Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Interdyscyplinarne leczenie rozszczepów wargi i/lub podniebienia – aktualny stan wiedzy

100%
Hortis-Dzierzbicka M.
Logopedia
|
2019
|
vol. 48
|
issue 1
439-446
PL
Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najczęstszych występujących w populacji ludzkiej wad wrodzonych. Odpowiada bowiem za 65% anomalii rozwojowych twarzoczaszki, a postępowanie terapeutyczne w tej wadzie, ze względu na różnorodność i złożoność problemów, które z niej potencjalnie wynikają, bywa niezwykle trudne. Rozliczne kontrowersje dotyczą zarówno samego postępowania chirurgicznego – pierwotnego i wtórnego – jak i rehabilitacji, która w najprostszym ujęciu dotyczy warunków szczękowo-zgryzowych i mowy. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło szczególnie dużo zmian w koncepcji leczenia tej wady. Przedstawia je niniejszy artykuł, podkreślając najistotniejsze nowe tendencje. W odniesieniu do samego leczenia chirurgicznego światową tendencją stało się skracanie terminu pierwotnego chirurgicznego zamknięcia szczeliny rozszczepu podniebienia. Wg obecnych standardów postępowania powinno ono mieć miejsce w pierwszym roku życia dziecka, co ma związek zarówno z rozwojem anestezjologii dziecięcej, jak i z nowoczesnym spojrzeniem na rehabilitację mowy i zgryzu w tej najczęstszej wadzie rozwojowej twarzoczaszki.
EN
Cleft lip and/or palate is one of the most common birth defects in the human population. It is responsible for 65% of craniofacial developmental anomalies, and the therapeutic procedure in this defect, due to the variety and complexity of problems that potentially result from it, can be extremely difficult. Numerous controversies concern both the surgical procedure itself, both primary and secondary, as well as rehabilitation, which in the simplest terms concerns maxillofacial conditions and speech. Over the last quarter of a century, there have been particularly many changes in the concept of treatment of orofacial clefts. This article presents them highlighting the most important new trends. With regard to the surgical treatment itself, the global tendency has been to shorten the date of primary surgical closure of the clefted palate. According to current standards, it should take place in the first year of a child’s life, which is related to both the development of pediatric anesthesiology and a modern view on speech and occlusion rehabilitation in this defect.
2
Publication available in full text mode
Content available

Rozszczep podśluzówkowy podniebienia. Rozpoznawanie i leczenie

100%
Hortis-Dzierzbicka M.
Logopedia
|
2010-2011
|
vol. 39-40
83-92
PL
Rozszczep podśluzówkowy podniebienia jest specyficzną postacią wady rozszczepowej podniebienia, stwarzającą znaczne trudności diagnostyczne i lecznicze. Może on mieć formę jawną, manifestującą się charakterystyczną triadą objawów, oraz ukrytą, która jest szczególnie trudna do zdiagnozowania. Wiele z tych rozszczepów przebiega bezobjawowo. Często ujawniają się one u dzieci po usunięciu trzeciego migdałka w postaci niespodziewanie pojawiającego się po zabiegu nosowania otwartego o bardzo różnym nasileniu. W pracy przedstawione są podstawowe cechy różnicujące tego typu rozszczepy i przydatność diagnostyki endoskopowej dla postawienia prawidłowego rozpoznania. Dyskutowane są również wskazania do operacji oraz uwarunkowania konieczności wykonania operacji naprawczej podniebienia przed ewentualnym usprawnianiem logopedycznym.
EN
The submucous cleft palate is a specific form of the cleft palate defect, which is highly difficult to diagnose and treat. It may have an overt form, manifesting itself in a characteristic triad of symptoms, and an occult one, which is especially difficult to diagnose. Many of these palatal clefts produce no symptoms. They often become manifested in children after adenoidectomy in the form of unexpected hypernasality of varying intensity after surgery. The study presents basic distinctive features of this type of cleft palate and usefulness of endoscopic diagnostics for making a correct diagnosis. It also discusses indications for surgery and determinants of the need to perform a palate repair before possible logopedic rehabilitation.
3
Publication available in full text mode
Content available

