|
vol. 32
|
issue 4
7-11
9
Publication available in full text mode
Content available

Galenosfera w liturgii

100%
Bartocha W.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2023
|
vol. 23
|
issue 2
11-24
EN
The publications of the late Bishop Adam Lepa (1939–2022) deal with the topic of the galenosphere as an environment of silence and its role in life and in the process of human education. A special and specific form of the galenosphere are those environments of silence that concern the sacrum. In this context, it is possible to speak of the importance of silence obligatory during the celebration of liturgy. The aim of the study is to show the nature and role of the galenosphere characteristic of the liturgy. Starting from an explanation of the concept of the galenosphere, the author of the study then goes on to show the close relationship that develops between silence and mystery on the basis of the analysis of the writings of Odo Casel (1886–1948), a Benedictine monk from the Abbey of Maria Lach in the Rhineland, founder of the mystery theory in sacramentology and an outstanding theologian of the liturgy. In Odo Casel’s optics, silence is a ritual form of personal participation in Christ’s action, which is realised on the sacramental plane, and not merely an expression of subjective piety. The aim of liturgical silence is therefore to pursue the mystery communion with the Logos. The next section of the paper, based on an analysis of the General Introduction to the Roman Missal, presents the location of moments of silence in the structure of the Eucharistic celebration, their theological and liturgical justification and their normative character. The final section of the article is devoted to the typology of liturgical silence. It discusses its following types: reflective, internalizing, meditative and adorative silence. It concludes by pointing out pastoral aspects related to the great importance of silence in the process of implementing the conciliar principle of participatio actuosa. Liturgical silence cannot be identified with “an inner haven in which to hide oneself in some sort of intimate isolation”, but is “a symbol of the presence and action of the Holy Spirit” (Pope Francis, Apostolic Letter Desiderio desideravi, no. 52). In this perspective of the pneumatological significance of moments of silence in liturgical celebrations, the demand to educate clergy and lay faithful to perform the symbolic gesture of silence with great care is particularly relevant from the point of view of liturgical formation.
10
Publication available in full text mode
Content available

Pneumatohagijny wymiar sakramentu święceń w świetle pontyfikału rzymskiego

75%
Bartocha W.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2019
|
vol. 54
|
issue 2
377-400
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.