Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Rada Jesza jako przykład instytucjonalizacji ruchu osadniczego w Izraelu

100%

Pokrzywiński P.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

2020

vol. 27

issue 1

The aim of the article is to show an activity of the Yesha Council which, after three decades, became a fully shaped and institutionalized organization. Nowadays the Yesha is representation of all the Jewish settlers in the West Bank. The organization created wide networks of connections and actions to promote settlement in the State of Israel and to legitimize Jewish presence in the Judea and Samaria. The author used the new idea of institutionalism to describe the Yesha Council actions. Special emphasis was put on the networking and rational choice institutionalism. Also, the quantitative method was helpful in describing the development of the settler movement. In addition, the article briefly describes the history of the Yesha and the way it functions.

Celem artykułu jest przedstawienie działalności Rady Jesza, która po ponad trzech dekadach może zostać uznana za w pełni ukształtowaną i zinstytucjonalizowaną organizację reprezentującą żydowskich osadników na Zachodnim Brzegu. Wytworzyła ona szerokie sieci powiązań i wachlarz działań promujących osadnictwo w kraju i za granicą oraz dąży do uznania żydowskiej obecności na tym obszarze. Autor uznał, że w analizie pomocny będzie nowy instytucjonalizm z naciskiem na sieciowość i racjonalność wyboru. W ukazaniu rozwoju ruchu osadniczego wykorzystano także metodę ilościową. W tekście przedstawiono krótki rys historyczny Rady Jesza, sposoby działania organizacji oraz rozwój żydowskich osiedli w Judei i Samarii. Hipotezę niniejszego artykułu oparto na stwierdzeniu, że Rada Jesza, pomimo iż z początku była związana z radykalną ideologią narodowo-religijną, to stała się ona na przestrzeni lat swojego funkcjonowania zinstytucjonalizowaną organizacją, która rości sobie przez to prawo reprezentacji wszystkich osadników. Przeprowadzona analiza Rady Jesza pozwala stwierdzić, że jest to w pełni zinstytucjonalizowana organizacja, mająca wypracowany szeroki zakres działań i narzędzi pozwalających na realizację celów wewnątrz państwa i poza jego granicami.

Izraelskie ustawodawstwo antyterrorystyczne wobec zagrożeń XXI wieku

100%

Pokrzywiński P.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2021

vol. 13

issue 24

91-109

The aim of the article is to present objectives of the Israeli Counter-Terrorism Law passed in 2016. The author examines the way of defining and combating terrorism, and the penalty measures related to criminal activity linked with it. Thus, the author shows the Israeli authorities’ perception of threat connected with terrorism. The previous counter-terrorist law is compared with the new one to demonstrate the modification of the vision of security. The article seeks to answer the question what changes and views have been implemented by the new law. To achieve those aims the author used the comparison method and an analysis of the law and the securitization theory. It allowed to state that terrorism is still regarded by Israeli politicians as the main threat for the State of Israel and its citizens. The amended law allowed for the use of many emergency measures. Overall, it exhibits a hawkish stance towards combating terrorism of parties which amended the law.

Państwo Izrael od czasu ogłoszenia niepodległości w 1948 r. zmaga się z różnymi zagrożeniami. Początkowo miały one charakter przede wszystkim konwencjonalny i były związane z wrogim stosunkiem państw arabskich w regionie Bliskiego Wschodu (np. wojna o niepodległość w 1948 r., wojna na wyczerpanie w latach 1967-1970, wojna Jom Kipur w 1973 r.) lub wynikały z izraelskiego poczucia zagrożenia ze strony państw ościennych (kryzys sueski w 1956 r., wojna sześciodniowa w 1967 r.). Dzięki podpisaniu traktatów pokojowych z Egiptem (1979 r.) i Jordanią (1994 r.) Izrael odsunął i zminimalizował zagrożenia konwencjonalne. Bezpieczeństwu Izraela zagrażają również terroryzm i działalność arabskich ugrupowań paramilitarnych. Te zjawiska towarzyszyły konfliktom na Bliskim Wschodzie już od lat 50. XX w. (m.in. ataki fedainów trwające od 1948 r. do kryzysu sueskiego). Działania nieregularne oraz ataki terrorystyczne zyskiwały na znaczeniu wraz ze spadkiem zagrożeń konwencjonalnych, umacnianiem się palestyńskich dążeń do uzyskania niepodległości i radykalizacją postaw. W Izrael są wymierzone również działania nieregularne o charakterze terrorystycznym inicjowane z zewnątrz. Jako przykład można podać Liban i działający w nim Hezbollah, a także ataki na izraelskich obywateli przebywających za granicą. Izrael podejmował różne kroki, które miały zapobiec działaniom nieregularnym i atakom terrorystycznym, poczynając od działań prewencyjnych i zatrzymywania podejrzanych, przez likwidowanie pojedynczych terrorystów (tzw. targeted killing), burzenie domów zamieszkiwanych przez terrorystów i ich rodziny, a kończąc na operacjach wojskowych (np. druga wojna libańska w 2006 r., operacja Płynny Ołów z lat 2008-2009, operacja Ochronny Brzeg w 2014 r.).

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

1 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2 Pokrzywiński P.

1 2021

1 2020

Search results

Rada Jesza jako przykład instytucjonalizacji ruchu osadniczego w Izraelu

Izraelskie ustawodawstwo antyterrorystyczne wobec zagrożeń XXI wieku