The Role of Endoscopy in the Assessment of the Vocal Tract and Proper Speech Acquisition in Children with Cleft Palate

63%
Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E.
Logopedia
|
2012
|
vol. 41 EN
133-142
EN
Speech reception is a perceptual phenomenon. Hence in the assessment of cleft palate speech its auditory evaluation is a basic golden standard with respect to identification of speech disorder and defining the degree of its intensity. Yet auditory evaluation does not provide information about the cause of this disorder. And here, with a good knowledge of the cleft palate issues and perfect skills in using the endoscopic technique, nasofiberoscopy, i.e. endoscopy using flexible optics, is irreplaceable. It enables direct visualization of the velopharyngeal sphincter at rest and during speech, allowing the simultaneous assessment of its structure and function. It also allows simultaneous endoscopic evaluation of other elements of the vocal tract that exert a direct effect on speech resonance. Thus it has fundamental significance for the choice of the treatment procedures and for the evaluation of the successive stages of treatment and rehabilitation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Rola endoskopii w ocenie traktu głosowego i możliwości nabywania prawidłowej mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia

63%
Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E.
Logopedia
|
2012
|
vol. 41
141-151
PL
Odbiór mowy jest zjawiskiem percepcyjnym. Stąd także w ocenie mowy „rozszczepowej” podstawą i niezastąpionym złotym standardem jest jej ocena odsłuchowa. Pozwala ona najlepiej na zidentyfikowanie zaburzenia mowy i określenie stopnia jego nasilenia. Ocena odsłuchowa nie dostarcza jednak informacji o przyczynie tego zaburzenia. I tu, przy dobrej znajomości problematyki rozszczepowej i opanowanej do perfekcji umiejętności posługiwania się techniką endoskopową nazofiberoskopia, czyli endoskopia przy użyciu optyki giętkiej, jest niezastąpiona. Umożliwia ona bowiem bezpośrednią wizualizację zwieracza podniebienno-gardłowego w spoczynku i w mowie, pozwalając na jednoczesną ocenę jego struktury i funkcji. Pozwala także na jednoczesną endoskopową ocenę innych elementów traktu wokalnego, mających bezpośredni wpływ na rezonans mowy. Ma więc zasadnicze znaczenie dla wyboru postępowania leczniczego i oceny jego wyników na poszczególnych etapach leczenia i usprawniania.
EN
Speech reception is a perceptual phenomenon. Hence in the assessment of cleft palate speech its auditory evaluation is a basic golden standard with respect to identification of speech disorder and defining the degree of its intensity. Yet auditory evaluation does not provide information about the cause of this disorder. And here, with a good knowledge of the cleft palate issues and perfect skills in using the endoscopic technique, nasofiberoscopy, i.e. endoscopy using flexible optics, is irreplaceable. It enables direct visualization of the velopharyngeal sphincter at rest and speech, allowing simultaneous assessment of its structure and function. It also allows simultaneous endoscopic evaluation of other elements of the vocal tract that exert a direct effect on speech resonance. Thus it has fundamental significance for the choice of the treatment procedures and for the evaluation of the successive stages of treatment and rehabilitation.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ocena foniatryczna kandydatów na studia logopedyczne – wyniki badań, spostrzeżenia, uwagi

