Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Swinburne’s Hyper-Cartesian Dualism

100%

Cottingham J.

Roczniki Filozoficzne

2021

vol. 69

issue 1

23-31

This paper maintains that Swinburne’s argument that the body is not essential to who I am is vulnerable to a similar objection to that put forward by Arnauld against Descartes: how do I know that my self-identification furnishes a complete and adequate account of the essential “me,” sufficient to show I could really continue to exist even were the body to be destroyed? The paper goes on to criticize Swinburne’s “hyper-Cartesian” position, that we are simply “souls who control bodies,” and thus only contingently human. This denial of our essential humanity compares unfavorably with Descartes’s own more intuitively attractive view that the human being is a genuine entity in its own right.

Który naturalizm?

100%

Cottingham J., Iwanicki M., Teske J. K.

Roczniki Filozoficzne

2023

vol. 71

issue 3

299-317

The ‘naturalizing’ agenda in contemporary secularist philosophy is often presented in opposition to traditional theism. But looking at the history of the terms ‘nature’ and ‘natural’ reveals a discontinuity between how these terms are currently understood and how they were understood in the past. The modern ‘naturalist’, in insisting that all phenomena should be brought within the domain of the natural, is advancing a thesis that many classical, medieval and early-modern philosophers and theologians would have regarded as fairly self-evident. What has changed is not that there is a new determination to include within the natural domain what was previously excluded from it, but rather that there is a radical shift in how the natural domain is to be understood. This paper argues that the philosophically interesting question is not whether or not we should be naturalists, but which of two naturalisms we should adopt: secular naturalism, with its neutralist conception of nature in general and of human nature in particular, or theistic naturalism, according to which the natural world and our own nature bear the stamp of the divine. It turns out the former (secularist) view is vulnerable to serious difficulties, on both the epistemic and the moral fronts.

Program „naturalizacji” bywa we współczesnej laickiej filozofii przedstawiany w opozycji do tradycyjnego teizmu. Biorąc jednak pod uwagę historię terminów „natura” i „naturalny”, widać brak ciągłości między tym, jak owe terminy są rozumiane obecnie, a jak rozumiano je w przeszłości. Nowożytny „naturalista”, który domaga się, by wszystkie zjawiska umieścić w dziedzinie tego, co naturalne, stawia tezę, którą wielu klasycznych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych filozofów i teologów uznałoby za dość samooczywistą. Zmiana, która tu zaszła, nie polega na decyzji, by do dziedziny naturalnej włączyć to, co poprzednio było z niej wykluczone, lecz na zupełnie innym rozumieniu tejże dziedziny. W artykule argumentuję, że filozoficznie ciekawe jest nie tyle pytanie, czy powinniśmy być naturalistami, ile pytanie, który z dwóch naturalizmów należy przyjąć: świecki naturalizm, z jego neutralistyczną koncepcją natury w ogóle i ludzkiej natury w szczególności, czy teistyczny naturalizm, wedle którego świat naturalny i nasza własna natura noszą znamię boskości. Okazuje się, że ujęcie sekularystyczne musi zmierzyć się z poważnymi wyzwaniami epistemicznymi i moralnymi.

Refine search results

2 Roczniki Filozoficzne

2 Cottingham J.

1 Iwanicki M.

1 Teske J. K.

1 2023

1 2021

Search results

Swinburne’s Hyper-Cartesian Dualism

Który naturalizm?