W artykule na podstawie analizy rozwoju systemu ochrony dziedzictwa w Japonii przedstawiono, w jaki sposób wzrastało jego społeczne znaczenie. Ochrona dziedzictwa jest urzeczywistniana od ponad 150 lat, głównie przez rząd krajowy. Epokowe wydarzenia, takie jak modernizacja okresu restauracji Meiji od 1868 r. i demokratyzacja pod koniec II wojny światowej w 1945 r., znacząco wpłynęły zarówno na znaczenie dziedzictwa, które ma być chronione, jak i system ochrony. Ocalenie własności upadającej arystokracji i świątyń było pierwotnym celem pod koniec XIX w., a bezpośrednio przed II wojną światową na znaczeniu zyskała motywacja nacjonalistyczna. Po II wojnie światowej dziedzictwo uznano za dobro narodowe, ale przez dłuższy czas pozostawało stosunkowo niewielkim elementem życia społeczeństwa. Jednak w ostatnim czasie wartość dziedzictwa zaczyna być dostrzegana, a środki ochrony stają się zróżnicowane, ponieważ Japonia dojrzała pod względem społecznym i gospodarczym. Obecnie dziedzictwo jest zintegrowane i ściśle powiązane z rozwojem społeczności lokalnych, a jego ochrona jest realizowana nie tylko przez rząd, ale także przez różne inne podmioty.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.