51%
Hortis-Dzierzbicka M., Zomkowska E., Osowicka-Kondratowicz M., Gonet W.
Logopedia
|
2014-2015
|
vol. 43-44
135-147
PL
W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonego przez autorki badania przydatności kandydatów na studia logopedyczne do wykonywania zawodu logopedy. Materiał badawczy pobrano od 60 osób, głównie kobiet w wieku od 18 do 24 lat pochodzących z północno-wschodniej Polski. Omówiono najczęściej stwierdzane u badanych wady anatomiczne w obrębie drogi głosowej, zaburzenia głosu, wady wymowy oraz powiązania pomiędzy zaburzeniami artykulacji i okluzji. Wskazano, że zaledwie 26% pacjentów to osoby bez jakichkolwiek zmian klinicznych i artykulacyjnych. U 74% kandydatów na studia logopedyczne zdiagnozowano wady anatomiczne i/lub wymowy, przy czym tylko jedna osoba miała problemy natury foniatrycznej w postaci lekkiej chrypki oraz zmianę barwy głosu, co jednak nie stanowiło przeciwskazania do uprawiania zawodu logopedy. W związku z tym podkreślono, że sama konsultacja foniatryczna, na którą kieruje się kandydatów na studia logopedyczne celem ustalenia obecności lub braku przeciwskazań do wykonywania zawodu logopedy, jest niewystarczająca, gdyż podczas rutynowych badań foniatrycznych lekarze specjaliści koncentrują się na badaniu krtani, nie badają natomiast ani prawidłowości zgryzu, ani poprawności artykulacji, co, jak wykazano w niniejszej pracy, stanowi rzeczywisty problem kandydatów na studia logopedyczne dyskwalifikujący ich z zawodu. Tylko całościowe badanie foniatryczno-ortodontyczno-logopedyczne, uwzględniające zarówno aspekt wizualny, jak i audytywny wymowy głosek i ich połączeń, pozwala na miarodajną ocenę istnienia lub braku przeciwskazań medycznych do wykonywania zawodu logopedy.
EN
This article presents the results of the authors’ research concerning the suitability of candidates for speech therapy university studies and their prospective work as speech and language therapeutists (SLTs). This profession poses special requirements for candidates for speech therapists who work with children with various speech impediments and, therefore, must offer them a model of articulation to follow. Therefore, it is necessary to perform an evaluation of the physical capacity of the candidates for the profession of SLT before they start university studies in speech development. Such initial evaluation of the candidates is indispensable because it demonstrates their physical ability to acquire relevant skills and practice mandatory to possess by future SLTs. The material studied consisted of 60 subjects, mostly women between the ages of 18 and 24 from North-Eastern Poland. The paper discusses anatomical defects frequently observed in the investigated subjects within the vocal tract and in the craniofacial region, as well as speech defects and their connection with articulation disorders and occlusion. It was found that only 26% of the candidates did not present any clinical and/or articulation deviations, while 74% of applicants for logopedics university training were found to have anatomical or articulatory defects. One person had phoniatric problems in the form of discrete hoarseness of the voice, but they do not constitute a contraindication for admission to study speech therapy and prospective practice of the SLT profession. Therefore, the authors emphasize that restricting the examination only to the phoniatric evaluation (obligatory for applicants for speech therapy university studies in Poland) is insufficient, because it does not include the correctness or accuracy of the bite or articulation. As has been demonstrated in our study, such problems subsequently lead to disqualifying the candidates from the SLP profession. Only a comprehensive phoniatric-orthodontic-speech therapy assessment that takes into account both the visual and auditory perceptive aspects of individual speech sounds and their clusters can allow a meaningful assessment of the presence or absence of medical contraindications to practice as a speech therapist.
6
Publication available in full text mode
Content available

Instrumental FEES Examination in the Assessment of Swallowing Disorders in Patients with Acute and Subacute Vascular Brain Injury – Advantages and Disadvantages

51%
Misiowiec P., Zomkowska E., Jarmołowicz-Aniołkowska N., Hortis-Dzierzbicka M.
Logopedia
|
2018
|
vol. 47 EN
|
issue 1
247-253
EN
Neurogenic dysphagia, as the most common cause of swallowing disorders in the oral and pharyngeal phase, often leads to potentially fatal clinical consequences such as malnutrition, dehydration, aspiration pneumonia, and also worsens the overall functioning of the patient, including the appearance of depression. Thus early diagnosis of dysphagia and appropriate therapeutic measures are important in preventing the above-mentioned complications. Endoscopic assessment of swallowing disorders using a flexible nasofiberoscope (fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing – FEES), together with a videofluoroscopic swallow study (VFSS), are the fundamental instrumental examinations in the evaluation of swallowing disorders in patients with neurogenic dysphagia (1, 2). FESS is currently considered to be the gold standard in the diagnosis of neurogenic dysphagia, because it not only allows direct visualization of the act of swallowing, but is safe for the patient, does not require a contrast agent and does not expose the patient and staff to radiation. However, it has some disadvantages and risks for the patient. The aim of this paper is to present the advantages and disadvantages of the FEES method in the assessment of neurogenic dysphagia, with particular emphasis on patients with acute or subacute vascular brain injury.
7
Publication available in full text mode
Content available

Visual aspects of speech in patients with cleft lip and palate

51%
Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E., Gonet W.
Logopedia
|
2012
|
vol. 41 EN
125-131
EN
Cleft lip and palate belongs to the most severe developmental defects. Its treatment is longlasting and requires multidisciplinary approach, while its stigmatization in the form of disturbance of facial aesthetics and/or speech disorders often remains forever, despite long and complex surgical treatment, correction of occlusion and laborious speech therapy. The speech of a patient with cleft lip and/or palate (henceforth: cleft lip/palate) reflects the location and extent of the anatomical defect. In cleft palate speech, one can distinguish active and passive compensations of the structural disorders. This article presents a less widely known visual aspect of cleft lip/palate speech production, i.e. compensatory facial movements during speech, as well as dysfunctional activity of the tongue that is inserted between the teeth or even operates outside the oral cavity in the production of anterior sounds in patients with considerable maxillary hypoplasia and occlusal disorders typical of cleft lip/ palate manifested as severe pseudo-progenia.
8
Publication available in full text mode
Content available

Wizualne cechy mowy „rozszczepowej”

51%
Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E., Gonet W.
Logopedia
|
2012
|
vol. 41
133-139
PL
Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najcięższych wad rozwojowych. Jej leczenie jest wieloletnie i wielospecjalistyczne, zaś stygmatyzacja – zaburzenia estetyki twarzy i/lub zaburzenia mowy – często pozostaje na zawsze, mimo długotrwałego i złożonego leczenia chirurgicznego, rehabilitacji zgryzu i żmudnego usprawniania logopedycznego. Mowa pacjenta z rozszczepem wargi i/lub podniebienia jest odbiciem miejsca i rozległości przetrwałego defektu anatomicznego. Dają się w niej wyodrębnić kompensacje czynne i bierne tychże zaburzeń strukturalnych. W obecnej pracy przedstawiamy mało znany, aczkolwiek bardzo znamienny, aspekt wizualny mowy „rozszczepowej” – kompensacyjne współruchy mimiczne twarzy podczas mowy oraz dysfunkcjonalną pracę języka, wstawiającego się międzyzębowo lub wręcz operującego na zewnątrz jamy ustnej przy realizacji głosek przednich, przy typowych dla rozszczepu znacznych zaburzeniach szczękowo-zgryzowych w postaci nasilonej progenii rzekomej.
EN
Cleft lip and palate belongs to the most severe developmental defects. Its treatment is longlasting and requires multidisciplinary approach, while its stigmatization in the form of disturbance of facial aesthetics and/or speech disorders often remains forever, despite long and complex surgical treatment, correction of occlusion and laborious speech therapy. The speech of a patient with cleft lip and/or palate (henceforth: cleft lip/palate) reflects the location and extent of the anatomical defect. In cleft palate speech, one can distinguish active and passive compensations of the structural disorders. This article presents a less widely known visual aspect of cleft lip/palate speech production, i.e. compensatory facial movements during speech, as well as dysfunctional activity of the tongue that is inserted between the teeth or even operates outside the oral cavity in the production of anterior sounds in patients with considerable maxillary hypoplasia and occlusal disorders typical of cleft lip/ palate manifested as severe pseudo-progenia.
9
Publication available in full text mode
Content available

Phoniatric evaluation of prospective speech therapy students – results, observations, comments

51%
Hortis-Dzierzbicka M., Zomkowska E., Osowicka-Kondratowicz M., Gonet W.
Logopedia
|
2014-2015
|
vol. 43-44 EN
125-137
EN
This paper presents the results of the authors’ research concerning the suitability of candidates for speech therapy university studies and their prospective work as speech and language therapeutists (SLTs). This profession poses special requirements for candidates for speech therapists who work with children with various speech impediments and, therefore, must offer them a model of articulation to follow. Therefore, it is necessary to perform an evaluation of the physical capacity of the candidates for the profession of SLT before they start university studies in speech development. Such initial evaluation of the candidates is indispensable because it demonstrates their physical ability to acquire relevant skills and practice mandatory to possess by future SLTs. The material studied consisted of 60 subjects, mostly women between the ages of 18 and 24 from north-eastern Poland. The paper discusses anatomical defects frequently observed in the investigated subjects within the vocal tract and in the craniofacial region, as well as speech defects and their connection with articulation disorders and occlusion. It was found that only 26% of the candidates did not present any clinical and/or articulation deviations, while 74% of applicants for logopedics university training were found to have anatomical or articulatory defects. One person had phoniatric problems in the form of discrete hoarseness of the voice, but they do not constitute a contraindication for admission to study speech therapy and prospective practice of the SLT profession. Therefore, the authors emphasize that restricting the examination only to the phoniatric evaluation (obligatory for applicants for speech therapy university studies in Poland) is insufficient, because it does not include the correctness or accuracy of the bite or articulation. As has been demonstrated in our study, such problems subsequently lead to disqualifying the candidates from the SLT profession. Only a comprehensive phoniatric-orthodontic-speech therapy assessment that takes into account both the visual and auditory perceptive aspects of voice as well as individual speech sounds and their clusters can allow a meaningful assessment of the presence or absence of contraindications to practice as a speech and language therapist.
10
Publication available in full text mode
Content available

Instrumentalne badanie FEES w ocenie zaburzeń połykania u chorych z naczyniopochodnym uszkodzeniem OUN – wady i zalety

51%
Misiowiec P., Zomkowska E., Jarmołowicz-Aniołkowska N., Hortis-Dzierzbicka M.
Logopedia
|
2018
|
vol. 47
|
issue 1
279-285
PL
Dysfagia neurogenna, jako najczęstsza przyczyna zaburzeń połykania, często prowadzi do potencjalnie śmiertelnych klinicznych konsekwencji takich, jak niedożywienie, odwodnienie, zachłystowe zapalenie płuc, a także pogarsza ogólne funkcjonowanie pacjenta, z pojawieniem się depresji włącznie. Wczesne rozpoznanie dysfagii i odpowiednio szybkie podjęcie działań terapeutycznych ma istotne znaczenie w zapobieganiu wyżej wymienionym powikłaniom. Badanie endoskopowej oceny zaburzeń połykania przy użyciu giętkiego nasofiberoskopu (fiberoptic endoscopic examination of swallowing – FEES), obok badania wideofluoroskopowego (video fluoroscopic swallow study – VFSS), jest podstawowym badaniem instrumentalnej oceny zaburzeń połykania u chorych z objawami dysfagii neurogennej (1, 2). Badanie FEES, które wydaje się „złotym środkiem” w diagnostyce dysfagii neurogennej, jest badaniem bezpiecznym dla pacjenta, nie wymaga podawania środka kontrastowego ani nie naraża pacjenta i personelu na promieniowanie rtg. Posiada jednak pewne ograniczenia oraz niesie ryzyko dla pacjenta. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zalet oraz wad metody FEES w ocenie dysfagii neurogennej, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z ostrym lub podostrym naczyniopochodnym uszkodzeniem mózgowia.
EN
Neurogenic dysphagia, as the most common cause of swallowing disorders in the oral and pharyngeal phase, often leads to potentially fatal clinical consequences such as malnutrition, dehydration, aspiration pneumonia, and also worsens the overall functioning of the patient, including the appearance of depression. Thus early diagnosis of dysphagia and appropriate therapeutic measures are important in preventing the above-mentioned complications. Endoscopic assessment of swallowing disorders using a flexible nasofiberoscope (fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing – FEES), together with a videofluoroscopic swallow study (VFSS), are the fundamental instrumental examinations in the evaluation of swallowing disorders in patients with neurogenic dysphagia (1, 2). FESS is currently considered to be the gold standard in the diagnosis of neurogenic dysphagia, because it not only allows direct visualization of the act of swallowing, but is safe for the patient, does not require a contrast agent and does not expose the patient and staff to radiation. However, it has some disadvantages and risks for the patient. The aim of this paper is to present the advantages and disadvantages of the FEES method in the assessment of neurogenic dysphagia, with particular emphasis on patients with acute or subacute vascular brain injury.
11
Publication available in full text mode
Content available

The importance of endoscopic evaluation of adenotonsillar hypertrophy and its influence on nasal resonance and articulation in children

39%
Hortis-Dzierzbicka M., Tokarczyk M., Demidowicz R., Zomkowska E., Gonet W., Osowicka-Kondratowicz M.
Logopedia
|
2014-2015
|
vol. 43-44 EN
203-210
EN
Adenotonsillar hypertrophy is very common in childhood. Obstruction of the nasopharyngeal airway may cause obligatory oral breathing, chronic open-mouth posture, incorrect inferior or anterior-inferior position of the tongue, disordered swallowing and impaired facial growth. Facial growth disorders frequently result in onset of the specific types of malocclusion and specific speech disorders. Obstruction of the pharynx during sleep by adenotonsillar hypertrophy remains the main cause of sleep apnea syndrome in children. Obstruction of the upper airway by the enlarged adenoid and/or hypertrophic tonsils may lead to hyponasality of the voice and/or cul-de-sac resonance. Malocclusions, in turn, in association with the incorrect tongue positioning in the oral cavity give rise to the disordered articulation of anterior consonants.
12
Publication available in full text mode
Content available

Znaczenie diagnostyki endoskopowej w ocenie wpływu przerostu układu adenoidalnego gardła na rezonans nosowy i artykulację w wieku rozwojowym

39%
Hortis-Dzierzbicka M., Tokarczyk M., Demidowicz R., Zomkowska E., Gonet W., Osowicka-Kondratowicz M.
Logopedia
|
2014-2015
|
vol. 43-44
217-225
PL
Przerost układu adenoidalnego gardła jest w wieku dziecięcym bardzo częsty. Wywołana przez niego obturacja górnej drogi oddechowej utrudnia lub wręcz uniemożliwia fizjologiczne oddychanie przez nos, co inicjuje sekwencyjnie cały szereg komplikacji wtórnych, jak nieprawidłowe oddychanie torem ustnym, zaburzenia połykania, wady zgryzu i artykulacji. Mechaniczna obturacja ujść gardłowych trąbek słuchowych przez przerośnięty migdałek gardłowy utrudnia prawidłowe przewietrzanie uszu środkowych i powoduje powstawanie zaburzeń słuchu o typie przewodzeniowym. Blokada górnej drogi oddechowej poprzez przerośnięty układ adenoidalny gardła jest także najczęstszą przyczyną występowania zespołu bezdechów snu u dzieci. Utrudnienie przepływu powietrza oddechowego przez przerośnięty migdałek gardłowy i/lub podniebienie zaburzać może także prawidłowy rezonans nosowy w mowie, powodując nosowanie zamknięte i/lub tzw. mowę kluskowatą. Zastępcze nieprawidłowe oddychanie torem ustnym powoduje także zaburzenia wzrostu twarzoczaszki i zaburzenia okluzji. Zaburzenia zgryzu w skojarzeniu z dysfunkcją języka są przyczyną występowania zaburzeń artykulacji głosek przednich.
EN
Adenotonsillar hypertrophy is very common in childhood. Obstruction of the nasopharyngeal airway may cause obligatory oral breathing, chronic open-mouth posture, incorrect inferior or anterior-inferior position of the tongue, disordered swallowing and impaired facial growth. Facial growth disorders frequently result in onset of the specific types of malocclusion and specific speech disorders. Obstruction of the pharynx during sleep by adenotonsillar hypertrophy remains the main cause of sleep apnea syndrome in children.. Obstruction of the airflow by the enlarged adenoid and/ or hypertrophic tonsils may lead to hyponasality of the voice and/or cul-de-sac resonance. Malocclusions, in turn, in association with the incorrect tongue positioning in the oral cavity gives rise to the disordered articulation of anterior consonants.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.